Είναι η πραγματικότητα που εκδικείται. Το διαπίστωσαν –και το σχολίασαν –αρκετοί που βρέθηκαν στο κλειστό του Τάε Κβον Ντο όταν ο Αλέξης Τσίπρας σκιαμαχούσε από το βήμα για το χρέος, οραματιζόταν μια αναπτυξιακή εκτόξευση και εξυμνούσε την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία για τις κοινωνικές ευαισθησίες της. Τα παρατεταμένα χειροκροτήματα κάλυπταν περισσότερο μια εσωτερική ανάγκη υπαρξιακής επιβεβαίωσης, δεν αναπτέρωναν το ηθικό ούτε δημιουργούσαν κλίμα αισιοδοξίας για την εικόνα της κυβερνώσας Αριστεράς που μοιράζεται το όραμά της με τον Πάνο Καμμένο.

Η ανώμαλη προσγείωση των συνέδρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι επί της ουσίας κλήθηκαν να μεταλλαχθούν για να επιβιώσει ο κυβερνητικός συνεταιρισμός με τους ΑΝΕΛ, έδειχνε αυτονόητη συνέχεια της ανώμαλης προσγείωσης που είχε προηγηθεί για τον αρχηγό: ο ρεαλιστής Τσίπρας δείχνει έναν νέο δρόμο που, προφανώς, οδηγεί σε διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη που ακολουθούσε η Κουμουνδούρου όταν «πολλά κόμματα υπήρχαν μέσα στο ίδιο κόμμα».

Πλέον διατήρηση της εξουσίας ως αυτοσκοπός για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το κεντρικό μήνυμα του Συνεδρίου πίσω από τον καταγγελτικό λόγο και τα συνθήματα –και θα υπαγορεύσει τα επόμενα βήματα του Μεγάρου Μαξίμου.

Ο ανασχηματισμός. Ολα δείχνουν ότι, υπό την πίεση και των νέων εσωκομματικών συσχετισμών, μέσω του κυβερνητικού ανασχηματισμού θα επιχειρηθεί όχι μόνο ο εξωραϊσμός της κυβερνητικής εικόνας αλλά και η παρουσίαση ενός νέου κυβερνητικού μοντέλου που θα μπορεί να διαχειριστεί την καθημερινότητα και, παράλληλα, να σχεδιάσει μια μακροπρόθεσμη πορεία. Η κυβέρνηση Τσίπρα αναζητεί ένα νέο χρονοδιάγραμμα, αντιλαμβανόμενη ότι ο χρόνος δεν είναι υπέρ της.

Οι προαναγγελίες περί «δομικού ανασχηματισμού» φανερώνουν ότι ο Πρωθυπουργός καταλήγει ότι απαιτείται μεγάλο ανακάτεμα της σούπας –σε πρόσωπα και διαχειριστικές ικανότητες. Η ζύμωση με τον Νίκο Χριστοδουλάκη, ακόμη κι αν αποδειχθεί άγονη, δείχνει ότι στο πρωθυπουργικό επιτελείο αντιλαμβάνονται πως οι εναγκαλισμοί με τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και τον Στέφανο Τζουμάκα δεν αρκούν για αναστροφή και επανεκκίνηση –μέσα σε βαρύ δημοσκοπικό περιβάλλον και σε κλίμα κοινωνικής απαξίωσης.

Σκηνικό ρήξης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την κυβέρνηση, ωστόσο, είναι η απόλυτη εξάρτησή της από τη συγκυρία, ότι δεν έχει έλεγχο των εξελίξεων που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν με θετική ενέργεια το χειμωνιάτικο τοπίο. Οι πρωθυπουργικές αναφορές για το χρέος ακούγονται μάλλον ως προειδοποιήσεις προς τους εταίρους για επιστροφή σε σκηνικό ρήξης αν η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης δεν συνδυαστεί με συγκεκριμένες αποφάσεις για την πολυδιαφημισμένη ρύθμισή του. Χωρίς ένταξη στο καθεστώς ποσοτικής χαλάρωσης και θετικά μηνύματα προς τις διεθνείς αγορές, το παιχνίδι θα είναι ολότελα χαμένο πριν ακόμη αλλάξει ο χρόνος. Η εξαγωγή μιας διχαστικής ατμόσφαιρας, στην οποία επενδύει η κυβέρνηση στο εσωτερικό, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βρει συμμάχους εκτός συνόρων, ακόμη και αν η τακτική του Βερολίνου και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δημιουργεί αντισυσπειρώσεις σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Στην πραγματικότητα, το ζήτημα του χρέους έχει αναχθεί σε λυδία λίθο που μπορεί να δοκιμάσει εκ νέου τις σχέσεις με τους δανειστές και, μαζί, τις κυβερνητικές αντοχές. Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο νέο πρόγραμμα, την οποία προβάλλουν ως αναγκαιότητα από το Βερολίνο, δεν αφήνει περιθώριο για κυβερνητικούς ελιγμούς ούτε στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης. Μάλιστα η παράταση των διαπραγματεύσεων θα ευνοούσε όσα κέντρα επιδιώκουν τη χρονοτριβή σε μια συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους, έστω και με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

Το άγχος και η κυβερνητική αγωνία που αντικατοπτρίζονταν και στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού στο συνεδριακό βήμα, δεν βρίσκουν αντισώματα ούτε στο εσωτερικό, όπου τα μέτωπα αυξάνονται αντί να περιορίζονται. Η επένδυση στην αναμόρφωση του τηλεοπτικού τοπίου δεν αποδίδει τα προσδοκώμενα πολιτικά οφέλη, παραμένει μετέωρη εντός και εκτός δικαστικής αίθουσας, ενώ η τρομοκρατική δράση του αντιεξουσιαστικού χώρου ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά δικαστών και εισαγγελέων. Το ενδεχόμενο να αναζητήσει προσεχώς η κυβέρνηση νέο σχεδιασμό και στο πεδίο της Δικαιοσύνης είναι μια παράμετρος που θα μπορούσε να κάνει την ανώμαλη προσγείωση και τραυματική.