Συνήθως όταν επισκέπτεται κανείς ένα πάρκο πρασίνου φτιάχνει η διάθεσή του. Στην περίπτωση του Πεδίου του Αρεως, όμως, εδώ και πάρα πολύ καιρό συμβαίνει το αντίθετο. Προσεγγίζοντας το πάρκο από την είσοδο του αγάλματος του Κωνσταντίνου, με την πρώτη εικόνα που αντικρίζεις αγριεύεσαι. Δεκάδες χρήστες ουσιών δεξιά και αριστερά από τον κεντρικό πεζόδρομο του πάρκου χτυπούν ενέσεις.
Οσο προχωράς προς το εσωτερικό τού κατά τα άλλα καταπράσινου πάρκου της πρωτεύουσας διαπιστώνεις πως και άλλες γωνιές του είναι εξίσου θλιβερές. Η ανάπλαση που ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2010 είναι σαν μην έγινε ποτέ. Το κεντρικό επιδαπέδιο σιντριβάνι είναι ξερό, χωρίς νερό. Ο ροδώνας με το σπειροειδές ρυάκι που είχε προβλεφθεί εκεί, έχει γίνει βούρκος, αφού πλέον δεν τρέχει νερό. Το ίδιο και το ποταμάκι βορειότερα, θυμίζει βάλτο. Πάρα πολλά φωτιστικά έχουν ξηλωθεί. Παγκάκια και βρύσες έχουν λεηλατηθεί. Καπάκια φρεατίων έχουν κλαπεί. Η δυσοσμία είναι έντονη παντού καθώς σε πάρα πολλές γωνιές του πάρκου υπάρχουν σκουπίδια και περιττώματα. Και πώς να μη μυρίζει αποχωρητήριο αφού πολλοί άστεγοι και χρήστες ουσιών έχουν στήσει μέσα στο πάρκο το σπιτικό τους. Σκηνές που φτάνουν στα όρια του σουρεαλισμού. Αστεγη που έχει φτιάξει μια πρόχειρη παράγκα με νάιλον και κουρτίνες, έχει βάλει και χαλιά στο χώμα, μας λέει όταν την πλησιάζουμε: «Μπορεί να έχει σκουπίδια τριγύρω αλλά δείτε, εγώ εδώ σκουπίζω. Τα έχω καθαρά».
Με όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι επόμενο ότι στο Πεδίον του Αρεως ελάχιστοι γονείς με τα παιδιά τους πηγαίνουν για να παίξουν στις παιδικές χαρές ή να κάνουν πικνίκ. Δεν το επισκέπτονται ηλικιωμένοι για τον περίπατό τους ούτε τουρίστες για αναψυχή. Ο,τι δηλαδή αποτελεί ρουτίνα για ένα πάρκο πρασίνου σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, εδώ είναι σπάνια εικόνα. Μόνο λιγοστοί τολμηροί πολίτες επιλέγουν να κάνουν τζόγκινγκ στο πάρκο ή απλώς περνούν βιαστικά από τη μία άκρη του στην άλλη.
«Μέσα συμβαίνουν τα πάντα». «Κοιτάξτε. Είναι εγκαταλειμμένα τα πάντα. Τα φυτά ζουν με τις δικές μας παρεμβάσεις. Πολλές φορές πηγαίνω εγώ και τα ποτίζω» αναφέρει με λύπη ο Μανώλης Μπαχλιτζανάκης, πρόεδρος του Αναπτυξιακού και Εξωραϊστικού Συλλόγου Αθηνά που δραστηριοποιείται στην περιοχή. Ο 76χρονος ασφαλιστής κατοικεί δίπλα στο πάρκο εδώ και 46 χρόνια και το γνωρίζει απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη. Περπατάμε μαζί του μέσα στο πάρκο και σχεδόν σε κάθε βήμα που κάνουμε μας σταματάει για να δείξει μια άσχημη γωνιά του. «Ολα τα λάστιχα ποτίσματος είναι κομμένα. Οι τουαλέτες του πάρκου δεν λειτουργούν. Το ίδιο και τα δύο περίπτερα που υπάρχουν. Το Θέατρο Αλσος (Οικονομίδη) έλεγαν ότι θα είναι έτοιμο από τον περασμένο Μάρτιο και τώρα είμαστε στον Οκτώβριο». Δεν είναι μάλιστα μόνο αυτά. «Από το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα με συμβουλεύουν να μην περνάω μέσα από το Πεδίον του Αρεως διότι εκεί συμβαίνουν τα πάντα: πορνεία, χρήση και εμπόριο ναρκωτικών, μένουν άστεγοι. Γίνονται πολλές παραβατικές πράξεις» λέει.
Ο πρόεδρος της Αθηνάς προσθέτει πως για όλα αυτά έχει ενημερώσει την Περιφέρεια Αττικής, που έχει την ευθύνη διαχείρισης του πάρκου. «Τους έχουμε μιλήσει για όλα. Εχουμε κάνει προτάσεις. Εχουμε πει πως το βράδυ το πάρκο δεν έχει φωτισμό. Τους έχουμε πει ότι ενώ το πάρκο έχει γεωτρήσεις, δεν χρησιμοποιείται το νερό. Τους έχουμε δώσει κανονισμό λειτουργίας».
Η ανάπλαση. Οι εικόνες παρακμής και εγκατάλειψης απέχουν μακράν από το όμορφο πάρκο που είχε παρουσιάσει στα τέλη του 2010 η τότε υπερνομάρχης Αθηνών – Πειραιώς Ντίνα Μπέη, λίγο πριν το Πεδίον του Αρεως περάσει με τον Καλλικράτη στην ευθύνη της Περιφέρειας. Εκείνη την περίοδο ολοκληρωνόταν η ανάπλαση του πάρκου που είχε κοστίσει 9.150.000 ευρώ με χρηματοδότηση 80% από ευρωπαϊκούς και 20% από εθνικούς πόρους. Είχαν ξηλωθεί χιλιόμετρα ασφάλτου, είχαν διαμορφωθεί χωμάτινες διαδρομές με στόχο να μειωθεί η θερμοκρασία, είχε δοθεί βάρος στο υδάτινο στοιχείο.
«Εμείς τότε το παραδώσαμε σε πολύ καλή κατάσταση. Ηταν μια κούκλα. Μπορεί να είχαμε μεγάλες δυσκολίες τότε με τον εργολάβο και καθυστερήσεις, εντούτοις η ανάπλαση στηρίχτηκε σε μια υπέροχη μελέτη του Τομπάζη, φιλοπεριβαλλοντική. Χάρηκα που είχε γίνει σωστά» λέει στα «ΝΕΑ» η πρώην υπερνομάρχης Ντίνα Μπέη. Οσο για τη σημερινή εικόνα του, η κυρία Μπέη λέει: «Εχω αρκετά χρόνια να επισκεφτώ το πάρκο, με πόνο ψυχής, διότι διαβάζω για την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται».
Η λύση. Και στην ερώτηση τι θα έπρεπε να είχε γίνει για να μη φτάσει σ’ αυτό το σημείο η πρώην υπερνομάρχης απαντά πως είχε επισημάνει από τότε ότι το Πεδίον του Αρεως θα έπρεπε να το «διεκδικήσει» ο δήμος. «Το μεγάλο πρόβλημα του πάρκου ήταν η συντήρηση και η φύλαξή του. Θα μπορούσε λοιπόν ο Δήμος Αθηναίων με κάποιες σταθερές περιπολίες της δημοτικής αστυνομίας να το φυλάσσει. Και με προσωπικό από τη διεύθυνση Πρασίνου του να συντηρείται. Ή θα μπορούσε να υπάρχει συνεργασία με την Περιφέρεια σε αυτούς τους τομείς. Αυτό λέω και τώρα, να περάσει στον δήμο αλλά με σταθερές περιπολίες και με συντήρηση». Συμπληρώνει ακόμη πως το πάρκο θα έπρεπε να κλείνει το βράδυ για να μην παρατηρούνται παραβατικές πράξεις.
