Μία αλληλουχία ανορθολογικών ενεργειών που οδηγούν στην καταστροφή εκ των υστέρων ερμηνεύονται ως σχέδιο, με τους «εμπνευστές» του να διεκδικούν τα εύσημα.
Είναι αλήθεια πως ο Σταύρος Κοντονής αξίζει το χειροκρότημα. Oχι βέβαια για τις προσπάθειές του να εξυγιάνει το ποδόσφαιρο. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί και θα το αντιληφθεί λίαν συντόμως.
Ο ζακυνθινός πολιτικός αξίζει τον σεβασμό γιατί έχει πείσει μεγάλο μέρος του ακροατηρίου του πως κατάφερε να δαμάσει το τέρας της διαφθοράς στο λαοφιλές άθλημα.
Την αδυναμία του να επιβληθεί στο κατεστημένο της ΕΠΟ την πλασάρει ως κυβερνητική επιτυχία επικαλούμενος την επέμβαση της FIFA για τον διορισμό διοικούσας επιτροπής.
Τι έκανε δηλαδή ο Κοντονής; Επέβαλε ποδοσφαιρικό μνημόνιο, δηλώνοντας μάλιστα πως εξ αρχής αυτός ήταν ο στόχος του.
Τότε, προς τι οι αλλαγές στον αθλητικό νόμο, η επιβολή ανεξάρτητων δικαστικών οργάνων, η ώθηση Γκιρτζίκη σε παραίτηση;
Είμαι βέβαιος πως ο υφυπουργός γνωρίζει σε ποιες άλλες χώρες επιβλήθηκε «επιτροπή εξομάλυνσης», όπως την αναφέρει η FIFA. Καλό είναι να το πληροφορηθούν και οι φίλοι του ποδοσφαίρου. Η Ελλάδα, λοιπόν, συμπεριλαμβάνεται πλέον στην ίδια λίστα με τις χώρες Γουινέα, Γουιάνα, Νεπάλ, Σενεγάλη, Γκάμπια, Καμερούν, Ταϊλάνδη. Α, ναι. Είναι επίσης η Βοσνία και η Αργεντινή. Τα άλλοθι. Στην μεν πρώτη το πρόβλημα ήταν ο διχασμός ύστερα από έναν εμφύλιο ενώ στη δεύτερη η οικονομική κακοδιαχείριση από τηλεοπτικά δικαιώματα.
