Δεν είναι μόνο η αναιμία της αγοράς. Είναι και τα υψηλά επιτόκια που πνίγουν τις εναπομείνασες ελληνικές εταιρείες. Η αλήθεια αυτή έγινε χθες αντικείμενο υπενθύμισης. Και μάλιστα με αφορμή την περίπτωση μιας ελληνικής επιχείρησης που πέρασε σε ξένα χέρια αφού ο εισερχόμενος ευρωπαίος αγοραστής μπορεί να δανείζεται στη χώρα του με 1%, ενώ ο απερχόμενος έλληνας επιχειρηματίας δανειζόταν με 8%. Αυτή είναι, σε μορφή παραδείγματος, η μελλοντική ιστορία του αφελληνισμού των ελληνικών επιχειρήσεων. Μόνο που δεν τοποθετείται στο απώτερο, αλλά στο άμεσο μέλλον.
Τράπεζες και επιχειρήσεις είναι πιασμένες στον φαύλο κύκλο που δημιουργούν τα κόκκινα δάνεια. Μόνο η συμμετοχή της χώρας, έστω και στα στερνά του προγράμματος της ΕΚΤ, στην ποσοτική χαλάρωση θα ρίξει τα επιτόκια και θα επιτρέψει στην αγορά να ανασάνει. Επείγει λοιπόν το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης –και μάλιστα με γρήγορο και αποφασιστικό τρόπο ώστε οι γνωστοί ιέρακες της Εσπερίας να μην έχουν επιχειρήματα έναντι των περιστερών που θέλουν να μας βοηθήσουν, φέρνοντας μπροστά τη συζήτηση για το χρέος.
Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για το εθνικό συμφέρον, είναι ώρα να σταματήσουν οι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής σε περιβάλλον καμένης γης και να επικρατήσει ρεαλισμός. Αρκετός χρόνος έχει χαθεί. Δυστυχώς, οι πρακτικές αυτών που έχουν την εξουσία –και, κυρίως, το ήθος της διακυβέρνησής τους –δεν δικαιολογούν μεγάλη αισιοδοξία.
