Αναζήτηση
Για το περυσινό δραματικό καλοκαίρι νομίζαμε ότι τα ξέραμε όλα. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Ολο και γίνεται μια νέα αποκάλυψη, όλο και σημειώνεται μια νέα διαρροή, και συνειδητοποιούμε ότι ο κίνδυνος που διέτρεξε η χώρα λόγω της ανευθυνότητας και της ανυποληψίας της κυβέρνησής της ήταν μεγαλύτερος απ’ ό,τι νομίζαμε. Φτάσαμε πραγματικά στο χείλος του γκρεμού, δηλαδή στην έξοδο από την ευρωζώνη. Τουλάχιστον όμως φαίνεται πως υπήρχε plan B: να τυπωθούν δραχμές στη… Μόσχα.
Η σχετική συνομιλία του Αλέξη Τσίπρα με τον Βλαντίμιρ Πούτιν είχε αποκαλυφθεί πέρυσι από «Το Βήμα». Είχαμε μάθει τότε ότι πριν από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ο έλληνας Πρωθυπουργός είχε ζητήσει από τον Πούτιν δάνειο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να τυπώσει, αν χρειαζόταν, δραχμές. Ο ίδιος ο ρώσος πρόεδρος είχε διαψεύσει τότε αυτή την πληροφορία. Ερχεται όμως τώρα να την επιβεβαιώσει ο Φρανσουά Ολάντ, προσφέροντας τη δική του πολύτιμη συνεισφορά στην ενδιαφέρουσα αυτή συζήτηση.
Στο βιβλίο «Ενας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να τα λέει αυτά», που κυκλοφόρησε χθες με την υπογραφή των δημοσιογράφων της «Le Monde» Ζεράρ Νταβέ και Φαμπρίς Λομ, ο γάλλος πρόεδρος διηγείται ένα τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον Πούτιν. «Θα σου δώσω μια πληροφορία», του είπε ο ρώσος πρόεδρος. «Η Ελλάδα μας ζήτησε να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία, καθώς δεν διαθέτουν πλέον τυπογραφείο για να το κάνουν. Ηθελα να σου το πω, και να καταλάβεις ότι εμείς δεν θέλουμε κάτι τέτοιο».
Ηταν η εποχή που ο «Ολαντρέου», όπως αποκαλούσε προεκλογικά ο Τσίπρας τον γάλλο πρόεδρο, είχε συγχωρήσει το «άτακτο αδελφάκι» του και είχε αναλάβει να τον συνετίσει. Η στάση του αυτή, βέβαια, είχε και έναν τακτικό στόχο: να δείξει στην αριστερή πτέρυγα του κόμματός του, αλλά και στους λοιπούς ριζοσπάστες αριστερούς, ότι η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ ήταν ο καλύτερος σύμμαχος τόσο του Τσίπρα όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο τραπέζι το Grexit. Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς, το τηλεφώνημα του Πούτιν ήταν απόδειξη ότι οι έλληνες ηγέτες εξέταζαν πραγματικά εκείνη την εποχή το ενδεχόμενο αποχώρησης από την ευρωζώνη. Ο ίδιος ο Ολάντ αναρωτήθηκε γιατί ο Πούτιν τού είχε δώσει αυτή την πληροφορία. «Ισως για να μη θεωρηθεί υπεύθυνος για την ώθηση της Ελλάδας στην έξοδο και, δεύτερον, για να μου πει –δεν ήταν κακή ιδέα –ότι κατά την άποψή του ο κίνδυνος ήταν υπαρκτός και έπρεπε να κάνουμε τα πάντα για να τον αποτρέψουμε».
Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της ελληνικής πλευράς να προβεί σε διάψευση. «Υπήρξαν επικοινωνίες του Πρωθυπουργού με τον ρώσο πρόεδρο», ανέφεραν πηγές του Μαξίμου, «ωστόσο ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν τέθηκε τέτοιο ζήτημα από τον έλληνα Πρωθυπουργό». Αρα δεν υπήρχε plan B; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πήρε όλα εκείνα τα τεράστια ρίσκα χωρίς έστω κι ένα ρωσικό δίχτυ ασφαλείας;
Οι «σπαστικοί Γερμανοί». Το βέβαιο είναι ότι ο αντίπαλος ήταν σκληρός. Στο ίδιο βιβλίο περιγράφεται ένα τηλεφώνημα του Μισέλ Σαπέν στον Ολάντ, όπου ο γάλλος υπουργός Οικονομίας αναφέρεται στους Γερμανούς και στον ρόλο της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ. «Αυτοί οι σπαστικοί οι Γερμανοί έχουν πιαστεί από το θέμα της μη βιωσιμότητας του χρέους», λέει ο Σαπέν. «Τους έχω ικανούς», απαντά ο Ολάντ. «Υπάρχει μια δήλωση της Μέρκελ που λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθεί το χρέος».
Πιέσεις στη Λαγκάρντ. Λίγο αργότερα, ο γάλλος πρόεδρος εξηγεί: «Η Λαγκάρντ θέλει την έξοδο. Μου το είπε. Τα επιχειρήματά της είναι λογικά: θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει με αυτά που της έχουν επιβάλει, με όλο αυτό το χρέος, και ότι ο καλύτερος τρόπος θα ήταν η αναστολή της συμμετοχής της στην ευρωζώνη. Είναι ευγενής, αλλά δέχεται αμερικανική πίεση, όπως και πιέσεις από το Ταμείο: είστε σκληροί με τους Αφρικανούς, της λένε, γιατί λοιπόν να μην είστε σκληροί και με τους Ελληνες;».
Η «αμερικανική πίεση», πάντως, δεν προερχόταν από την κυβέρνηση Ομπάμα, η οποία –σύμφωνα με το Wikileaks –είχε ακριβώς τον αντίθετο στόχο: να αποφευχθεί με κάθε τρόπο το Grexit. Οπερ και επετεύχθη, έστω κι αν για τον σκοπό αυτόν έπρεπε να ανατραπεί από τον Πρωθυπουργό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για το οποίο ο ίδιος και όλη η κυβέρνησή του πανηγύριζε.
