Γιάννα Βασιλείου: «Τραγουδώ για να ξεφύγω από τη μοναξιά μου»

Ακουσε πολλές φορές φράσεις όπως «ρε πόσο καταθλιπτικό» ή «μα καλά τι μαυρίλα» όταν έλεγε τον τίτλο ενός τραγουδιού που έγραψε –«Η γη των αδηφάγων». Παραδέχεται ότι είναι βαρύγδουπο, όμως ο τίτλος του τραγουδιού συνδέεται με όσα περιγράφουν οι στίχοι του: απογοήτευση και ατελέσφορη προσμονή, αβεβαιότητα και πίκρα. Εντέλει άλλαξε τον τίτλο που έγινε «Γυάλινος κόσμος» –λέξεις, ας πούμε, λιγότερο φορτισμένες.

Ομως ούτε αυτό βρήκε τον δρόμο για τον ραδιοφωνικό αέρα. Οπως λέει η δημιουργός του Γιάννα Βασιλείου, από τους σταθμούς θα ακούγεται το «Μια στιγμή στον χρόνο». «Τα περισσότερα τραγούδια είναι γραμμένα από μένα. Ετούτο το έγραψε ο Μιχάλης Μπρούζος, καλός μου φίλος και συνεργάτης, και μου το έκανε δώρο στα γενέθλιά μου. Το νιώθω σαν δικό μου και φυσικά είναι πιο ευχάριστο» λέει γελώντας δυνατά. Αραγε οι ιστορίες που βρίσκουν χώρο σε στίχους ρετουσάρουν την εικόνα του δημιουργού; Εστω και με έναν έμμεσο τρόπο, ο δημιουργός όταν γράφει σκιαγραφεί το προφίλ του. «Ισως συμβαίνει, αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει πολλές πλευρές και κάθε φορά αποκαλύπτει κάποια μέσα από τα λόγια ή τη μουσική. Αρκεί να μην είναι επιτηδευμένη η προσπάθεια. Παράδειγμα έχω γράψει στίχο “όμως εγώ μεγάλωσα σε κόσμο γυάλινο” όχι για να δείξω την ευαίσθητη πλευρά μου, αλλά για να πω ότι όσα μου είπαν και πίστεψα αναιρέθηκαν». Ποια είναι αυτά; Φιλίες, άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή της και φυσικά εκείνοι που συναναστράφηκε στον καλλιτεχνικό χώρο. Η Γιάννα Βασιλείου επιμένει όμως «και φυσικά προσπαθώ να κρατώ τις φωτεινές πλευρές για να συνεχίσω». Βάζει κάθε μέρα μικρά στοιχήματα με τον εαυτό της για να διατηρήσει την ευγένεια και τη συνέπειά της. Για ένα νέο, καλοαναθρεμμένο και προστατευμένο κορίτσι –όπως είναι η Γιάννα Βασιλείου –θα έπρεπε να είναι εύκολη υπόθεση. Η ίδια λέει πως πρόκειται για άσκηση ετοιμότητας, ιδιαίτερα στο καλλιτεχνικό πεδίο όπου θέλησε να κινηθεί επαγγελματικά.

Αυτή λοιπόν η δημιουργική επιμονή της είχε αποτέλεσμα τα τραγούδια που θα συμπεριλάβει στον δεύτερό της δίσκο –μετά το «Ολα όσα αγαπώ». Τραγούδια όπως λέει νοσταλγικά, άρα λίγο μελαγχολικά, με μικρές σπίθες αισιοδοξίας. «Η μελαγχολία είναι κομμάτι της νοσταλγίας για εκείνα που έχουμε ζήσει και δεν θα ξαναέρθουν. Βασανίζομαι από τις μνήμες του παρελθόντος και κυρίως για εκείνους που έχουν φύγει από κοντά μου». Τι νόημα έχει ένας δίσκος σε έναν σχεδόν ανύπαρκτο χώρο; «Ο δίσκος έχει ιδιαίτερο νόημα αν είσαι τραγουδοποιός. Είναι σαν να φτιάχνεις το αρχείο σου. Σαν να βάζεις μια τάξη στις ιστορίες που έχεις να αφηγηθείς μέσα από τα τραγούδια σου. Πληρώνουμε για να βγάζουμε τους δίσκους μας. Τα singles έχουν σημασία για κάποιον που θέλει να βγάλει ένα τραγούδι, να ακουστεί στα ραδιόφωνα, να κάνει την επιτυχία του και τέλος. Εγώ πάντως τραγουδώ για να ξεφύγω από τη μοναξιά μου».