«Οταν ήμουν παιδί, υπήρχε ένα τραγούδι που το έλεγε η Μαίρη Λω, “Το γκαζοχώρι”, και ένα άλλο με τη Βίκυ Μοσχολιού του Καλδάρα που είχε τον στίχο “δεν με φοβίζει που είσαι φτωχό αγόρι, ούτε που μένεις στο Γκαζοχώρι”. Δεν υπήρχε τίποτα εδώ γύρω εκτός από το εργοστάσιο, τις ιέρειες της πάνδημης Αφροδίτης και τη μουντζούρα των συνεργείων. Ωσπου ήρθε το Gazarte». Ετσι θυμάται ο Διονύσης Σαββόπουλος την έλευση του «πολυχώρου τέχνης και πολιτισμού» όπως τον χαρακτήρισε πριν από 10 χρόνια στο Γκάζι. Τότε είχε κάνει την έναρξη, όπως θα κάνει και φέτος ως μια εορταστική και γουρλίδικη εκκίνηση (22-23 Οκτωβρίου). Το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε στηρίζεται στις «εγχώριες δυνάμεις» (Ελευθερία Αρβανιτάκη, Δήμητρα Γαλάνη, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Βασιλικός κ.ά.) αλλά και στις μετακλήσεις σπουδαίων ονομάτων όπως ο Αλ ντι Μέολα, η Λίζ Ράιτ, ο Μάριο Μπιόντι, Ντι Ντι Μπριτζγουότερ, κ.ά. Στο πρόγραμμα υπάρχει και μια σειρά νέων εκδηλώσεων όπου η μουσική θα συναντά το θέατρο. Η πατρότητα της ιδέας, όπως είπε ο Ξενοφών Ραράκος που επιμελείται τις νέες αυτές εκδηλώσεις, ανήκει στο Σταύρο Ξαρχάκο. «Οταν ο μαέστρος μου είπε ότι σκεφτόταν να ανεβάσει τη “Σονάτα του σεληνόφωτος” (Γιάννης Ρίτσος) με άντρα ερμηνευτή (τον Γιάννη Παλαμίδα), σκέφτηκα ότι είναι μια ωραία αρχή γι’ αυτή τη σειρά».

Τελευταία Νέα