Η γκαμπαρντίνα, το αδιάβροχο πανωφόρι που φόρεσαν οι βρετανοί στρατιώτες τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δίνει στο γυναικείο ντύσιμο το ύφος της δικαιολογημένης απειθαρχίας. Το κατεξοχήν μιλιτέρ κομμάτι που φόρεσαν οι κινηματογραφικοί απελπισμένοι ήρωες των φιλμ νουάρ για να ενισχύσουν την ανδρική τους υπόσταση, στις μέρες μας υποδηλώνει το γυναικείο θάρρος. Ιδιαίτερα τώρα που η διάχυση των πολυτελών και σπορ υλικών επιτρέπει τους αταίριαστους συνδυασμούς τους για πρωινή ή βραδινή εμφάνιση. Διπλό πέτο στο κλείσιμο και δέκα κουμπιά, βαθύ σκίσιμο πίσω, ζωνάκια στις μανσέτες και ζώνη που σφίγγει στη μέση. Ο βρετανός μιλιτέρ απόγονος που σχεδίασε ο Τόμας Μπέρμπερι συνεχίζει να παρελαύνει στο έδαφος της μόδας, προκαλώντας τους νέους σχεδιαστές να ασχοληθούν με τον χαρακτήρα του. Αλλοτε χάνει κουμπιά και κερδίζει όγκο (Vetements), άλλοτε αποκτά επένδυση γούνας (Valentino) ή υπερτονίζει τις φαρδιές τσέπες της (Miu Miu).

Η «φωτογένεια» της γκαμπαρντίνας την έκανε ενισχυτικό συστατικό αποστασιοποιημένης γοητείας ήδη από την εποχή που ο ενδυματολόγος του Χόλιγουντ Αντριαν έντυσε με αυτή την Γκρέτα Γκάρμπο στην ταινία του 1928 «Μοιραία αγάπη». Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Χέλμουτ Νιούτον θα χρησιμοποιήσει τις μαύρες γκαμπαρντίνες για να φωτογραφίσει τα γυμνά μοντέλα του. Ο προκλητικός αισθησιασμός του Νιούτον διαπερνά και τη νέα ερμηνεία του Μάριο Τεστίνο. Καθώς φωτογραφίζει τη Λίλι Τζέιμς για το άρωμα My Burberry Black, η εικόνα αναφέρεται στο μαύρο ρούχο που αγγίζει το γυμνό δέρμα. Ενα τέτοιο άγγιγμα έχει το άρωμα από άνθη γιασεμιού, καραμελωμένο τριαντάφυλλο, νέκταρ ροδάκινου που κλείνουν από το πλούσιο κεχριμπαρένιο άρωμα του πατσουλί. Η μυθολογία του κινηματογράφου ποτίζεται από νότες αρωματικών συνδυασμών.