Αναζήτηση
«Αυτό που με τρομάζει περισσότερο και από τον θάνατο είναι οι βιογράφοι» είχε πει κάποτε ο συγγραφέας Ζιλιέν Γκριν. Υπάρχουν όμως πολλών ειδών βιογράφοι. Ο Κλοντ Περντριέλ, ο άνθρωπος που κάποιοι αποκαλούν «Γάλλο Πολίτη Κέιν», είχε την τύχη να πέσει στη Μαρί-Ντομινίκ Λελιέβρ, γνωστή δημοσιογράφο και συγγραφέα. Και αυτή μετέτρεψε τον συνιδρυτή του περιοδικού «Nouvel Observateur» σε έναν ήρωα μυθιστορήματος βγαλμένο, λες, από έργο του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, έναν ήρωα που ζει ανάμεσα σε πολλούς διαφορετικούς κόσμους, με το ένα πόδι στη βιομηχανία, ένα άλλο στον Τύπο, ένα τρίτο στην παριζιάνικη και λογοτεχνική ζωή.
Τέλη Οκτωβρίου, ο Κλοντ Περντριέλ –ή «Περντρό», όπως τον φώναζαν οι δημοσιογράφοι του –θα κλείσει τα 90 του χρόνια. Η βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις εκδόσεις Stock δεν είναι μόνο η ιστορία μιας προσωπικότητας αλλά και η ιστορία του Τύπου, η ιστορία μιας γενιάς, η ιστορία της Αριστεράς. Ενα «αισιόδοξο μάθημα ζωής», τη χαρακτήρισε η «Journal du Dimanche». Με τον κατάλληλο τίτλο: «Χωρίς να ξεχνάς να είσαι ευτυχισμένος».
Ο Κλοντ Περντριέλ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 25 Οκτωβρίου του 1926. Η οικογένειά του ήταν εύπορη αλλά τα παιδικά του χρόνια στερημένα από τρυφερότητα: ένας αδύναμος πατέρας, μια σκληρή μητέρα, ένας αδιάφορος πατριός. Μπήκε στο Πολυτεχνείο το 1947, μυήθηκε χάρη στον συγγραφέα Ζακ Μπρενέρ στον κόσμο της Αριστεράς και της λογοτεχνίας, ίδρυσε το 1958 μια εταιρεία κατασκευής σταθμών άντλησης / τεμαχισμού (SFA) την οποία δεν έπαψε ποτέ να εξελίσσει, κατόπιν, το 1964, λάνσαρε από κοινού με τον Ζαν Ντανιέλ το περιοδικό «Nouvel Observateur». «Οταν ο Κλοντ αγαπά μια γυναίκα, της παίρνει ένα σπίτι. Οταν αγαπά έναν άνδρα, του παίρνει μια εφημερίδα», γράφει η Λελιέβρ, περιγράφοντας την πολύχρονη, στενή, όσο και δύσκολη σχέση του παρορμητικού και πιο «εμπορικού» Κλοντ Περντριέλ με τον διανοούμενο Ζαν Ντανιέλ –ο δεύτερος κατέληξε να παντρευτεί την πρώτη σύζυγο του πρώτου.
Η Λελιέβρ περιγράφει επίσης τη συμμετοχή του Περντριέλ στην (ατυχή) προεκλογική καμπάνια του Φρανσουά Μιτεράν το 1974 –παρότι ο ίδιος ήταν ένας σοσιαλδημοκράτης πιο κοντά στον Μισέλ Ροκάρ παρά στον Μιτεράν. Και τον παθιασμένο τρόπο με τον οποίο λάνσαρε το 1977 την εφημερίδα «Le Matin de Paris». Ο αναγνώστης είναι έξυπνος, αυτό ήταν το credo του. Εχασε πολλά χρήματα με την «Le Matin de Paris», την οποία εγκατέλειψε το 1985. Αναγκάστηκε να εκχωρήσει, το 2014, τον έλεγχο του «Nouvel Observateur» στην τριάδα των ιδιοκτητών της «Monde». Ο Περντριέλ ωστόσο εξακολουθεί να έχει υπό την ιδιοκτησία του το εβδομαδιαίο περιοδικό «Challenges» και το μηνιαίο «Sciences et Avenir», την εταιρεία SFA αλλά και τον όμιλο SETMA, που κατασκευάζει από μπανιέρες-υδρομασάζ μέχρι αντλίες.
«Αδιαφορώ για τα χρήματα γιατί ξέρω πώς να τα βγάζω. Τρεις φορές στη ζωή μου καταστράφηκα. Τρεις φορές κατάφερα να σηκωθώ», είπε στη βιογράφο ο Κλοντ Περντριέλ, τρις παντρεμένος, πατέρας έξι παιδιών, για ένα διάστημα σύντροφος της Φρανσουάζ Σαγκάν καθώς και της Ζαν Μορό. Τα σπίτια του έχουν ελάχιστα έπιπλα, ο ίδιος δεν κρατάει σχεδόν κανένα γράμμα, κανένα προσωπικό αρχείο, καμία φωτογραφία, είναι «ο άνθρωπος χωρίς ίχνη», το παρελθόν δεν τον ενδιαφέρει. Συνεχίζει να εργάζεται, να αθλείται. Στα 90 του, όταν φεύγει διακοπές με τη σύζυγό του, βγαίνουν κάθε βράδυ. Και χορεύουν.
