Οι γυναίκες με περιττά κιλά μπορεί να αποκτούν μωρά τα οποία από βιολογικής πλευράς είναι πιο γερασμένα απ’ ό,τι όσα γεννιούνται από μητέρες με φυσιολογικό βάρος, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Αυτό μπορεί να θέτει τα μωρά τους σε αυξημένο κίνδυνο εκδηλώσεως χρόνιων νοσημάτων αργότερα στη ζωή και ενδέχεται να μειώνει το προσδόκιμο επιβιώσεώς τους.

Τα ανησυχητικά αυτά ευρήματα προέρχονται από γενετική ανάλυση στα μωρά 743 γυναικών, οι οποίες γέννησαν μεταξύ 2010 και 2015.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση BMC Medicine, οι εθελόντριές τους είχαν ηλικία 17 έως 44 ετών (η μέση ηλικία τους ήταν τα 29 έτη) και όλες κυοφορούσαν από ένα μωρό.

Για να αξιολογήσουν την βιολογική ηλικία των νεογέννητων,οι ερευνητές εξέτασαν το μήκος των τελομερών τους. Τα τελομερή είναι μικροσκοπικά τμήματα DNA που επιστρώνουν προστατευτικά τα άκρα των χρωμοσωμάτων (συχνά παρομοιάζονται με τις πλαστικές άκρες των κορδονιών που τα προστατεύουν από τη φθορά).

Τα τελομερή συρρικνώνονται κάθε φορά που διαιρείται (πολλαπλασιάζεται) ένα κύτταρο και αυτό συμβαίνει έως το τέλος της ζωής.

Το μειωμένο μήκος τους έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνος αναπτύξεως καρδιαγγειακής νόσου, τύπου 2 διαβήτη και αθηροσκλήρωσης, κατά τον επικεφαλής ερευνητή δρα Tim S. Nawrot,καθηγητή στο Τμήμα Βιολογίας-Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Hasselt στο Βέλγιο.

Το μήκος των τελομερών κατά τη γέννηση παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση από μωρό σε μωρό, αλλά οι λόγοι γι’ αυτό δεν είναι ξεκαθαρισμένοι. Ο δρ Nawrotκαι οι συνεργάτες του αναρωτήθηκαν αν θα μπορούσε να επηρεάζεται από το σωματικό βάρος της γυναίκας.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, έλαβαν δείγματα αίματος από τον ομφάλιο λώρο και τον πλακούντα των νεογέννητων βρεφών για να μετρήσουν το μήκος των τελομερών στα κύτταρά τους.

Όπως ανακάλυψαν, υπήρχε ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στο βάρος της μητέρας και το μήκος αυτό. Έτσι, τα τελομερή των βρεφών από υπέρβαρες μητέρες είχαν κατά 2,5% μικρότερο μήκος απ’ ό,τι τα τελομερή στα βρέφη με μητέρες δίχως περιττά κιλά.

Αντίστοιχα, η μείωση του μήκους των τελομερών ήταν 5,5% στα βρέφη των οποίων οι μητέρες ήταν παχύσαρκες.

«Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη», δήλωσε ο δρ Nawrot. «Σε έναν άνθρωπο που γερνάει με φυσιολογικό ρυθμό, χρειάζονται 5-10 χρόνια για να βραχυνθεί το μήκος των τελομερών του κατά 5,5%».

Οι επιστήμονες δεν ξέρουν αν τα ευρήματά τους σημαίνουν πως τα βρέφη των παχύσαρκων γυναικών θα ζήσουν 5-10 χρόνια λιγότερο, αλλά εκτιμούν πως τα μωρά γεννιούνται σαν να είναι βιολογικώς γερασμένα κατά τουλάχιστον μία πενταετία.

Πώς θα μπορούσε το βάρος της μητέρας να επηρεάσει τα τελομερή; Η ομάδα του δρος Nawrot πιστεύει ότι η απάντηση κρύβεται στον περιττό λιπώδη ιστό στο σώμα της.

Το λίπος, λένε, μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και να οδηγήσει στην παραγωγή αντιδραστικών μορίων που προκαλούν οξειδωτικό στρες, βλάπτοντας έτσι τα κύτταρα και τα τελομερή τους – και αυτά τα μόρια μπορεί να περάσουν στο μωρό μέσω του πλακούντα.