Δεν φταίει για όλα το γκαζόν
Ενας αξεπέραστος κανόνας στην πολιτική λέει ότι υπάρχουν διαψεύσεις και «διαψεύσεις». Ειδικά δε για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο (όχι μόνο της παρούσας κυβέρνησης αλλά και όλων των προηγουμένων), που το ψέμα είναι συνυφασμένο με το αξίωμά του, η διάψευση σε εισαγωγικά εθεωρείτο πάντοτε ως προοίμιο… επιβεβαίωσης! Το ίδιο ίσχυε και ισχύει και για τους λεγόμενους «κύκλους» του Μεγάρου Μαξίμου (χρησιμοποιούνται όταν ακόμη και ο/η εκπρόσωπος της κυβέρνησης ντρέπεται να το κάνει ονομαστικά).
Υπό την έννοια αυτή, νομίζω ότι έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι δύο χθεσινές «διαψεύσεις» (σε εισαγωγικά φυσικά) των «κύκλων» του Μεγάρου Μαξίμου, αναφορικά με τις δύο βόμβες που μας ήρθαν πακέτο από το εξωτερικό:
–η πρώτη, ότι ο Κλίντον παρακλήθηκε από τον Ομπάμα να τηλεφωνήσει στον Τσίπρα αμέσως μετά το δημοψήφισμα της συμφοράς και να του ζητήσει να κάνει όσο πιο γρήγορα μπορεί την κυβίστηση (κωλοτούμπα το λέμε στα ελληνικά, στα αγγλικά δεν το ξέρω) και να πάει στο Μνημόνιο –όπως και έγινε, θυμίζω
–και η δεύτερη, η δήλωση του Πούτιν στον Ολάντ, ότι ο δικός μας τον βολιδοσκόπησε, εκείνες τις μέρες, να τυπώσει η Ρωσία δραχμές, γιατί προφανώς ετοιμαζόταν να μας βγάλει από το ευρώ, αλλά ο Πούτιν του το ξέκοψε!!
Ολα αυτά τι δείχνουν όμως; Οτι κακώς τα ρίχνουμε όλα στον Βαρουφάκη και αφήνουμε τον πρόεδρο Αλέξη στο απυρόβλητο, ότι τάχα μου και δήθεν δεν ήξερε ή ότι τον παραπλάνησαν –τον βρήκαν μικρό δηλαδή και τον κορόιδεψαν. Γνώριζε, ενέκρινε, κίνησε τις διαδικασίες για το «plan B» και απλώς δεν του βγήκε. Και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να υπάρξει μια πραγματική έρευνα για το τι συνέβη το καλοκαίρι του 2015.
Η κυρία (Πολυ)Ξένη Δημητρίου (εκεί εγώ…) τώρα που όπως φαίνεται έχει τελειώσει τις δουλειές της με το πώς «φούσκωσε» (λέμε τώρα…) το έλλειμμα η ΕΛΣΤΑΤ, θα αναζητήσει το σχέδιο που είχε συντάξει ο Γκάλμπρεϊθ κατ’ εντολήν του Μαξίμου, για το πώς θα βγει η χώρα από το ευρώ και θα πάει στη δραχμή –και την καταστροφή; Μετά και τα χθεσινά, ευκαιρία είναι…
Ο σάλος που προκλήθηκε από το «αίτημα» των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων να αυξηθεί κατά μερικά χρονάκια η θητεία τους ανάγκασε την κύρια αιτούσα, λατρεμένη πρόεδρο του Αρείου Πάγου κυρία Θάνου σε αναδίπλωση χθες. Επισκέφθηκε, πληροφορήθηκα, το Πρωτοδικείο Αθηνών και σε συγκέντρωση δικαστικών λειτουργών τούς εξέφρασε το παράπονό της που παραποιήθηκαν τα λεγόμενά της, διότι αυτή ουδέποτε ζήτησε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης με νομοθετική ρύθμιση, αλλά να γίνει αυτό μέσα από τις αλλαγές που θα επιφέρει η συνταγματική αναθεώρηση.
Παραβλέπω εντελώς το γεγονός ότι όσα υποτίθεται ότι της καταλογίζουν ψευδώς είναι όσα εκείνη είπε στους εφέτες προς τους οποίους είχε μιλήσει. Οπως παραβλέπω επίσης και το γεγονός ότι δεν φαίνεται να έλαβε υπ’ όψιν της την με εντελώς φιλική διάθεση παραίνεσή μου ότι όταν ομιλεί σε ακροατήριο να έχει πάντοτε κατά νου ότι αυτά τα μηχανήματα του διαβόλου, τα κινητά, εκτός από τηλέφωνα, είναι και καταγραφείς ήχου και εικόνας.
Στέκομαι σε αυτή καθ’ εαυτή την αναδίπλωση της κυρίας προέδρου, την οποία πρέπει να αποδώσω στον καταιγισμό των αντιδράσεων που προκάλεσαν οι αναφορές της περί αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης. Ωσαύτως να συστήσω στα κυβερνητικά στελέχη τα οποία αναμασούν εδώ και ημέρες την τσίχλα περί αιτημάτων «κοινωνικών ομάδων» ή «ομάδων εργαζομένων» τα οποία εξετάζει η κυβέρνηση, ότι τους ανώτατους δικαστικούς ούτε κοινωνική ομάδα τους λες, ούτε ομάδα εργαζομένων. Χάνουν τη σημασίας τους οι λέξεις, δηλαδή…
Αντιθέτως υπάρχουν δικαστές που δικαίωσαν και την ιδιότητά τους, και το λειτούργημα που υπηρέτησαν. Αναφέρομαι στον κύριο Χρήστο Σαρτζετάκη που λοιδορήθηκε αδιανόητα κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του, μόνο και μόνο επειδή διαδέχθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας το «ιερό τέρας» της Δεξιάς, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αυτός ο λαμπρός δικαστής, ο οποίος με υπομονή, επιμονή, επαγγελματική επάρκεια και άπειρο θάρρος ξεσκέπασε κόντρα στις αντιξοότητες, τις απειλές και τις διώξεις τη συνωμοσία του παρακράτους της Δεξιάς στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Το θυμήθηκα με την ευκαιρία της έκδοσης του δίτομου έργου του με τίτλο «Επιτελών το καθήκον», το οποίο θα παρουσιαστεί την προσεχή Τρίτη το απόγευμα στην αίθουσα της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, από τους Θ. Πάγκαλο, Ν. Δένδια, Σπ. Φλογαΐτη, Ηλ. Νικολακόπουλο, και τον άνθρωπο που έδωσε στην παγκόσμια λογοτεχνία αυτό το παράδειγμα ακέραιου δικαστή, τον Βασίλη Βασιλικό μέσα από το έργο του «Ζ»…
Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι θυμίζω –και ανατριχιάζω –ότι το «Ζ» το έκανε ταινία ο Κώστας Γαβράς, κέρδισε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, και την επική μουσική είχε γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης…
Ομως το θέμα της χθεσινής ημέρας ήταν ασφαλώς το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και η ομιλία «ελάτε ρε παιδιά να μαζευτούμε πάλι, γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα» του προέδρου Αλέξη. Πολλοί και διάφοροι θα σταθούν –και σωστά –στα όσα ο πρόεδρος είπε στην προσπάθειά του να περιορίσει την αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ και των ψηφοφόρων του, που ειδικά οι τελευταίοι είναι σε φάση «όπου φύγει, φύγει».
Εγώ, επειδή είμαι περίεργος τύπος, θα σταθώ σε ένα περιστατικό που πέρασε στα (πολύ) ψιλά, αλλά καταδεικνύει, κατά τη γνώμη μου, το τέλος μιας ωραίας, όσο και μεγάλης, φιλίας –αυτή του προέδρου Αλέξη με εκείνο το μακρυμάλλικο αγόρι από την Ισπανία, τον Ιγκλέσιας (όχι τον Χούλιο τον τραγουδιστή, ούτε τον Ενρίκε τον γιο του, επίσης τραγουδιστή, αλλά τον Πάμπλο) του Podemos.
Κατέληξα σε αυτό το συμπέρασμα διότι μελετώντας τον κατάλογο των προσκεκλημένων στο Συνέδριο του κόμματος διαπίστωσα όχι μόνο την απουσία του συναγωνιστή Πάμπλο (ακόμη θυμάμαι τους προεκλογικούς εναγκαλισμούς τους στην Πλατεία Ομονοίας…), αλλά και την απουσία σοβαρής εκπροσώπησης του Podemos. Το κόμμα εκπροσωπεί, λέει, ένας κύριος Πάμπλο Μπουστιντούι, συντονιστής διεθνών σχέσεων. Ως φαίνεται, ο άλλος του κρατάει μούτρα, βλέποντάς τον τον δικό μας να τρέχει κάθε τόσο στις συνάξεις των Ευρωσοσιαλιστών…
Μεταξύ μας τώρα, ούτε και άλλοι σοβαροί εκπρόσωποι κομμάτων παρίστανται στο Συνέδριο –αρχηγοί ας πούμε. Και το χειρότερο; Δεν έχει στείλει εκπρόσωπο ο γιος του Θεού Τσάβες, ο ημίθεος Νικολάς Μαδούρο. Εψαξα τον κατάλογο, αλλά δεν είδα κάτι. Πρόκειται περί λάθους ή υπάρχει και εδώ θέμα; Τρελαίνομαι και μόνο στη σκέψη ότι έχουν διαταραχθεί από κάτι οι αγαστές σχέσεις με τον σύντροφο Νικολάς! Οπως διάβασα, πάντως, η μονίμως αγωνιζόμενη ενάντια στον καπιταλισμό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό Λατινική Αμερική εκπροσωπείται από κάτι τυπάκια που βρήκαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν ανέξοδα στην ωραία μας χώρα, εκπροσωπώντας λέει «κινήματα και κόμματα» από τη Βραζιλία, τη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ.
Venceremos companeros!
