Αναζήτηση
Διαβάζω και εξίσταμαι πως προσεχώς οι έλληνες μαθητές δεν θα διδάσκονται στην Ιστορία τους περσικούς πολέμους και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την περίοδο των διαδόχων του. Εξάλλου η μελετώμενη εισαγωγή της θρησκειολογίας στην εκπαίδευση θα στερεί από τους έλληνες μαθητές τη γνώση των τελετουργικών της Ορθοδοξίας. Επίσης διαβάζω και απορώ εξιστάμενος πώς ένας μαθητής θα προάγεται και θα απολύεται από τη Μέση Εκπαίδευση με βαθμούς στα Νέα Ελληνικά ακόμη και κάτω του 8 με άριστα το 20! Αρκεί να συγκεντρώνει 13 μέσο όρο χάρη στους βαθμούς της Γεωγραφίας, της Γυμναστικής, της Μουσικής και της Ζωολογίας!
Διαβάζω επίσης και ενθουσιάζομαι πως οι «Πέρσες» του Αισχύλου παίζονται στην Ιαπωνία και στη Νότια Κορέα, την Αυστραλία και το Εκουαδόρ! Επίσης νιώθω βαθιά συγκίνηση που ο Κωνσταντίνος Καβάφης γίνεται κάθε χρόνο ποιητής πρώτης τάξεως διεθνώς, μελετάται και διδάσκεται και διαβάζεται σε όλα τα μήκη του κόσμου και μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες.
Αν λοιπόν εφαρμοστεί το εξαγγελλόμενο εκπαιδευτικό εξάμβλωμα που αποστερεί τους νεοέλληνες μαθητές από τα τελετουργικά της επίσημης και συνταγματικά θρησκείας (ουσιαστικά του εκκλησιαστικού ήθους), τους περσικούς πολέμους και την αλεξανδρινή εποχή, οι έλληνες μαθητές δεν θα μπορούν να επικοινωνήσουν με μεγαλοφυή κείμενα όπως οι «Πέρσες» του Αισχύλου, τα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη και τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τα έργα του Παλαμά, του Ροΐδη και του Βιζυηνού.
Σκεφτείτε μόνο πως οι «Πέρσες» του Αισχύλου έχουν το προνόμιο να είναι το πρώτο θεατρικό κείμενο στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού, το ιδρυτικό θεατρικό έργο μιας νέας, ελληνικής συλλήψεως, τέχνης. Εργο που υλοποιεί τη σύλληψη της κλεισθένειας άμεσης δημοκρατίας, αφού το θέατρο αποτελεί έναν από τους τρεις πυλώνες της δημοκρατικής παιδείας της αρχαίας Αθήνας.
Ετσι, για την ιστορία και για τους ανιστόρητους της πολιτικής μας αγοράς, αναφέρω πως οι «Πέρσες» πρωτοπαίχτηκαν στα νεότερα χρόνια, δηλαδή 2.043 χρόνια μετά την πρώτη τους παράσταση στην Αθήνα, στη Ζάκυνθο το 1571, από φοιτητές έλληνες ιταλικών πανεπιστημίων για να γιορτάσουν τη νίκη της ισπανικής αρμάδας επί του σουλτανικού στόλου στη Ναύπακτο, νίκη που απέτρεψε την επέλαση του Ισλάμ στην Ευρώπη. Θυμίζω απλώς ότι στη ναυμαχία εκείνη ναυμάχος ήταν ο Θερβάντες και έχασε μάλιστα στη σύγκρουση σώμα προς σώμα το δεξί του χέρι από εχθρικό γιαταγάνι. Κι έτσι για την παραλληλία αναφέρω πως στην άλλη νίκη κατά βαρβάρων, των Ελλήνων κατά του περσικού στόλου στη Σαλαμίνα, ναυμάχος ήταν ο ποιητής Αισχύλος, ο τραγικός μεγαλοφυής δραματουργός, ο πρώτος πολιτισμένος άνθρωπος στην Ιστορία που έγραψε –και διασώθηκε και παίζεται σήμερα έως το Εκουαδόρ –την τραγωδία «Πέρσες». Οσον αφορά τον Καβάφη, τα ιστορικά του ποιήματα, το μεγαλύτερο σε ποσότητα έργο του, εμπνέονται από την ιστορία των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Οσον αφορά τώρα τον άλλο Αλέξανδρο, τον Παπαδιαμάντη, μας έχει παραδώσει μια σειρά φιλακόλουθων γυναικών και ανδρών, ταπεινών ψαράδων και μαστόρων που ζουν και κινούνται μέσα στο βιωμένο ορθόδοξο εκκλησιαστικό ήθος, στα σύμβολα και στις τελετές μιας λαϊκής θρησκευτικής εμπειρίας, μακριά από δογματισμούς και θρησκειολογικές φλυαρίες.
Δίδαξα σαράντα χρόνια τραγωδία και «Πέρσες» σε μαθητές, έγραψα κριτικές για μυθικές παραστάσεις (Κουν, Ευαγγελάτος, Μινωτής, Μπάκας, Βογιατζής) στην Επίδαυρο, δίδαξα στην τάξη τα αλεξανδρινά ποιήματα του Καβάφη (το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον», τους «Αλεξανδρινούς βασιλείς», τον «Δαρείο», τον «Ηγεμόνα εκ Δυτικής Λιβύης») και βέβαια δίδαξα Παπαδιαμάντη ακόμα και σε γοητευμένους εφήβους μεγαλοαστικών αθηναϊκών περιοχών.
Πώς νέοι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί χωρίς ιστορική υποδομή, χωρίς παραπομπή σε θεσμούς και ήθη του αρχαίου και του αλεξανδρινού περιβάλλοντος, θα προσεγγίσουν τα μεγάλα λογοτεχνικά περιουσιακά μας κείμενα; Εκτός αν κι αυτά εξοβελιστούν. Εκτός αν γενικευτεί η μεταμοντέρνα χλαπάτσα και ξαναδούμε να πουλάνε στην Επίδαυρο τους «Πέρσες» όχι του Αισχύλου αλλά του σπουδαίου χωρίς αμφιβολία και χωρίς την άδειά του (μακαρίτης κι αυτός) γερμανού μαρξιστή, μαθητή του Μπρεχτ, Χάινερ Μίλερ!
Οσον αφορά τον Καβάφη, οι πληροφορίες δεν αναφέρουν αν θα αφαιρεθεί από την ιστορική ύλη η Ρωμαϊκή Ιστορία κι έτσι ο έρμος ο δάσκαλος, αν θα διδάσκονται τα ιστορικά ποιήματα του Καβάφη, θα πασχίζει να μυήσει τους μαθητές του στην προσωπικότητα του Αντώνιου και θα διστάζει να αναφερθεί στη διάδοχο των αλεξανδρινών βασιλέων Κλεοπάτρα.
Και τι θα λένε στους μαθητές ακόμη και των χωριών της Ρούμελης τα πρόσφορα και των νησιών μας οι «Χριστοί στα κάστρα»; Οταν κάποιοι ερίφηδες υπουργοί Παιδείας είχαν αφαιρέσει από τις εισαγωγικές των πανεπιστημίων την περίοδο των κυβερνήσεων Τρικούπη, δεν έβρισκα ευήκοα ώτα στα έδρανα του Πανεπιστημίου όταν αναφερόμουν στα θεατρικά υβρίδια, δραματικό ειδύλλιο, κωμειδύλλιο, επιθεώρηση, που γεννήθηκαν στην περίοδο πρωθυπουργίας του Τρικούπη και εξέβραζαν ήθη, ύφος, αδιέξοδα, ιδεολογήματα και στρεβλώσεις των πολιτικών χειρισμών της εποχής (π.χ. ο γελοίος πόλεμος του 1897!).
Και τώρα ένας απόφοιτος Λυκείου με βαθμό 8, 9 στη Νεοελληνική Γλώσσα και την Ιστορία αλλά 13 στο απολυτήριο και άριστα π.χ. στα Γερμανικά και στα Ιταλικά (τα ξένα ινστιτούτα δεν αστειεύονται, διδάσκουν Γερμανική και Ιταλική Λογοτεχνία και Γλώσσα) θα εισάγεται στις ανάλογες σχολές (ήδη γίνεται!) και θα διδάσκει Γκαίτε και Λεοπάρντι, στην αίτηση όμως προς τη σχολή του για να ενταχθεί στη σίτιση θα έχει τριάντα ορθογραφικά λάθη στα ελληνικά (θέλετε παραδείγματα ανωνύμως;).
Αφήνω ασχολίαστη την πληροφορία πως στο νέο σύστημα παροχής εκπαίδευσης(;), εκτός τριών μαθημάτων, τα άλλα δεν θα εξετάζονται γραπτώς. Και θα τολμά ο αστοιχείωτος δάσκαλος, καθηγητής στην επαρχία χωρίς γραπτό ντοκουμέντο να βαθμολογήσει με μικρό βαθμό παιδιά του κοινοτάρχη, του γιατρού, του αστυνομικού, του δικαστή και του γείτονά του μπακάλη;
Γνωρίζετε γιατί καταργήθηκε η συμμετοχή του βαθμού του απολυτηρίου Λυκείου στο ακαδημαϊκό απολυτήριο; Διότι εμφανίζονταν τρομακτικοί αριθμοί αριστούχων. Αριστούχων απολυτηρίων οι οποίοι στις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο βαθμολογούνταν με 4 ή 6 σε μάθημα που είχαν 18 και 20 στο απολυτήριο. Και δεν ελέγχθηκαν ποτέ κανένας δάσκαλος και καμιά εκπαιδευτική μονάδα παραγωγής εν σειρά αριστούχων!
