Αναζήτηση
Ακόμη μία φορά τον αποδοκίμασαν, με φράσεις και επιθετικούς προσδιορισμούς που απάδουν του αξιώματος του κυρίου προέδρου. Φράσεις και επίθετα τα οποία μετά περισσής δυσθυμίας μπορώ να μεταφέρω εδώ όπως «πουλημένε», «πήρες και αστυνομικούς να σε φυλάνε ε;», «ντροπή σου», «έγινες υπηρέτης τους» και άλλα τινά. Κοσμίως ο κύριος πρόεδρος κάτι προσπάθησε να απαντήσει αλλά επί ματαίω. «Ελα από μέσα να μας τα πεις αυτά» του φώναξαν επιθετικά και εκείνος, σοφά πράττων ομολογώ, επιτάχυνε το βήμα του, όπως άλλωστε και οι αστυνομικοί-συνοδοί του, και απομακρύνθηκε κατευθυνόμενος προς το γραφείο του.
Του περιστατικού υπήρξαν αρκετοί μάρτυρες (και βουλευτής της ΝΔ ο οποίος παρακολουθούσε αμέτοχος, έκπληκτος αλλά και φοβισμένος μήπως και συνδεθεί με το συμβάν). Τα περί της παρουσίας μαρτύρων τα σημειώνω με έμφαση, διότι κατά την πρόσφατη συνέντευξή του στον Σκάι ο υπουργός Παππάς περίπου με επιτίμησε διότι είχα καταγράψει (λιτά αλλά περιεκτικά as usual…) μια ανάλογη συνάντηση του κυρίου προέδρου με τον «σφυγμό της κοινωνίας» που είχε συμβεί στο ίδιο σημείο της πλατείας, προ δύο εβδομάδων ακριβώς.
Αν και δεν με ρώτησε κανείς, σπεύδω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου ότι είμαι σφόδρα αντίθετος με το bullying από οπουδήποτε κι αν προέρχεται και οιοσδήποτε κι αν το υφίσταται. Πολιτισμένη κοινωνία είμαστε και θα μου επιτραπεί τώρα να λαϊκίσω λιγάκι –«δεν θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους». Οταν υπερασπιζόμαστε τον ανώτατο δικαστικό ας πούμε, ο οποίος είχε μια εξωσυζυγική σχέση και εξ αυτού του λόγου οι παρακρατικοί μηχανισμοί μέσω τού (κατα)κίτρινου Τύπου τον κρεμούν στα μανταλάκια, προκειμένου να τον εκβιάσουν να μην υποστηρίξει την άποψή του η οποία είναι αντίθετη με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, δεν μπορούμε να επικροτούμε παρόμοια περιστατικά. Είμαι κάθετος –μη πω και οριζόντιος –ως προς αυτό και δεν το διαπραγματεύομαι.
Κατά τα λοιπά, και μετά το χθεσινό, ας καταλάβουν όλοι ότι αυτή η ιστορία με το ΣτΕ που έχει γίνει πλέον πανελλήνιο ζήτημα (προς συζήτηση), πρέπει να τελειώνει μια ώρα νωρίτερα διότι θα οδηγήσει σε ακρότητες ένθεν κακείθεν!
Ευχαριστώ.
Και ύστερα από αυτή την τοποθέτηση, η οποία είμαι βέβαιος ότι τυγχάνει απεριορίστου αποδοχής –ευχαριστώ και πάλι –μετακινούμαι σε κάτι πιο πεζό, μια ιδέα του οποίου έδωσα κατά το χθεσινό μου αφήγημα (λέξη τελευταίας εσοδείας τόσο «φορεμένη» που με πιάνει ναυτία κάθε φορά που την ακούω…). Αφορά το πώς επιβιώνει, φυτοζωούν έστω, το ΦΕΚ «Αυγή». Επειδή αυτή η κυβέρνηση, ορισμένοι υπουργοί της πρωτίστως, αρέσκεται στις μεγαλοστομίες για τα ΜουΜουΕ της διαπλοκής τα οποία επιβιώνουν (ή, καλύτερα, επιβίωναν γιατί τώρα δεν…) με τα δάνεια των τραπεζών, μια εν πολλοίς αλήθεια η οποία έδωσε στην κυβερνητική προπαγάνδα την ευκαιρία να στήσει το περίφημο τρίγωνο της διαπλοκής – τράπεζες – κόμματα – ΜουΜουΕ, αναζήτησα το πώς τη βγάζει η «Αυγή», η οποία δεν εντάσσεται σε αυτό το τρίγωνο. Ιδού λοιπόν τα στοιχεία για τη διαφήμιση που έλαβε αυτή η εφημερίδα, η οποία δεν υπερβαίνει σε πωλήσεις τα 1.500 φύλλα ημερησίως, και πολύ λέω:
Το 2015, η «Α» έλαβε από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες τις οποίες κατακεραυνώνει σε πρώτη ευκαιρία 474.000 ευρώ διαφήμιση, η οποία αναλύεται ως ακολούθως: Eurobank (106.000), Alpha (110.000), Εθνική (35.000), Πειραιώς (223.000).
Το πρώτο εξάμηνο του 2016, η εφημερίδα έχει πάρει διαφήμιση από τις ίδιες τράπεζες, τις συστημικές αποκαλούμενες, άλλα 224.500 ευρώ, ήτοι Eurobank (32.000), Alpha (80.000), Εθνική (12.500), Πειραιώς (100.000).
Εχω και τα στοιχεία του τι έχει πάρει η ομοϊδεάτις, αν μου επιτρέπεται το αδόκιμον του όρου, υποστηρίκτρια ΣΥΡΙΖΑ «Εφημερίδα των Συντακτών». Η εφημερίδα αυτή αν και διαθέτει καθημερινά εξαπλάσια κυκλοφορία του ΦΕΚ «Αυγή», εν τούτοις η διαφήμιση που φαίνεται να έχει πάρει από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες δεν είναι ούτε τα 2/3 εκείνης που έχει λάβει η «Αυγή». Ενδεικτικά αναφέρω ότι για όλο το 2015, η «Εφ. των Συντακτών» έχει λάβει 307.000 ευρώ…
Εννοείται ότι δεν επιθυμώ να ενσπείρω ζιζάνια μεταξύ των αδελφών εφημερίδων (αρκετά τα προβλήματα που ήδη έχουν…), αλλά δεν θα αντέξω στον πειρασμό να μην υπενθυμίσω τη λαϊκότροπη παροιμία «στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά»!
Το αποκάλυψε η ιστοσελίδα banking news αλλά δεν το πιστεύω, δεν τολμώ να το πιστέψω, για να είμαι απολύτως ακριβής. Και αν το μεταφέρω με πάσα επιφύλαξη, είναι γιατί γνωρίζω ότι η αναγνώστριά μου, η αγαπημένη όλων των Ελλήνων Dame Γιάννα (Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη-Παρθένη κ.λπ.) θα βρει έναν τρόπο να αντιδράσει στην αποτρόπαια είδηση που την αφορά. Σύμφωνα με το προαναφερόμενο site, η Dame Γιάννα και ο σύζυγός της κύριος Θεόδωρος Αγγελόπουλος αποφάσισαν εσχάτως να γίνουν φορολογικώς κάτοικοι εξωτερικού. Είναι απηυδισμένοι, λέει, από την υπερφορολόγηση που έχει επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κοστίζει στο περί ου ο λόγος ζεύγος το κολοσσιαίο ποσό των… 100.000 ευρώ ετησίως!!!
Δακρύζω και μόνο στη σκέψη ότι οδηγήθηκαν στην οδυνηρή απόφασή τους επειδή δυσκολεύονταν να καταβάλουν αυτό το υπέρογκο ποσό ως φόρο εισοδήματος, ενώ όλοι εμείς οι υπόλοιποι έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε με χαρακτηριστική ευχέρεια. Και μετά βίας κρατιέμαι να μην τους μαλώσω, και ειδικά εκείνη με την οποία γνωρίζομαι από 30ετίας και πλέον, που εγκαίρως (και πριν προβεί στις αναγκαίες κινήσεις) δεν με ενημέρωσε για το πρόβλημα.
Θα μπορούσα να οργανώσω ώς και έρανο υπέρ των δύο αυτών αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας, που εξαναγκάζονται να εκπατριστούν από το ανάλγητο κράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!
Δέχθηκα τα παράπονα χθες του Χάρη, κάνω ρίμα με το Θεοχάρη, ότι χρέωσα την αποχώρησή του από τη Δημοκρατική Ευθύνη (λογικά πρέπει να είμαι ο μόνος που θυμάμαι και αναφέρω το συγκεκριμένο κόμμα) στην πρόθεσή του να μετακινηθεί στη Νέα Δημοκρατία –εξού και το σκίτσο της Εφης (Ξένου) με το δισάκι του στον ώμο.
«Ποτέ δεν τέθηκε τέτοιο θέμα» μου είπε «ούτε από εκείνον ούτε από εμένα. Δεν έχει σχέση με τον Μητσοτάκη η αποχώρησή μου».
–Αλλά με ποιον;
–Με τον Αλέκο (Παπαδόπουλο). Εσύ τον ξέρεις καλύτερα…
Τον πίεσα για να του βγάλω κάτι περισσότερο –επί ματαίω.
Μου απάντησε σιβυλλικά:
«Οι ελπίδες μου ήταν πιο δυνατές από την κρίση μου. Εκανα λάθος, όλοι κάνουμε λάθη».
Ολοι, αρκεί να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση τού «δις εξαμαρτείν», θα προσέθετα με τη γνωστή νηφαλιότητα που με διακρίνει. Εντάξει, εντάξει, ενίοτε…
