Οι αμείλικτοι αριθμοί

Δεν ξέρω τι λένε οι δημοσκοπήσεις και ποιος τις πιστεύει, εγώ μιλώ με ντοκουμέντα. Το πόσο μαζικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τι απήχηση έχει στην κοινωνία θα το αποδείξω με στοιχεία. Οπως είναι γνωστό, την επόμενη εβδομάδα (13-16 Οκτωβρίου) πραγματοποιείται το κρίσιμο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό για το οποίο ο Τσίπρας είχε πει ότι οι προσυνεδριακές του διαδικασίες θα αποτελέσουν την απαρχή για το «άπλωμα» του κόμματος στην κοινωνία. Ας δούμε λοιπόν πόσο… απλώθηκε το κόμμα στον Πειραιά: 61 μόλις (!) μέλη έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία για την ανάδειξη των οκτώ πειραιωτών συνέδρων που θα λάβουν μέρος στο Συνέδριο. Στην ψηφοφορία ήταν υποψήφιοι όλοι, υπουργοί και βουλευτές, του «μπαρουτοκαπνισμένου» κυρ Θοδωρή Δρίτσα συμπεριλαμβανομένου.

Η καταμέτρηση όμως κατέδειξε ένα μεγάλο φιάσκο, αυτό του κυρ Θοδωρή (Δρίτσα) που εξελέγη μόλις 6ος, με … 12 ψήφους! Και δύο μικρότερα: των βουλευτών Ελένης Σταματάκη και Κώστα Δουζίνα (αυτός ο έρμος προαλειφόταν και για υπουργός…) που με 6 και 3 ψήφους αντίστοιχα δεν κατάφεραν να εκλεγούν σύνεδροι, σε μια ψηφοφορία που ίσχυε η… τρισταυρία!

Το μεγάλο πατατράκ όμως έγινε με αυτόν που ο ίδιος ο Τσίπρας έθεσε ως επικεφαλής της επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος, τον κύριο Μιχάλη Σπουρδαλάκη. Δεν κατάφερε να εκλεγεί σύνεδρος, παρότι εκλεκτός του Τσίπρα. Προφανώς οι πειραιώτες σύντροφοι δεν έχουν σε καμιά υπόληψη αυτόν που ο πρόεδρός τους ανέθεσε να διευθύνει τον διάλογο για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Για την ιστορία αναφέρω ότι εξελέγησαν κατά σειρά οι κύριοι Πιτσολάντης (30 ψήφοι), Κυζηράκος (22 ψήφοι), οι κυρίες Χατζή (21 ψήφοι), Παρασκευοπούλου (18 ψήφοι), Χατζημιχάλη (13 ψήφοι), έκτος, όπως προανέφερα, ο Δρίτσας με 12 ψήφους και ο κατάλογος ολοκληρώνεται με τους κυρίους Γεωργόπουλο (12 ψήφοι) και Κούτρα (11 ψήφοι).

Θα προσθέσω ακόμη –ως μέτρο συγκρισης –ότι στις πρόσφατες εκλογές του ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη νομαρχιακής επιτροπής συμμετείχαν… 600 άτομα και θα αναρωτηθώ με βάση το…61 ψηφίσαντες για συνέδρους σε μια περιφέρεια όπως ο Πειραιάς αν αυτός είναι ΣΥΡΙΖΑ ή η νεκρανάσταση του ΚΚΕ εσωτ. Θεέ μου, συγχώρα με…

Αναγνώριση

Δύσκολες εποχές, για όλους. Και η τηλεόραση είναι κακό πράγμα, ειδικά άμα είσαι πρόσωπο των ημερών. Εκεί που δεν σε γνώριζε κανείς, πλην των συγγενικών σου προσώπων και του στενού επαγγελματικού σου κύκλου, ξαφνικά σε γνωρίζουν όλοι ή σχεδόν όλοι. Οι σκέψεις αυτές, προφανώς απασχολούν από χθες το πρωί τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κύριο Νίκο Σακελλαρίου, έπειτα από αυτό που του συνέβη.

Οι τακτικοί θαμώνες του Da Capo, όπως εγώ, έβλεπαν συχνά έναν σοβαρό κύριο με το κοστουμάκι του να περπατάει, εκεί γύρω στις 9 το πρωί, στην πλατεία (τη γνωστή πλατεία) κατευθυνόμενος προφανώς προς το γραφείο του. Χθες όμως ήταν μια διαφορετική ημέρα για τον καλοκάγαθο κύριο. Γιατί κάποιοι τον αναγνώρισαν. Τον είχαν δει την προηγουμένη να κάνει δηλώσεις έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά την τόσο «αποδοτική» για τα μισθολόγια των δικαστικών πρόσκληση από τον Πρωθυπουργό.

Με το που τον είδαν να κάνει το καθημερινό του δρομολόγιο λοιπόν, και πιστοποίησαν ποιος είναι, ορισμένοι σηκώθηκαν όρθιοι και άρχισαν να τον αποδοκιμάζουν με φράσεις που γράφονται, και άλλες που δεν γράφονται. Θα μεταφέρω μόνο μερικές, από αυτές που μπορεί να μεταφερθούν: «δεν ντρέπεσαι;», «πόσα πήρατε;», «ντροπή και αίσχος», «τολμάς και βγαίνεις και σε κόσμο;», «μόνο τα λεφτά κοιτάτε», «κάνετε συναλλαγές»…

Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, φυσικά δεν απάντησε, και καλά έκανε. Διότι οι αποδοκιμασίες ήταν έντονες, και δεν είναι ωραίο πράγμα να διαπληκτίζεται στον δρόμο με αγνώστους ο πρόεδρος ενός Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Κατά τα λοιπά, υποθέτω ότι θα εγκαταλείψει τη συνήθειά του να περιπατεί στο Κολωνάκι. Για τις δηλώσεις δεν το βλέπω. Ούτε και την τακτική τού «πετάω την μπάλα στα μνήματα» που ακολουθεί στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών…

Πολύ κρίμα

Ενα ένα τα μαθαίνουμε. Ο υπεύθυνος για τη χάραξη του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης κύριος Καρανίκας, που έχει κάνει θεά (του) τη Μενεγάκη, δεν μίλησε μόνο για το ίνδαλμά του στο «Down Town». Οχι. Μίλησε και για άλλες κυρίες της ελληνικής τηλεόρασης. Το περιοδικό αποκάλυψε χθες ότι ο λαλίστατος Νίκος Καρανίκας εξέφρασε απόψεις και για την αγαπημένη Τατιάνα (Στεφανίδου) και για την Τσαπανίδου, και για τη φίλη μου τη Σία (Κοσιώνη). Αλλά το περιοδικό, κακώς κατά τη γνώμη μου, δεν τις δημοσίευσε –προφανώς για να μη θαμπώσει ο θαυμασμός του πρωθυπουργικού συνεργάτη για τη θεά Ελένη. Ευελπιστούμε ότι σε ένα νέο δημοσίευμα την προσεχή εβδομάδα θα έχουμε τη χαρά να διαβάσουμε και αυτές τις θέσεις του. Κρίμα είναι να μη γνωρίσουν και αυτές το φως της δημοσιότητας. Κρίμα κι άδικο, δηλαδή…

Χτύπημα στη διαπλοκή

Η αποτρόπαιη είδηση που ήρθε από τα Χανιά, ότι δηλαδή σε άνεργο πατέρα τριών παιδιών που πουλούσε κουλούρια στις παραλίες επιβλήθηκε πρόστιμο 5.000 ευρώ γιατί δεν είχε άδεια, βλέπω ότι δεν συγκίνησε κανέναν από την κυβέρνηση της νέας διαπλοκής (Καλογρίτσας και Σία). Αναμενόμενο. Οπως μπορώ να αποκαλύψω σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα, ο κουλουράς ήταν πρώτος ξάδελφος του μπατζανάκη της γυναίκας του αδελφού ενός βαφτιστηριού που είχε κάνει στα νιάτα του ο Ψυχάρης –άρα είναι ολοφάνερο πως ο βδελυρός αυτός τύπος είχε σχέσεις με τη διαπλοκή! Και είχε –στη μικροκλίμακα –την αντιμετώπιση που του έπρεπε.

(Κουλούρια έχω πουλήσει κι εγώ πιτσιρικάς. Και ξέρω πολύ καλά τι είναι αυτό που του συνέβη του ανθρώπου. Εξού και συμπαρίσταμαι ολόψυχα στην περιπέτειά του…)

Ευχές

Τις ευχές μου για γρήγορη ανάρρωση θα μου επιτραπεί να απευθύνω στον πατριώτη μου εκ της ευάνδρου Ηπείρου, τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Είχε ένα άσχημο πέσιμο στο σπίτι του στο Νησί της λίμνης των Ιωαννίνων προχθές και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της πόλης. Αλλά είναι καλά τώρα.

Τον είχα συναντήσει προ 15ημέρου στα εγκαίνια του Μουσείου Αργυροχοΐας (ένα καταπληκτικό δημιούργημα του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς, ένα θαυμάσιο δώρο στην πόλη), συζητήσαμε, και μπορώ να μεταφέρω εδώ ότι παρακολουθεί τα πάντα –όλα όσα συμβαίνουν στην πολιτική ζωή. Και είναι πολύ ανήσυχος. Ειδικά για τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα…
Ο στρουθοκαμηλισμός ως πολιτική πρακτική

Η δημοσκοπική κατάρρευση της κυβέρνησης, κατάρρευση που καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, ακόμη και οι φιλικές προς την κυβέρνηση εταιρείες (πραγματικές εταιρείες, όχι αυτές που διατείνονται μέσα σε αυτό το κλίμα ότι… προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ!), αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο. Ακριβώς γιατί δεν έχει προηγούμενο. Ουδέποτε στο παρελθόν μια κυβέρνηση κατασπατάλησε σε μόλις έναν χρόνο διακυβέρνησης τα 2/3 του πολιτικού της κεφαλαίου. Οσο και αν αυτό θεωρείται αναπόφευκτο, ύστερα από μια περίοδο διακυβέρνησης κατά την οποία αποδείχθηκε ότι το σύνολο των εξαγγελιών και των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει ο Πρωθυπουργός δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σύνολο ψευδών και ανέξοδων υποσχέσεων, η πολιτική επιστήμη δύσκολα μπορεί να δεχθεί αυτή την πραγματικότητα. Ωστόσο συμβαίνει. Και είναι παρούσα, όσο και αν η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί προπαγάνδας της επιχειρούν να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της.

Το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι πως οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, για την ακρίβεια ορισμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων, έπεσαν έξω στην πρόβλεψη για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πέρυσι τον Ιούλιο και των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Συνέβη. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μην παραδέχονται τη θεαματική στροφή του εκλογικού σώματος, το οποίο εκδηλώνει με κάθε τρόπο την αποστροφή του σε αυτό το κυβερνητικό μόρφωμα που διαχειρίζεται τις τύχες του τόπου.

Οταν εννιά στους δέκα Ελληνες δηλώνουν απογοητευμένοι από την κυβέρνηση και από αυτούς οι έξι στους δέκα έχουν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το να επιχειρείται να υπονομευθεί η αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων μοιάζει με την τακτική της στρουθοκαμήλου να χώνει το κεφάλι της στην άμμο μπροστά στον επερχόμενο κίνδυνο.

Ο στρουθοκαμηλισμός δεν ευοδώθηκε ποτέ και στο Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να γνωρίζουν ότι και άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν ακολούθησαν την ίδια τακτική: δεν ευθύνεται η διακυβέρνησή μας, δεν είναι αυτή η εικόνα που καταγράφεται για μας στις δημοσκοπήσεις, πηγαίνουμε καλά, απλώς ο λαός δεν έχει κατανοήσει πλήρως τις πολιτικές μας. Το έχω ζήσει με διάφορες κυβερνησεις, το βλέπω και τώρα.

Και το μόνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι δεν είναι καλός σύμβουλος αυτή η τακτική. Σε οδηγεί αυτομάτως σε λάθος συμπεράσματα, σε αποκοιμίζει και τελικά ξυπνάς μια ωραία πρωία και διαπιστώνεις ότι το έδαφος κάτω από τα πόδια σου έχει υποχωρήσει. Συμπερασματικά, έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ, πιο πιθανό ειναι να επιστρέψει στα προ του 2012 επίπεδα παρά να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος. Στην πολιτική δεν γίνονται θαύματα…