Oι Αγγλοσάξονες το ονομάζουν «blame game» –το παιχνίδι των ευθυνών. Θα μπορούσε να είναι υπότιτλος της κυβερνητικής εκπομπής που παίζεται με θέμα την τροπολογία για το μαύρο εξπρές στα κανάλια που δεν πήραν άδεια. Η τροπολογία, ως γνωστόν, κατατέθηκε για να αποσυρθεί την Παρασκευή το βράδυ. Η συνεδρίαση του ΣτΕ είχε αποβεί άκαρπη και η απόφασή του εκκρεμεί. Ο υπουργός Επικρατείας ήθελε –διατί να το κρύψωμεν άλλωστε; –να τελειώνει. Και ο Πρόεδρος της Βουλής επιθυμούσε περισσότερο χρόνο για να μπορέσει να δείξει ότι θα κάνει μια τελευταία προσπάθεια για να στελεχώσει το ΕΣΡ. Εφόσον αυτό δεν επιτευχθεί, η λογική τους είναι ότι θα φταίει πλέον η ΝΔ.

Είναι όμως έτσι; Ή μάλλον θα μπορέσει να περάσει αυτή η εντύπωση; Η σύντομη απάντηση είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει. Οι κυβερνώντες θα μπορούν να ισχυρίζονται στο βήμα της Βουλής ότι για το κλείσιμο των καναλιών φταίει η αξιωματική αντιπολίτευση –όπως έλεγαν, πριν από αυτό, ότι ευθύνονται οι ιδιοκτήτες που δεν έδωσαν περισσότερα χρήματα για να πάρουν άδεια. Μια πρόγευση, άλλωστε, αυτής της επιχειρηματολογίας είχε ήδη δοθεί με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην υπόθεση του Mega. Δεν έπεισε κανέναν –αρχής γενομένης από τους εργαζομένους. Οσο για τους πολίτες, αυτοί, κρίνοντας από τις δημοσκοπήσεις έχουν ήδη διαμορφώσει άποψη για τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πολύ πριν συναντήσουν μαύρο εκεί που έβλεπαν κανάλια.

Κατά τα λοιπά, ίσως η ύστατη προσπάθεια στελέχωσης του ΕΣΡ να αποσκοπεί στο να βοηθήσει να μην πέσει ο νόμος για την τηλεοπτική αδειοδότηση στο ΣτΕ. Αν όχι ως νομικό επιχείρημα –έστω και τραβηγμένο από το μαλλιά –τουλάχιστον ως «κλίμα», σύμφωνα με τα νέα ήθη στο κορυφαίο διοικητικό δικαστήριο όπως τα αντιλαμβάνεται η ηγεσία του.