Οσοι κυκλοφορούν στις γειτονιές του facebook γνωρίζουν την εφαρμογή που σε ενημερώνει καθημερινά ποιοι «φίλοι» σου έχουν γενέθλια. Θα το έλεγες και επιτομή του διαδικτυακού μικροαστισμού αλλά, σιγά, αυτό μας μάρανε. Πριν από λίγες μέρες είδα ανάμεσα στους εορτάζοντες και έναν φίλο που αποχαιρετήσαμε πριν από μήνες. Με κλειστά μάτια μπήκα στο προφίλ του και τα άνοιξα ίσα ίσα για να προλάβω να δω ότι κάποιοι είχαν σπεύσει να ευχηθούν χρόνια πολλά συνοδευόμενα από σκιτσάκια με τούρτες και φιλάκια. Το μακάβριο του θέματος είναι τόσο αφοπλιστικό ώστε να μη σου αφήνει περιθώριο για σχόλια. Απλά τραγικό. Από την άλλη, τριαντάρης και κάτι χρήστης των social media, από αυτά τα «αγόρια της συγγνώμης», που κανένα κορίτσι δεν θα ήθελε να χορέψει μαζί του στα νεανικά πάρτι, εκταμίευσε σχετική διαδικτυακή δημοφιλία επενδύοντας σε μισαλλόδοξο χιούμορ και φωτογραφικά σφιχτά γκρο. Επειδή όμως κάποιου είδους «πείνες» δεν χορταίνουν ποτέ, δεν του ήταν αρκετό και διέδωσε μέσω του προφίλ του ότι πέθανε, για να γίνει σούσουρο. Επίσης τραγικό με υψηλό όμως επιτόκιο γελοιότητας.

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Το να νομίζεις ότι ζεις μέσα από το facebook ως αυτοκράτορας του εγωκεντρικού σου μικρόκοσμου ανάγοντας την τιποτολογία σου σε σπουδαιοφανή αδιαπραγμάτευτη αξία και εξασφαλίζοντας μέσω συνεχών αναρτήσεων και εκβιασμένων like ανάσες virtual ζωής; Το να προσποιείσαι ότι πεθαίνεις για να εξασφαλίσεις δόσεις virtual συμπόνιας; Ή το να πεθαίνεις στην πραγματικότητα και να εξακολουθούν να σου εύχονται χρόνια πολλά; Και στις τρεις περιπτώσεις πάντως το έργο παίζεται με κλειστή την αυλαία.

Τελευταία Νέα