Ο γιος μου δεν θα ψηφίσει τη Χίλαρι Κλίντον. Μου έκανε εντύπωση όταν μου το είπε. Είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος. Ψήφιζε πάντα τους Δημοκρατικούς. Στις τελευταίες προεδρικές είχε ψηφίσει Ομπάμα. Στις προκριματικές είχε υποστηρίξει τον Μπένι Σάντερς. Στο συνέδριο των Δημοκρατικών ο ίδιος ο Σάντερς ωστόσο είχε εκφράσει ανοικτά τη στήριξή του στην υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε να νικήσει ο Τραμπ».
Αλλά προφανώς ούτε στην Αμερική αρκούν οι υποδείξεις για να πείσουν τους ψηφοφόρους. Μα πώς, εσύ που δεν ψήφιζες ποτέ τον Τραμπ, δεν ψηφίζες τη Χίλαρι παρά τον κίνδυνο να νικήσει ο Τραμπ; «Δεν υπάρχει κανένα ρίσκο. Στη Νέα Υόρκη δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσει αυτός». Για ποιον θα ψηφίσεις τότε; Για την Πράσινη ή τον υποψήφιο των Ελευθεριακών. Δηλαδή, προτιμάς να πετάξεις την ψήφο σου αντί να τη δώσεις στη Χίλαρι; Τόσο αντιπαθητική σού είναι; Απάντηση: Θα ήταν τρομερό για την Αμερική εάν εκλεγόταν πρόεδρος ο Τραμπ. Αλλά εάν εκλεγόταν η Χίλαρι, θα ήταν τρομερό για τον κόσμο. Ασφαλώς αυτή δεν έχει σχέση με τον Τραμπ. Αλλά δεν έχει ούτε με τον Ομπάμα. Ο Ομπάμα δέχθηκε πολλές επικρίσεις επειδή αναζητούσε λύσεις κάνοντας διαπραγματεύσεις με όλους μέχρι που βρέθηκε μπροστά στο ISIS. Αντίθετα, δεν υπάρχει κρίση που η Κλίντον να μην την κλιμάκωσε με τη θεωρία της λελογισμένης χρήσης στρατιωτικής ισχύος: Λιβύη, Συρία, Ουκρανία… Δεν σημαίνει ότι όσοι δεν την ψηφίσουν δεν θα την ψηφίσουν γι’ αυτόν τον λόγο.
Μα, λέω εγώ, εάν για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν την ψηφίσουν οι Δημοκρατικοί που αυτή δεν έπεισε, δεν την ψηφίσουν οι νέοι, δεν την ψηφίσουν οι αριστεροί, δεν την ψηφίσουν οι πούροι και σκληροί προοδευτικοί, δεν την ψηφίσουν οι μαύροι, δεν την ψηφίσουν οι ισπανόφωνοι, δεν την ψηφίσουν οι εργάτες, δεν την ψηφίσει η βαθιά και οργισμένη Αμερική, τότε η Χίλαρι έχει πρόβλημα. Οπως και να πάνε τα τηλεοπτικά ντιμπέιτ, ό,τι και να λένε οι δημοσκοπήσεις.
Η γυναίκα μου συνέλαβε τον γιο μας στην Κίνα, αλλά το μωρό γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη την εποχή του Ρόναλντ Ρίγκαν. Επομένως, είναι αμερικανός πολίτης. Οχι μόνο ψηφίζει αλλά θεωρητικά θα μπορούσε να γίνει και πρόεδρος των ΗΠΑ. Εχει περάσει περιοδεύων στον στρατό. Η τελευταία φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέφυγαν στην επιστράτευση ήταν στον Πόλεμο του Βιετνάμ. Από τότε οι στρατιώτες είναι μόνο εθελοντές ή επαγγελματίες. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα. Οπως κάνουν κάθε χρόνο οι αμερικανοί πολίτες, έτσι κι αυτός συμπληρώνει τη φορολογική του δήλωση καθώς και τη λίστα με τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τις οικονομικές δραστηριότητες στο εξωτερικό –κι αυτό παρά το γεγονός ότι από τις ΗΠΑ έφυγε έξι ετών.
Εδώ και πολλά χρόνια ζει στο Λονδίνο όπου εργάζεται ως μαθηματικός. Θα είχε σίγουρα ψηφίσει εναντίον του Brexit. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές (έχουν δικαίωμα ψήφου οι κάτοικοι ακόμη και αν δεν είναι βρετανοί πολίτες) ψήφισε τον Πακιστανό Σαντίκ Καν. Εάν ψήφιζε στις βουλευτικές εκλογές θα ήταν ικανός να ψηφίσει τον «αριστερό» Εργατικό Κόρμπιν. Θα μου πείτε, πώς ξέρω τι θα ψηφίσει στις αμερικανικές εκλογές; Ο γιος μου ψηφίζει δι’ αλληλογραφίας. Οι ψήφοι από το εξωτερικό θα φτάσουν πριν από τις 8 Νοεμβρίου και θα είναι οι τελευταίες που θα καταμετρηθούν. Το ψηφοδέλτιο φτάνει στη διεύθυνσή του στην Ιταλία που είναι πιο σταθερή, στο Λονδίνο αλλάζει συνεχώς σπίτια. Από τον φόβο ότι μπορεί να χαθεί το ψηφοδέλτιο αν του το στείλω στο Λονδίνο, το στέλνω συμπληρωμένο απευθείας στη Νέα Υόρκη. Αυτός, που είναι πολύ τυπικός με τους κανόνες, με εμπιστεύεται.
Ισως δεν θα έπρεπε: δεν βρήκα το θάρρος να του πω ότι το τελευταίο ψηφοδέλτιο, αυτό για τις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών, μου επιστράφηκε ακυρωμένο, επειδή είχα ξεχάσει να υπογράψω τον φάκελο του ψηφοδελτίου. Ισως επειδή δεν μπορώ να συνηθίσω στην ιδέα ότι η ψήφος που υποτίθεται ότι είναι μυστική μπορεί να αποστέλλεται υπογεγραμμένη. Ο γιος μου ξέρει πάντως ότι δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να ψηφίσω διαφορετικά από την υπόδειξή του. Ακόμη και αν είναι μία ψήφος που μπορεί να βγάλει τον Τραμπ. Το ψηφοδέλτιο έχει έρθει εδώ και καιρό. Αλλά δεν το έχω συμπληρώσει ακόμα, με την ελπίδα ότι ο γιος μου μπορεί να αλλάξει ιδέα.
Ο γιος μου έχει και την ιταλική ιθαγένεια, επομένως ψηφίζει και στην Ιταλία. Ψήφιζε πάντα την Αριστερά, για κάποιο διάστημα είχε γραφεί και στο τμήμα του Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος στο Λονδίνο («Ενα βράδυ σε μια παμπ, ίσως είχα πιει λίγο»). Δεν ξέρω τι θα ψηφίσει στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Εάν έχετε περιέργεια, θα μπορούσα και να τον ρωτήσω…
Ο Ζίγκμουντ Γκινζμπεργκ είναι ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε πριν από 68 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και εργάστηκε ως ανταποκριτής της «Ουνιτά» στην Κίνα, στην Ινδία, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα, στη Νέα Υόρκη, στην Ουάσιγκτον και στο Παρίσι. Το άρθρο του φιλοξενήθηκε στη «Ρεπούμπλικα».
