Ενας πρόεδρος «όλο και πιο υποψήφιος» για μια δεύτερη θητεία είναι ο Φρανσουά Ολάντ. Τι κι αν έχει δηλώσει πως δεν θα ανακοινώσει τις προθέσεις του πριν από τον Δεκέμβριο; Εχει ξεκάθαρα ξεκινήσει ένα είδος προ-προεκλογικής εκστρατείας. Το αποδεικνύει η συνέντευξη – ποταμός που παραχώρησε στο «L’Obs», στο τεύχος που κυκλοφορεί σήμερα υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Είμαι έτοιμος». Αλλά και οι εκμυστηρεύσεις που έκανε στη διάρκεια 60 συναντήσεων χωρίς την παρουσία συμβούλων ή συνεργατών, από τις 3 Απριλίου του 2012, πριν ακόμα εκλεγεί, έως τις 25 Ιουλίου του 2016, σε δύο γνωστούς δημοσιογράφους της «Monde», τον Ζεράρ Νταβέ και τον Φαμπρίς Λομ. Το βιβλίο τους κυκλοφόρησε χθες υπό τον τίτλο «Ενας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να τα λέει αυτά…».

Και αν από τη συνέντευξη στο «L’Obs» οι Γάλλοι κρατούν κυρίως τον τρόπο με τον οποίο υπερασπίζεται ο Ολάντ τα πεπραγμένα του, διαβεβαιώνοντας πως «εφαρμόζει μια αριστερή πολιτική» και ζητώντας να κριθεί όχι μόνο με βάση αυτά που είχε υποσχεθεί αλλά και με βάση το ιστορικό-κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο της θητείας του, από το βιβλίο των 672 σελίδων των Νταβέ και Λομ, κρατούν περισσότερο τα όσα λέει για τις τρεις γυναίκες που σημάδεψαν τη θητεία αυτή: τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, τη Βαλερί Τριερβελέρ και τη Ζουλί Γκαγιέ. Ο Ηγέτης και ο Ανθρωπος: για να έχει μια (κάποια) ελπίδα ο γάλλος πρόεδρος να αποκαταστήσει τη σχέση του με τους πολίτες, πρέπει να βγάλει και τα δύο αυτά πρόσωπα προς τα έξω. Εστω κι αν κινδυνεύει να δεχθεί για μια ακόμη φορά (όπως και έγινε) τα πυρά της Βαλερί Τριερβελέρ.

Οσοι πρόλαβαν να διαβάσουν το βιβλίο δεν έχουν καμία αμφιβολία: «Μπορεί να μην το λέει, αλλά η γυναίκα της ζωής του είναι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ», έγραφε χθες η «Le Parisien», αναφερόμενη στην επί κοντά τρεις δεκαετίες σύντροφό του, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του, (ατυχή) υποψήφια των Σοσιαλιστών για την προεδρία το 2007 και νυν (υπερ)υπουργό Περιβάλλοντος. Είναι «αυτή που με γνωρίζει καλύτερα», «αυτή που νιώθω περισσότερο κοντά μου», δηλώνει ανοικτά ο Ολάντ, περιγράφοντας με τρυφερότητα το πρώτο τους κοινό υπουργικό συμβούλιο, στις 4 Απριλίου του 2014: «Ηταν ευτυχισμένη, συγκινημένη, ανταλλάξαμε ένα βλέμμα, βουαλά, είναι μια όμορφη ιστορία».

Μια τέτοια πολιτική και συναισθηματική εγγύτητα ήταν βέβαια αδιανόητη την εποχή της «αρρωστημένα ζηλιάρας» Βαλερί Τριερβελέρ –η οποία παραχώρησε τον Ιανουάριο του 2014 τη θέση της με τον δραματικό / κωμικοτραγικό τρόπο που όλοι θυμούνται, «τη χειρότερη προσωπική στιγμή της θητείας μου», όπως ομολογεί ο Ολάντ, στην εποχή της Ζουλί Γκαγέ. «Η εμμονή της Βαλερί δεν ήταν η Ζουλί ή κάποια άλλη, ήταν η Σεγκολέν. Δεν ένιωσε ποτέ ασφαλής. Γιατί πίστευε πάντα πως η Σεγκολέν θα επέστρεφε», λέει ο γάλλος πρόεδρος στους δημοσιογράφους της «Monde». Ο Ολάντ κάνει μια προσπάθεια να φανεί μεγάθυμος απέναντι στην πρώην σύντροφό του. «Αυτό το βιβλίο δεν ήταν μια κακόβουλη πράξη, αλλά η πράξη μιας δυστυχισμένης γυναίκας», δηλώνει αναφερόμενος στο βιβλίο – δηλητήριο που δημοσίευσε η Τριερβελέρ τον Σεπτέμβριο του 2014, «Σε ευχαριστώ για αυτή τη στιγμή». Υπάρχει όμως κάτι που δεν της συγχωρεί: τον ισχυρισμό που είχε κάνει η Τριερβελέρ στο βιβλίο πως ο Ολάντ αναφέρεται απαξιωτικά στους φτωχούς ως «φαφούτηδες».

Ναι, την εκστόμισε αυτή τη λέξη –ομολογεί. Αλλά όχι ως εμπαιγμό: «Της είπα: βλέπω τους ανθρώπους που έρχονται προς το μέρος μου στις συγκεντρώσεις, είναι φτωχοί, είναι φαφούτηδες… Είναι φριχτό, είναι μια προδοσία! Οταν λέω: αγαπώ τους ανθρώπους, είναι αλήθεια». H Τριερβελέρ δεν άργησε να του απαντήσει: ανάρτησε χθες στο twitter SMS που φέρεται να της είχε στείλει ο Ολάντ «στις 31 Μαΐου του 2005, ώρα 12:39» και όπου φέρεται πράγματι να μιλάει ειρωνικά για «φαφούτηδες». Αλλά αν πιστέψουμε τον γαλλικό Τύπο, μια «εκρηκτική αντίδραση» της Τριερβελέρ ο Ολάντ την περίμενε…

Επίλογος (;) με την ηθοποιό και σκηνοθέτιδα Ζουλί Γκαγέ, για την οποία ο γάλλος πρόεδρος μιλάει ουσιαστικά για πρώτη φορά στο βιβλίο. «Μια όμορφη γυναίκα», «ένα αξιόλογο κορίτσι», «αξιοθαύμαστη για την απόλυτη διακριτικότητα που επέδειξε σε αυτή την ιστορία». Βλέπονται «τακτικά, όχι όσο συχνά όσο θα θέλαμε». Σκοπεύει να επισημοποιήσει τη σχέση του; Σύμφωνα με τον Ολάντ, η Γκαγέ το θέλει, και μάλιστα πολύ. Αλλά εκείνος το αποκλείει όσο είναι πρόεδρος. «Συμπεριλαμβανομένης και της δεύτερης θητείας».

Σαρκοζί,ο «μικρός Ντε Γκολ»

Στο βιβλίο «Ενας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να τα λέει αυτά…» ο Φρανσουά Ολάντ μιλάει εκτενώς και για τον Νικολά Σαρκοζί – ή «μικρό Ντε Γκολ», όπως τον αποκαλεί σαρκαστικά. Ξανά και ξανά στηλιτεύει την εμμονή του με το χρήμα. Καταγγέλλει «τη γραμμή του φόβου» που ακολουθεί, το φλερτ του με τους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου. Αλλά δηλώνει ξεκάθαρα που δεν θα δίσταζε να τον ψηφίσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών σε περίπτωση μονομαχίας του με τη Μαρίν Λεπέν.

Τελευταία Νέα