Αναζήτηση
Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι στην κυβέρνηση νομίζουν πως μπορούν να κυβερνήσουν διώκοντας τους αντιπάλους τους, κλείνοντας κανάλια και εφημερίδες, φυλακίζοντας εκδότες, καναλάρχες και δημοσιογράφους.
Ενδεχομένως κλείνοντας και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Είδα ότι μια τράπεζα έκανε αγωγή στη ΝΔ για χρέη –υποθέτω εν αγνοία της κυβέρνησης που μάλλον συμπτωματικά μας έχει ζαλίσει τον έρωτα με τα «θαλασσοδάνεια»…
Προφανώς οι τράπεζες από μια αιφνίδια αναπτέρωση του αισθήματος πιστωτικής ευθύνης διώκουν κατά διαβολική σύμπτωση όλους εκείνους που η κυβέρνηση θέλει να κλείσουν.
Η ταπεινή μου αίσθηση είναι ότι η κυβέρνηση κάνει λάθος. Δεν μπορεί να κυβερνηθεί έτσι η Ελλάδα.
Κι όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί θα είναι καλύτερα και για την Ελλάδα και για την ίδια.
Το μόνο που επιτυγχάνει με τέτοιες συμπεριφορές είναι να διογκώνει τον ρεβανσισμό των αντιπάλων της και να αποδυναμώνει όσες μετριοπαθείς φωνές αμφισβητούν συνολικά τέτοιες λογικές.
Το έχω γράψει και παλιότερα. Η πολιτική είναι ένα ματς με πολλά ημίχρονα.
Ηδη η κυβέρνηση πληρώνει ακριβά το κόστος της αντιπολίτευσης που έκανε. Η σημερινή απαξίωση και απομόνωσή της είναι η εύλογη συνέπεια χθεσινών εξαγγελιών και συμπεριφορών. Με όσα έκανε, δεν βρίσκει ώμο να ακουμπήσει –πλην Μαριλίζας…
Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μάθημα. Διότι αύριο στην αντιπολίτευση θα φέρουν το βάρος των μεθόδων που ακολουθούν σήμερα.
Μάλλον το γνωρίζουν. Γι’ αυτό επιχείρησαν να ακυρώσουν προκαταβολικά τον καταλογισμό ψηφίζοντας την απλή αναλογική –δεν το κατάφεραν… Συνεπώς το ματσάκι παραμένει ανοιχτό και παίζεται από δύο ομάδες.
Στη βάση της εκτροπής βρίσκεται μια δίψα εξουσίας. Δεν είναι οι μόνοι, ούτε οι πρώτοι.
Κυρίως όμως βρίσκεται η αντίληψη μιας απόλυτης επιβολής.
Είναι η πρώτη κυβέρνηση από το 1974 που έχει κηρύξει τον πόλεμο σε όποιον παράγοντα εξουσίας ή άλλη εξουσία δεν υποτάσσεται στη δική της κυριαρχία. Και αυτό στη δημοκρατία μας είναι πρωτοφανές.
Δικαστές, δημοσιογράφοι, εισαγγελείς, εκδότες, τηλεοπτικοί σταθμοί, επιχειρηματίες, ανεξάρτητες Αρχές, ακόμη κι ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος έχουν βρεθεί στο στόχαστρό της.
Στοχοποιούνται με το πρόσχημα όλων των αυταρχικών καθεστώτων: ότι ασκούν «αθέμιτη εξουσία ή επιρροή». Οτι δηλαδή η εξουσία και η επιρροή τους δεν πηγάζουν από την κυβέρνηση ούτε λειτουργούν υπέρ αυτής, τη στιγμή που μόνη θεμιτή εξουσία είναι η κυβερνητική.
Και αντιμετωπίζονται με μεθόδους χούντας, υποκόσμου ή παρακράτους.
Τα κακά νέα είναι ότι αυτό που πολεμά η κυβέρνηση λέγεται δημοκρατία.
Τα καλά νέα είναι ότι εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια η δημοκρατία είναι σαν τους Γερμανούς στο ποδόσφαιρο.
Δύσκολα ή εύκολα, στο τέλος παίρνει το ματσάκι.
