«Δύο πράγματα είναι άπειρα, το Σύμπαν και η βλακεία, αν και για το πρώτο έχω αμφιβολίες», έλεγε ο Αϊνστάιν. «Η βλακεία, ο εγωισμός και η υγεία είναι οι τρεις προϋποθέσεις της ευτυχίας, αν λείπει όμως η βλακεία τα υπόλοιπα είναι περιττά», συμπλήρωνε ο Φλομπέρ. «Η βλακεία, και όχι το υδρογόνο, είναι το θεμέλιο του Σύμπαντος», πλειοδοτούσε ο Φρανκ Ζάπα. Κάθε προσωπικότητα που σέβεται τον εαυτό της έχει κάνει κάποια στιγμή και μια δήλωση για τη βλακεία. Καιρός ήταν να εκδοθεί και το σχετικό λεξικό.

Θρησκεία. Ιδεαλισμός. Εξωγήινοι. Πολιτική ευπρέπεια. Ωροσκόπια. Θαύματα. Σαν Ρέμο. Αυτά είναι μερικά από τα 277 λήμματα του «Λεξικού της βλακείας», που μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία με επιμέλεια του μαθηματικού Πιερτζόρτζιο Οντιφρέντι. Ο τελευταίος δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε στους επιστήμονες, ούτε στους φιλοσόφους, ούτε καν –τι θανάσιμο αμάρτημα! –στον Πάπα Φραγκίσκο, τον οποίο κατηγορεί ότι με ιησουιτικό ασκητισμό κρύβει τον σκοταδισμό του.

Αυτό βέβαια δεν αποτελεί ένδειξη βλακείας, αλλά συμπεριφορά που στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι βλάκες είναι οι άλλοι. Μερικές φορές, όμως, τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Καταργεί, ας πούμε, μια κυβέρνηση μια ανεξάρτητη αρχή, λαμβάνει μια αυθαίρετη απόφαση και όταν διαπιστώνει ότι αυτή η απόφαση κινδυνεύει να καταπέσει δικαστικά, ζητά την επανασύσταση αυτής της αρχής και καταγγέλλει εκείνους που αντιδρούν. Το κάνει από βλακεία; Οχι, το κάνει πιστεύοντας ότι οι άλλοι είναι βλάκες. Αλλά κι αυτό βλακεία δεν είναι;

Ή ας πάρουμε τον απαξιωμένο Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών μιας υπερχρεωμένης χώρας, που αποφασίζει να προσλάβει έναντι τρίμηνης αμοιβής σχεδόν 4.000 ευρώ μια μουσική επιμελήτρια με αντικείμενο την επιμέλεια της μουσικής που θα ακούγεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Προκαλούνται φυσικά αντιδράσεις και ο Οργανισμός εκδίδει ανακοίνωση στην οποία τονίζει ότι «οι δημόσιες συγκοινωνίες, παράλληλα με το κύριο μεταφορικό τους έργο, λειτουργούν ως κύτταρο αλληλεγγύης και κοινωνικής ευαισθησίας και προάγουν τον πολιτισμό». Υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο; Οχι. Αυτό ακριβώς όμως μοιάζει να πιστεύει ο συντάκτης της ανακοίνωσης. Σε ποιον λοιπόν πρέπει να συγκεντρωθούν οι υποψίες για βλακεία;

Κάπως έτσι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.