Το πρώτο πράγμα που κέρδισε η Αγκυρα από τη συνάντηση του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Ταγίπ Ερντογάν στο παλάτι του τελευταίου ήταν μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τη Συρία. Οι βασικοί παίκτες της συνάντησης που θα πραγματοποιηθεί στη Λωζάννη αύριο είναι ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και ο ρώσος ομόλογός του Σεργκέι Λαβρόφ. Αλλά αυτή τη φορά στις συζητήσεις θα συμμετάσχουν επίσης οι χώρες του Κόλπου και η Τουρκία.
Είναι το πρώτο κέρδος αλλά όχι και το πιο σημαντικό. Η πρόσκληση στο τραπέζι, υπενθυμίζει η «Μοντ», είναι η άμεση συνέπεια της τουρκικής παρουσίας στο συριακό έδαφος όπου ο τουρκικός στρατός εισέβαλε για να προσφέρει στήριξη στους σύρους αντικαθεστωτικούς αντάρτες που συγκρούονταν με τους τζιχαντιστές στις παραμεθόριες περιοχές. Αλλά όπως σημειώνουν οι αναλυτές, «η τουρκική επέμβαση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την άδεια της Ρωσίας». Κάτι που σημαίνει ότι, μολονότι η Μόσχα και η Αγκυρα υποστηρίζουν τα αντίπαλα στρατόπεδα στη Συρία, έχουν συνάψει κάποιου είδους συμφωνία. Μια συμφωνία που η γαλλική εφημερίδα χαρακτηρίζει «ευρασιατική».
Και τι λέει αυτή; Οτι ο καθένας αναπτύσσεται στον χώρο του χωρίς να ενοχλεί τον άλλο. Και αν ο χώρος της Ρωσίας είναι το Χαλέπι, που ημέρα με την ημέρα σβήνει από τον χάρτη από τις βόμβες του καθεστώτος Ασαντ, ο χώρος της Τουρκίας είναι η περιοχή που εκτείνεται στα κοινά σύνορα των δύο χωρών. Αυτή τη στιγμή ο τουρκικός στρατός ελέγχει μια περιοχή 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Αγκυρα φιλοδοξεί να γίνουν αυτά τα 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα 4.000. Θα ήταν αδύνατο χωρίς τη συγκατάθεση της Μόσχας.
Σε σαράντα ημέρες θα συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ημέρα που οι τουρκικές δυνάμεις κατέρριψαν ένα ρωσικό τζετ, το οποίο υποτίθεται ότι είχε παραβιάσει τον εναέριο χώρο της Τουρκίας. Μετά τη συγγνώμη Ερντογάν, όμως, είναι σαν να έχει περάσει μια αιωνιότητα. Ο στόχος του Πούτιν, εξάλλου, είναι μεγαλύτερος. Γιατί αυτό που θέλει είναι να «προκαλέσει ρήγμα ανάμεσα στην Τουρκία και στο ΝΑΤΟ ώστε να αποκομίσει ο ίδιος όφελος», όπως αναφέρει ο Αλεξάντρ Σουμιλάν, ειδικός του Ινστιτούτου Ηνωμένων Πολιτειών και Καναδά στη Μόσχα. Σε αυτό το πλαίσιο, τα ρωσικά Μέσα δεν παρέλειψαν να αναπαραγάγουν την είδηση των τουρκικών φιλοκυβερνητικών Μέσων ότι πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου βρισκόταν η CIA.
Τουλάχιστον προς το παρόν, η συμφωνία αποφέρει οφέλη και στους δύο. Και η κορωνίδα του αμοιβαίου οφέλους είναι η εγκατάσταση στην Τουρκία μιας αντιπυραυλικής ασπίδας με ρωσικούς πυραύλους S300 ή S400. Η προσφορά έγινε από τη Μόσχα και η Αγκυρα την εξετάζει. Το οικονομικό όφελος είναι προφανές για τη Ρωσία, αλλά το δέλεαρ για την Τουρκία είναι ακόμη μεγαλύτερο: η ασπίδα θα μειώσει την εξάρτησή της από το ΝΑΤΟ. Και σε αυτήν τη φάση λίγα πράγματα επιθυμεί περισσότερο ο Ταγίπ Ερντογάν.
