Οφείλω εξαρχής να δηλώσω ότι δεν βλέπω τίποτε κακό στον ανυπόκριτο θαυμασμό του υπευθύνου του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης Νίκου Καρανίκα προς τη γνωστή τηλεπερσόνα κυρία Μενεγάκη. Σε μία εποχή όπου η κατάπτωση των αξιών, των ειδώλων και των ιδεολογιών συνιστά πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα, ένας στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού δεν διστάζει να εκφράσει την ανιδιοτελή αγάπη του για μία σταρ της τηλεόρασης. Και μάλιστα συνεργάτης ποιου πρωθυπουργού; Αυτού, που σε μία μόνο ομιλία του μπορεί να αναμείξει, με την εκλεπτυσμένη δεινότητα ενός master chef, φλούδες μαρξιστικής ιδεολογίας, γερές δόσεις νεοφιλελεύθερων πολιτικών και μια επίφαση φιλοσοφίας υψηλών προδιαγραφών χρησιμοποιώντας έτσι για την πλάκα του –τέτοια άνεση έχει! –τσιτάτα του Χέγκελ, του Μπροντέλ, αλλά και του Πρωταγόρα.

Επίσης δεν βλέπω τον λόγο γιατί πρέπει να κατηγορήσουμε τον Νίκο Καρανίκα επειδή βλέπει Μενεγάκη, και τη θαυμάζει. Μενεγάκη βλέπει, αυτό παραδέχεται. Δεν διαβάζει Λούκι Λουκ και Ιζνογκούντ, και μετά να παριστάνει τον θαυμαστή του Χιλάλ Γκιμπράν!

Και κάτι ακόμη, πάντα στην υπέρ Καρανίκα συνηγορία μου: εκείνου του αρέσει η Μενεγάκη. Αλλοι παθιάζονται με τη Μελίνα στη «Στέλλα». Αλλοι «λιώνουν» με τη Βίσση ως «απόλυτη σταρ», την Αλίκη, ειδικά ως «Μανταλένα», τη Μέριλιν Μονρό να τραγουδάει το «Ηappy Βirthday Μr President», την Μπριζίτ Μπαρντό στο «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» κ.ο.κ. Καθένας τους έχει μια θεά, ο Καρανίκας τη δικιά του. Σιγά το πράγμα…

Πικάρισμα

Αν υπάρχει ένα ζήτημα, αυτό είναι καθαρά πολιτικό. Διέφυγε από τους πολλούς, αλλά όχι από εμένα, που δεν μου ξεφεύγει τίποτε, όπως σεμνύνομαι να δηλώνω σε πρώτη ευκαιρία. Το εντόπισα διαμιάς. Πρόκειται για την πολιτική διαφωνία Τσίπρα με Καρανίκα, η οποία έγινε προσπάθεια να κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Αλλά το προσεκτικό μάτι του δημοσιογράφου (του δημοσιογράφου λέμε, εμένα!), το ανακάλυψε: αφορά τη σύνθεση της επιτροπής διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι, έως και «εφαψίες» της χούντας, όπως αυτός ο κύριος Πέτρος Παραράς, αλλά συμμετέχει και ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης. Αποτελεί επιλογή, πληροφορήθηκα, προσωπική δε, του προέδρου Αλέξη, ο οποίος είναι γνωστός θεατρόφιλος.

Επέλεξε τον Κιμούλη και αρνήθηκε με τον τρόπο αυτό την πρόταση του Νίκου Καρανίκα. Η επιλογή Καρανίκα, όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας τη συνέντευξή του στο «Down Town», ήταν η Μενεγάκη. Γιατί νομίζετε ότι εκθειάζει ο αιώνιος θαυμαστής της Ελένης το κοινωνικό πρόσωπο της τηλεπερσόνας και αναλύει πόσο κοντά κινούνται οι απόψεις της με τις φιλολαϊκές πολιτικές (λέμε τώρα…) του ΣΥΡΙΖΑ; Για να την πει στον Τσίπρα, που επέλεξε τον Κιμούλη, αντί για το ίνδαλμά του!

«Λαρισιάτικο»

Γνωρίζω έναν ακόμη που δυσαρεστήθηκε από τις επιλογές του προέδρου Αλέξη στην περί ου ο λόγος επιτροπή η οποία θα ανοίξει διάλογο (με ποιον; αναρωτιέμαι) για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Πρόκειται για τον λαϊκό αγωνιστή Λάκη (Λαζόπουλο) ο οποίος πιστεύω, ακράδαντα δε, ότι έπρεπε να συμπεριληφθεί στην επιτροπή, διότι αν δεν γνωρίζει αυτός τα σημεία στα οποία πρέπει να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα, σε συνδυασμό με τα λαϊκά προβλήματα, διερωτώμαι ποιος τα γνωρίζει. Ο εστέτ Κιμούλης; Μην τρελαθώ τώρα!

Οπως γίνεται αντιληπτό έχουμε μία κραυγαλέα απόδειξη από πλευράς Τσίπρα ότι τον διακρίνει η αχαριστία, και επιπλέον η αδυναμία να διαχειριστεί σωστά το ανθρώπινο δυναμικό που έχει στη διάθεσή του. Αχαριστία + αδυναμία = καταστροφικό αποτέλεσμα.

Δεν θέλω φυσικά να προϊδεάσω το αποτέλεσμα των εργασιών της επιτροπής, αλλά κάτι μου λέει ότι στο πρώτο «Αλ Τσαντίρι» που θα βγει στον αέρα, ο Τσίπρας θα είναι πρωταγωνιστής και δη ανάμεσα στα υπέροχα ανέκδοτα του μεγάλου σατιρικού καλλιτέχνη Λάκη για τις γριές που πέρδονται και τους γέρους που είναι εμμονικοί με το sex ενώ σοβεί η οικονομική κρίση. Γιατί ο Λάκης μπορεί να είναι από τον κάμπο της Λάρισας, αλλά κάτι τέτοιες προσβολές τις κρατάει «μανιάτικο»…

Βαθιά υπόκλιση

Ενα άλλο πράγμα στο οποίο δεν θέλω να αναμειχθώ είναι στα θέματα της Δικαιοσύνης –δεν έχω καμία όρεξη να με καταγγείλουν ότι επιδιώκω να παρέμβω στο έργο της αδέκαστης και εξ αντικειμένου τυφλής θεάς. Αλλά έχω απορίες για το πώς επετεύχθη αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα της άσκησης ποινικής δίωξης για τις τηλεφωνικές υποκλοπές της Vodafone το 2004, σε συνδυασμό με το απίθανο σχέδιο «Πυθία» το οποίο αποσκοπούσε τάχα μου στη δολοφονία του Καραμανλή, και κάτι χαρτιά που «έφευγαν» από την ΕΥΠ, κατά του Μιχάλη Καρχιμάκη!

Τις υποκλοπές τις έκανε ένα δίκτυο που είχαν στήσει αμερικανοί πράκτορες. Το σχέδιο εξόντωσης του Καραμανλή, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε ποτέ, το οργάνωσαν κάτι τρομοκράτες. Τα απόρρητα χαρτιά τα έκλεβαν δύο απολυμένοι πράκτορες της ΚΥΠ προς ιδίαν χρήση και όχι μόνο. Ο Καρχιμάκης πώς μπορεί να κολλάει με όλα αυτά; Και όμως, κολλάει, σου λέει το παραπεμπτικό βούλευμα φερέλπιδος εισαγγελέως την οποία βλέπω να ανελίσσεται ταχέως.

Και ας μην του βρήκαν ποτέ τίποτε του Καρχιμάκη, και ας κατηγορείται για κάτι που –υποτίθεται –ότι συνέβη το 2005 και καταγγέλθηκε οκτώ χρόνια αργότερα, το 2013, και σήμερα έχουμε 2016!

Αθάνατη Ελληνική Δικαιοσύνη, υποκλίνομαι. Απλά, δεν υπάρχεις!..

Εκπληξη

Πονηροί, ώς και πονηρεμένοι θα έλεγα, αναγνώστες θα ανέμεναν από εμένα σήμερα να ασχοληθώ με αυτή την όμορφη κίνηση του προέδρου Αλέξη να βοηθήσει (χρησιμοποιώ τον πλέον κόσμιο όρο) οικονομικά τον αναξιοπαθούντα κλάδο των δικαστικών λειτουργών, και ειδικά τις ανώτερες βαθμίδες του, οι οποίες ως γνωστόν βιώνουν κατά τρόπο συγκλονιστικό τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Αρνούμαι! Κόντρα σε όσα λέγονται, προσωπικά εντάσσω τη σχετική πρωτοβουλία του λαοφιλούς προέδρου Αλέξη στην κοινωνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για την ανακούφιση ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Αλλά οφείλω να παραδεχθώ ότι μου προξένησε έκπληξη το γεγονός ότι δεν προέβη σε δηλώσεις για τις παροχές ο «ταλαντούχος κύριος Παππάς» αρμόδιος για την κατανομή των ποσών που προήλθαν από την α’ δόση που κατέβαλαν οι υπερθεματιστές των τηλεοπτικών αδειών.

Γεννάται λοιπόν το μέγα ερώτημα: πώς του ξέφυγε αυτό του Νίκου του Παππά; Θα ήταν μια καλή ευκαιρία να ανοίξει διαύλους προς τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, πράγμα χρήσιμο οψέποτε…

Λεφτά υπάρχουν

Στο μεταξύ, οφείλω να αναγνωρίσω ότι το Μέγαρο Μαξίμου εργάζεται με εξαντλητικούς ρυθμούς. Τέτοιους που υπερβαίνουν τα ωράρια, και ειδικά τα οκτάωρα των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων, με αποτελέσματα τα οποία βλέπουμε ευκρινώς καθημερινά, δεν το συζητώ. Σταχανοβίτες (δεν θα εξηγήσω τον όρο, εμείς οι αριστεροί δημοκράτες αντιφασίστες τον γνωρίζουμε, οι υπόλοιποι ας τον αναζητήσουν στο Διαδίκτυο) όλοι τους, εργάζονται αόκνως για την ευημερία μας. Δεν σηκώνουν κεφάλι. Να μην αμείβονται κιόλας;

Ως εκ τούτου, δεν βλέπω τίποτε το μεμπτό στα 20.000 υπερωριακής αμοιβής στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης (γραφείο Τσίπρα και πέριξ), στα 8.400 ανάλογης αμοιβής για το γραφείο του αντιπροέδρου Δραγασάκη, τα 6 χιλιάρικα στρογγυλεμένα για το γραφείο του Νίκου του Παππά (με εκείνα τα έξοδα του ταξιδιού σε Καναδά – Νέα Υόρκη θα έχουμε καμιά ανάρτηση στη Διαύγεια ή μήπως είχαμε και μου διέφυγε…), τα 5.800 του γραφείου Φλαμπουράρη (!!!) και λοιπά.

Λεφτά υπάρχουν, ως γνωστόν. Αν δεν πάρουν πρώτα οι δικοί μας, ποιος θα πάρει; Οι βασιλιάδες της κρίσης, συνταξιούχοι;