Θα ήταν μια επίδειξη κομματικής ενότητας. Εκφυλίστηκε σε μια απολιτίκ βραδιά χαμηλής αισθητικής και υψηλής πρόκλησης. Αλλά το πάρτι του Μαξίμου, από το οποίο ένα αυθεντικό party animal σαν την Κέιτ Μος δεν θα περνούσε ούτε απέξω, δεν είναι η μόνη πρωτοβουλία του πρωθυπουργικού επιτελείου που αδυνατεί να εκπέμψει ένα θετικό πολιτικό μήνυμα. Από τη συνάντηση με τους ιεράρχες και τους ανώτατους δικαστές έως την επιτροπή για τη συνταγματική αναθεώρηση, κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης εκφυλίζεται σε μια εκδήλωση, πάντα αμφίβολης αισθητικής, με αρνητικό πολιτικό πρόσημο.

Αν η ασυνήθιστη για λαϊκό κράτος διαπραγμάτευση με την ηγεσία της Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών στο πρωθυπουργικό γραφείο ήταν μια δήλωση αδυναμίας λήψης αποφάσεων και διακυβέρνησης, η συνάντηση με τους προέδρους των ανώτατων δικαστηρίων, μέρος της οποίας αναλώθηκε στα μισθολογικά των δικαστικών, έδωσε την αίσθηση μιας αμοράλ συνδιαλλαγής. Ενώ μια επιτροπή για τη συνταγματική αναθεώρηση στην οποία δεν συμμετέχει ούτε ένας συνταγματολόγος μοιάζει πιο κενή περιεχομένου ακόμη και από πάρτι χωρίς τα party animals που τα θρέφουν με την παρουσία τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ένα άλλο κόμμα θα βρισκόταν ήδη σε φάση καθόδου προς τον πολιτικό του Αδη. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς το κομματικό συνέδριο της Πέμπτης με τη χαλαρή διάθεση εκείνης της βραδιάς στο Μαξίμου. Με την ίδια αυτοπεποίθηση που δίνει η εξουσία όταν αδιαφορεί πια για τα ερείσματά της στην κοινωνία. Και χωρίς ίχνος στοιχειώδους αυτοκριτικής και υγιούς εσωκομματικής άμιλλας. Τι λείπει από ένα τέτοιο προσυνεδριακό κλίμα; Ο Κώστας Ζουράρις στο πιάνο. Α, και η Κέιτ Μος.