Δεν φαίνεται να έμεινε ικανοποιημένος ο οικονομικός εισαγγελέας κύριος Παναγιώτης Αθανασίου από τις διευκρινίσεις που του παρείχε ο γενικός γραμματέας Εσόδων κύριος Γιώργος Πιτσιλής, αναφορικά με τη… γαλαντομία που επιδεικνύει η υπ’ αυτόν (τον δεύτερο εννοούμε παιδιά, συγκεντρωθείτε) Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αναφορικά με τα (χοντρά) πρόστιμα που μοιράζουν αφειδώς το ΚΕΦΟΜΕΠ και άλλοι ελεγκτικοί μηχανισμοί σε φοροφυγάδες κάθε κατηγορίας.
Αποτέλεσμα των μη ικανοποιητικών απαντήσεων που έλαβε ο κ. Αθανασίου είναι, πληροφορήθηκα εγκύρως, η παραγγελία για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης που διέταξε προκειμένου να διαπιστωθεί τι ακριβώς συμβαίνει και πρόστιμα που επιβάλλουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ενώπιον της ΔΕΔ σχεδόν κονιορτοποιούνται, μειούμενα ακόμη και κατά 60% ή 70%, όπως στην περίπτωση Καλογρίτσα.
Η προκαταρκτική εξέταση θα διερευνήσει επίσης το αν τα αποδεικτικά βάσει των οποίων η ΔΕΔ μείωσε ορισμένα –σε πολύ «χτυπητές» περιπτώσεις –πρόστιμα βασίστηκαν σε υπαρκτά στοιχεία και αν αυτά τα στοιχεία ήταν ικανά για να ανατρέψουν το ύψος των προστίμων που είχαν επιβάλει οι ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Ενα άλλο σκέλος της έρευνας θα διερευνήσει, μου ανέφερε μια πηγή μου χθες, εάν πριν η ΔΕΔ του υπουργείου Οικονομικών μειώσει τα πρόστιμα (των «χτυπητών») περιπτώσεων που προανέφερα οι προσφεύγοντες στην επιτροπή αυτή είχαν καταθέσει το 50% του προστίμου, όπως ρητά αναφέρει η σχετική νομοθεσία.
Μια ωραία ατμόσφαιρα
Στο ίδιο αυτό πλαίσιο, θέλω να πιστεύω ότι άλλες αρχές της Δικαιοσύνης θα διερευνήσουν την υπόθεση του πώς διέρρευσαν τα επίμαχα e-mails του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας προς τη φίλη του, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία κατά την οποία στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας κρίνεται το μείζον, πολιτικό στη βάση του, θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Ποιος δηλαδή με τον τρόπο αυτόν επιχείρησε να εκβιάσει τον συγκεκριμένο δικαστή, ο οποίος ήταν γνωστό πως είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά, και θέλησε έτσι να τον ακυρώσει δεδομένης της ισχυρής νομικής του προσωπικότητας.
Ηταν κυβερνητικές υπηρεσίες; Και ποια συγκεκριμένα; Η ΕΥΠ, ας πούμε; Και γιατί το έκανε, και μάλιστα σε χρόνο που δεν υπήρχε καν στον ορίζοντα το θέμα των τηλεοπτικών αδειών και των προσφυγών που ακολούθησαν; Η υπηρεσία Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μπορεί, νομίζω, να εντοπίσει τα σχετικά ίχνη…
Υποθέτω δε ότι ο ευαίσθητος (ή μήπως όχι;) περί αυτά υπουργός (ακόμη…) Δικαιοσύνης κύριος Παρασκευόπουλος θα διατάξει μια παράλληλη έρευνα –εκτός εκείνης δηλαδή με αντικείμενο το αν ο δικαστής είναι πειθαρχικά ελεγκτέος επειδή βοήθησε τη φίλη του να μπει στη σχολή δικαστών.
Φιλοσοφίες
Ευρισκόμενος πάντα στον χώρο της Δικαιοσύνης, και παρά τον κίνδυνο να καταλήξει σήμερα η στήλη μονοθεματική, δεν μπορώ να μη μεταφέρω εδώ μια άποψη του αναπληρωτή υπουργού Δημήτρη, Μίμη για τους φίλους του «καραμανλικούς» και μη, Παπαγγελόπουλου για την πολιτική και ειδικά για τους πολιτικούς που φέρουν και την ιδιότητα του κυβερνητικού στελέχους. Θα τη μεταφέρω ως έχει, όπως μου τη μετέφερε και εμένα ένας από τους τελευταίους συνομιλητές του, διότι τη βρήκα ιδιαίτερα… φιλοσοφημένη, για κάποιον τον οποίο δεν τον λες και «επαγγελματία της πολιτικής»:
–Περαστικοί είμαστε. Ολοι μας. Ο πολιτικός είναι σαν την κονσέρβα! Εχει ημερομηνία λήξεως. Για την κονσέρβα, ως γνωστόν, υπάρχουν δύο επιλογές. Η μία είναι να φαγωθεί και η άλλη, αφού λήξει, να πεταχτεί!
Κι άλλος εκτός
Κάτι τον ρώτησα, κάτι μου απάντησε, τον πήγα από εδώ, τον πήγα από εκεί, μπορεί και να τον προβοκάρισα και λίγο (μαζί με τον Χατζή χθες το μεσημέρι στον Σκάι), έτσι όποιος άκουσε νωρίς το απόγευμα την απόφαση του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου ότι διέγραψε από Το Ποτάμι τον Ιάσονα, Jason για τους φίλους του, Φωτήλα θα έμεινε με την εντύπωση ότι… εγώ τον έφαγα!
Λάθος μέγα. Ο άνθρωπος είχε από καιρό κρατήσει μια κριτική στάση απέναντι στις επιλογές τού επικεφαλής ηγέτη Σταύρου και ειδικά εκείνες που τροφοδότησαν την επαμφοτερίζουσα στάση του σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Φαντάζομαι ότι ύστερα και από αυτό το χθεσινό ο Σταύρος θα ξαναδεί την υπόθεση της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς –αλλιώς αν επιμείνει στον ίδιο δρόμο για πολύ ακόμη η Βουλή θα γίνει για Το Ποτάμι σαν την Αλεξάνδρεια του ποιητή.
Απ’ αφορμή τη διαγραφή του Ιάσονα, θυμήθηκα την περιπετειώδη, ανάλογη, πορεία του πατέρα του Ασημάκη, ο οποίος είχε απολυθεί ως υφυπουργός Εξωτερικών από τον Ανδρέα, επιστρέφοντας από ταξίδι στις Βρυξέλλες. Και παρότι επαναχρησιμοποιήθηκε αργότερα στις κυβερνήσεις του Αειμνήστου, το 1985, έκανε το μεγάλο βήμα και προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (χρόνια πολλά για χθες, πρόεδρε…).
Προφητείες
Αναφέρθηκα προηγουμένως στον Ανδρέα και δεδομένης της χθεσινής επετείου για τα 35 χρόνια από την πραγματική νίκη του λαού το ’81 (αυτές ήταν νίκες Αλέξη μου, όχι κάτι άλλες…), είπα να μεταφέρω εδώ μερικά προφητικά (γι’ αυτά που ζούμε) που είπε ο τεράστιος:
– Για την Ευρωπαϊκή Ενωση (έπειτα από μια Σύνοδο Κορυφής στις Κάννες το 1995, 21 χρόνια πριν)
«Βρίσκω ότι πάμε σ’ ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης αλλά όχι στον βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στον βωμό των κρίσεων και των συμφερόντων. Συμφερόντων, το λέγω, ρητά… δεν θέλω ν’ αποκαλύψω ονόματα. Σας λέγω όμως ότι εδώ… υπάρχει σαφές σχέδιο για τη μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που μας δίνει το Διευθυντήριο…».
– Για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (το 1992)
«Οι προϋποθέσεις που προβλέπονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν είναι πραγματόσιμες στα χρονικά πλαίσια που προβλέπει για την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Οι υπολογισμοί που αφορούν την Πορτογαλία και την Ελλάδα φέρνουν ίλιγγο».
– Για το χρέος (σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 1993)
«… Είτε το Εθνος θα εξαφανίσει το Χρέος, είτε το Χρέος θα αφανίσει το Εθνος…».
Αυτός ήταν ο Ανδρέας. Ολοι οι υπόλοιποι (και ειδικά αυτοί που προσπαθούν να τον μιμηθούν…) είναι απλώς οδοντόκρεμες…
