Οταν ο πολιτικός εκπρόσωπος του εγχώριου συντηρητισμού επικαλείται από το βήμα της Βουλής τον Κωνσταντίνο Ρακτιβάν, μια μεγάλη στροφή έχει συντελεστεί και μια αλλαγή σκηνικού προαναγγέλλεται. Τα μηνύματα του Κυριάκου Μητσοτάκη στη χθεσινή μονομαχία ξεπερνούσαν τη σύγκρουση για τη διαπλοκή και έδειχναν μπροστά, στον εκλογικό ορίζοντα: ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να είναι ο επόμενος κρίκος σε μια αλυσίδα που ξεκινά από την εποχή των βενιζελικών, περνά στο δημοκρατικό Κέντρο και καταλήγει κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης στις προοδευτικές δυνάμεις που, κατά βάση, είχαν κεντροαριστερό στίγμα.
Με σχετική κακεντρέχεια, νομομαθείς βουλευτές της ΝΔ σχολίαζαν ότι κάποιος θα έπρεπε να εξηγήσει στον Τσίπρα ποιος ήταν ο Ρακτιβάν. Οι ίδιοι, ωστόσο, αντιλαμβάνονταν ότι η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στον υπουργό Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων του Ελευθερίου Βενιζέλου, συνιδρυτή της Ακαδημίας Αθηνών και πρώτο πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, όχι μόνον δεν ήταν τυχαία, λόγω της τρέχουσας επικαιρότητας και του ρόλου που διαδραματίζει το ΣτΕ στο σίριαλ των τηλεοπτικών αδειών, αλλά ανέδειξε έναν σχεδιασμό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθ’ οδόν προς τις κάλπες, είτε προκύψουν νωρίς είτε αργότερα. Εάν ο Τσίπρας επιδιώξει μια εκλογική μάχη πάνω σε ένα δίπολο Δεξιάς – Αριστεράς, ο νέος αρχηγός της ΝΔ θα έχει φροντίσει να αναπτυχθούν εγκαίρως αντισώματα: ο προοδευτικός κόσμος βρίσκεται απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, η ιστορία του Ρακτιβάν δεν ανήκει στον Τσίπρα, εκείνος «μπορεί να πορευθεί με τον Νίκο Σακελλαρίου», όπως σχολίαζαν.
Σχέδιο γαλάζιας διεύρυνσης
Στην πραγματικότητα, ο αρχηγός της ΝΔ τράβηξε χθες από το βήμα της Ολομέλειας μια νέα διαχωριστική γραμμή που θα συμπληρώσει και το σκηνικό που διαμορφώθηκε τον Ιούλιο του 2015 με τη συγκρότηση του λεγόμενου ευρωπαϊκού μετώπου –τις δυνάμεις του Ναι απέναντι στο Οχι. Εν πολλοίς, η χθεσινή παρέμβαση αποκαλύπτει την κατεύθυνση που έχει το σχέδιο της γαλάζιας διεύρυνσης, ενώ αποτελεί ένα πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση ενός νέου διπόλου που θα περιορίζει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αντιδημοκρατικό πλαίσιο και στις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Το προσκλητήριο που συνόδευε την παρέμβαση προφανώς απευθύνεται και σε κόσμο που βρισκόταν διαχρονικά απέναντι στη ΝΔ –εκτός από το ΠΑΣΟΚ του Κουτσόγιωργα και τα «ορφανά του Τσοχατζόπουλου» που βρίσκονται ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κατά μέτωπον επίθεση στην κυβέρνηση και οι σκληρότεροι από ποτέ χαρακτηρισμοί κατά του Αλέξη Τσίπρα φάνηκε να ενθουσιάζουν τη γαλάζια Κοινοβουλευτική Ομάδα, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που συνδυάστηκαν με το πιο καθαρό αίτημα για εκλογές. Αν και ήταν επιλογή του προέδρου της ΝΔ η ομιλία να παραμείνει σχολαστικά εντός ατζέντας, όπως συνέβη και στην πρόσφατη συζήτηση για την Παιδεία, κομματικές πηγές αναφέρουν ότι δομήθηκε με τρόπο που η πρόκληση για άμεση προσφυγή στις κάλπες να αποτελεί μια αυτονόητη κατακλείδα: «Δεν αξίζει στη χώρα μας να είστε ο Πρωθυπουργός της» ήταν το πρώτο χτύπημα με το ξεκίνημα, προϊδεάζοντας για μια άγρια συνέχεια. «Οσο μικραίνει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο θα μεγαλώνουν οι αθλιότητές του» ήταν η κλιμάκωση –για να κλείσει η πρωτολογία Μητσοτάκη με το εκλογικό αίτημα, σε ένδειξη τόλμης που προανήγγειλε το αίμα που χύθηκε στις δευτερολογίες στην κοινοβουλευτική αρένα.
Σκηνικό πολιτικής έντασης
Οι περισσότεροι βουλευτές εκτιμούσαν ότι η εξέλιξη της χθεσινής σύγκρουσης και πολύ περισσότερο η πρωτοφανής ένταση ανάμεσα στους δύο αρχηγούς σχεδόν αναγκαστικά οδηγεί πλέον και σε ένα νέο σκηνικό πολιτικής έντασης που θα συνεχισθεί έως την ώρα της κάλπης –έστω κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέβαλε ως εξαίρεση τη χθεσινή έκρηξή του και υποσχέθηκε στο εξής μια «αντιπολίτευση αρχών», αφήνοντας τον Πρωθυπουργό «μόνο του στον κατήφορό του». Για να παραμείνει εντός ατζέντας, πάντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανταπέδωσε στην πρωθυπουργική ονοματολογία (με Καλογρίτσα, Καραγιώργη και Λαζόπουλο), κρατώντας σαφείς αποστάσεις από το μιντιακό περιβάλλον –που δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους γαλάζιους βουλευτές. Μια στοχευμένη επίθεση στον Τσίπρα, μάλιστα, κομματικές πηγές άφηναν να εννοηθεί ότι θα αποτελέσει τον οδηγό για τα επόμενα χτυπήματα: «Δεν αντιπροσωπεύατε το νέο, αλλά τη χειρότερη μετάλλαξη του παλιού. Ησασταν, από την πρώτη στιγμή, σαρξ εκ της σαρκός του μιντιακού λαϊκισμού, που επί χρόνια και με ευθύνη των Μέσων Ενημέρωσης κυριάρχησε στη χώρα μας. Που δολοφονούσε χαρακτήρες και ανακύκλωνε φτηνές θεωρίες συνωμοσίας…».
