Από το Σκοπευτήριο στο ψεκαστήριο. Από την άψυχη σκηνοθεσία της Καισαριανής στην ασφυξία των χημικών της Ηρώδου Αττικού. Αυτή ήταν η άδοξη κατάληξη της προσπάθειας για μια αριστερή παράσταση, με ζεν πρεμιέ τον Πρωθυπουργό, ενόψει Συνεδρίου. Το κακό είναι ότι το πολιτικό γίγνεσθαι δεν υποτάσσεται σε σκηνοθετικές οδηγίες. Ακόμη χειρότερα: τους εκδικείται το πεζοδρόμιο που το είχαν «δοξάσει» το 2010-14. Μόνο που τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πίσω από τις κλούβες της εξουσίας και είναι οι συνταξιούχοι που διαδηλώνουν στον δρόμο.
Φυσικά, το πάθημα δεν γίνεται ποτέ μάθημα. Ο πειρασμός της σκηνοθεσίας αποδείχτηκε διαρκής και ισχυρός. Ετσι από τη σκηνή πήγαμε στα παρασκήνια. Ο Πρωθυπουργός δεν εκφώνησε λόγο. Τηλεφώνησε στον αναπληρωτή υπουργό Τόσκα, υπεύθυνο για τη δημόσια τάξη, ώστε να διαμαρτυρηθεί για όσα διαδραματίστηκαν επ’ ονόματί του. Ο Τόσκας –γι’ αυτό είναι οι υπουργοί, ιδίως αν προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ –ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και δεσμεύτηκε να μην «ξαναφάνε» χημικά. Ποιοι; Μόνο οι συνταξιούχοι; Και οι εργαζόμενοι; Οι φοιτητές; Ή μήπως οι διαδηλωτές γενικώς;
Ως συνήθως, η προπαγάνδα υποτιμά τα γεγονότα. Οι συνταξιούχοι ψεκάστηκαν ώστε να αποτραπεί η προσπάθειά τους να τα πουν με τον Πρωθυπουργό εκ του σύνεγγυς. Και βέβαια –με ή χωρίς φυσούνες, χημικά, κράνη και κλομπ –το τετράγωνο πέριξ του Πρωθυπουργικού Γραφείου είναι περισσότερο ίσως αστυνομευόμενο παρά ποτέ από το 2010 και μετά. Ακόμη κι ο Εθνικός Κήπος τείνει να ερημώσει.
Μόνο που δεν τους πολιορκεί ο κόσμος, αλλά η πραγματικότητα.
