Αναζήτηση
Το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έδιωξε τον Σάντσεθ, που επί δέκα μήνες (και δύο εκλογές) δεν άφηνε την Κεντροδεξιά να κάνει κυβέρνηση επειδή είχε θέμα τι να κάνει ο ίδιος με τους Podemos.
Του είπαν με λίγα λόγια «ωραίο πράγμα η Αριστερά, αλλά δεν αποτελεί επαρκή λόγο για να διαλύσουμε τη χώρα!». Απλά πράγματα.
Στην πρώτη σειρά της αποκαθήλωσης, ο Φελίπε Γκονζάλες, που μπορεί να έχει τα χρονάκια του αλλά διατηρεί και τα μυαλά του.
Στη Γαλλία, 10% των ψηφοφόρων των Σοσιαλιστών δηλώνουν ότι θα πάνε να ψηφίσουν στην προκριματική εκλογή της Κεντροδεξιάς για να επιλεγεί ο καλύτερος υποψήφιος απέναντι στη Μαρίν Λεπέν.
Αυτός δηλαδή που θα τους επιτρέψει να τον ψηφίσουν ξανά στις εκλογές τον προσεχή Μάιο.
Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως με τον Ολάντ τελειωμένο από τα αποδυτήρια, μόνο ένα καλός Κεντροδεξιός υποψήφιος μπορεί να ανακόψει την επέλαση της Μαρίν. Απλά πράγματα!
Εγιναν όλοι αυτοί δεξιοί; Εγινε ο Γκονζάλες δεξιός στα γεράματα;
Ασφαλώς όχι. Απλώς αντιλαμβάνονται ότι η κεντρική διαχωριστική γραμμή σήμερα στην Ευρώπη δεν είναι μεταξύ Δεξιάς κι Αριστεράς, αλλά μεταξύ Λαϊκισμού και Δημοκρατίας –όπως στον Μεσοπόλεμο…
Πρώτα θα λύσουν τις διαφορές τους με τον λαϊκισμό και μετά με το καλό θα επανέλθουμε στους καβγάδες μεταξύ Κεντροδεξιών και Κεντροαριστερών, Σοσιαλιστών και Φιλελεύθερων –αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν στον Μεσοπόλεμο….
Διότι η ευρωπαϊκή Δεξιά κι η ευρωπαϊκή Αριστερά είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε το κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι.
Αντιθέτως, ο (δεξιός κι αριστερός) λαϊκισμός δεν επιλέγει θεμέλιο. Απειλεί το σπίτι.
Να θυμίσω ότι ο εκδιωχθείς Σάντσεθ ήταν ένθερμος υποστηρικτής της προσέγγισης των Σοσιαλιστών με τον ΣΥΡΙΖΑ –μαζί με τον Ολάντ, ο οποίος μετράει κι αυτός μέρες…
Η θεωρία και των δύο ήταν πως μια προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα τους επέτρεπε να απευθυνθούν στον δικό τους αριστερό λαϊκισμό. Θα τους επέτρεπε δηλαδή να συντηρήσουν ένα δίπολο Δεξιά – Αριστερά με τον εαυτό τους στον ρόλο του εταίρου της Αριστεράς.
Πράγμα που σημαίνει ότι δύο Σοσιαλιστές ηγέτες, ένας γάλλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κι ένας υποψήφιος ισπανός πρωθυπουργός, πολιτεύονται με μυαλό Μαριλίζας και Τζάκρη. Τόσο τους κόβει.
Ευτυχώς, έλεγε ένας σοφός προκάτοχος του Ολάντ που ονομαζόταν Φρανσουά Μιτεράν, «τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα».
Κι αυτά υποδηλώνουν το απλό:
μόνο αν ηττηθεί συνολικά ο λαϊκισμός στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ουγγαρία ή την Ελλάδα θα μπορέσει η Ευρώπη να κάνει νέο ξεκίνημα.
Με το δεξί; Με το δεξί. Αλλά θα ακολουθήσει και το αριστερό.
Απλά πράγματα.
