Η έρημος Ατακάμα είναι ο πιο άνυδρος τόπος της Γης! Ποια Σαχάρα και ποια Τάκλα Μακάν; Στην Ατακάμα έχουν περάσει και 400 χρόνια δίχως να βρέξει. Ούτε κάκτος δεν φυτρώνει στην έρημο της Χιλής.

Ετσι και στην έρημο του ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος: κάποτε πέφτει και καμιά ψιχάλα και δροσίζονται οι διψασμένοι οπαδοί. Να, το χθεσινό ματς του Νέου Φαλήρου ήταν κάτι σαν μια σταλαγματιά για τους στεγνωμένους από επιτυχία τις τελευταίες εβδομάδες φίλους του Ολυμπιακού. Και γκολ είχε και θέαμα είχε και πάθος και ενδιαφέρον· ένα δεν είχε: ουσία. Οι Ερυθρόλευκοι αγωνίζονταν κόντρα στον κακό εαυτό τους αποκλειστικά, αφού η από τα βάθη της Μικρασιατικής Καταστροφής προερχόμενη ομάδα, η ΑΕΚ, κολυμπούσε κυνηγημένη, δίχως σωσίβιο σε τρικυμία. Συνωστισμός στη μετριότητα!

Ετσι, μοιραία, ο Δικέφαλος γκρεμίστηκε σε γκρεμό σκληρό και ο Δαφνοστεφανωμένος Εφηβος φούσκωσε από υπερηφάνεια και υπεροψία. Και καλά έκανε. Οι νίκες άλλωστε είναι για να κομπάζεις και οι ήττες για να φωνάζεις!

Καλό θα είναι οι βαρύτονοι των Ερυθρολεύκων να μην «τραγουδήσουν» ακόμα επικά άσματα. Νίκησε ο Ολυμπιακός, όμως είναι νωπή η αποτυχία στη Λάρισα κι ακόμα πιο φρέσκο το χαστούκι από τους κυπρίους αγωνιστές. Αρα, κάτι δεν πάει καλά. Κι αν το τρίποντο στο ντέρμπι σκεπάσει τα προβλήματα των πρωταθλητών αυτά θα γυρίσουν σύντομα σαν τα φαντάσματα και θα τρομάξουν.

Ενας σταθμός της υπνοβασίας στο δωμάτιο του ποδοσφαίρου ήταν η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού. Ξύπνησαν οι οπαδοί από τρία «αχ» της ΑΕΚ, ξύπνησαν οι διοικούντες με έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης και ξύπνησαν και οι φίλοι των Πρασίνων που βλέπουν πια την ομάδα τους να απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής. Και όχι τίποτα, να, μας βλέπουν «οι άλλοι» οι απέξω και μας θαυμάζουν και λένε: Αγγλία γίνατε! Αγγλία γίναμε, τελικά, ή Απω Ανατολή; Εκεί που ο ήλιος βγαίνει νωρίτερα από την Ελλάδα, στον βωμό του στοιχήματος και του κέρδους δεν διστάζουν να «στήσουν» και αγώνα του αδερφού τους… Τυχαίες εκπλήξεις, λοιπόν, ή… Λέμε τώρα.

Κάτι η νίκη του Πανιωνίου επί του Ηρακλή που είχε κόψει τη φόρα της ΑΕΚ λίγες μέρες πριν, κάτι η νίκη του Αγιαξ της Ηπείρου στην Κέρκυρα, κάτι η ισοπαλία της Λάρισας στη Λιβαδειά, δίνουν μια αίσθηση ότι στην «έρημο» αρχίζει να γυρίζει το κλίμα. Ετσι τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε.

Στην έρημο Ατακάμα, λοιπόν, τον Οκτώβριο του 2015 η μεγαλύτερή της έκταση άνθισε και η στεγνή σαν τον θάνατο κοιλάδα απέκτησε χρώμα και ζωή. Το φαινόμενο Ελ Νίνιο είχε προκαλέσει βροχόπτωση που απελευθέρωσε φυλακισμένους σπόρους από την άμμο της ερήμου. Και στην έρημο του ελληνικού ποδοσφαίρου υπάρχουν θαμμένοι σπόροι ταλέντου, πάθους και ψυχής. Το 2004 είχαν ανθίσει. Οι τέσσερις πρώτες αγωνιστικές δείχνουν ότι κάτι αλλάζει. Ας μην ανοίξουμε ομπρέλες, ας δεχτούμε την ευεργετική βροχή που δείχνει να έρχεται.

Τελευταία Νέα