Τα σύνορα της ηθικής στο ποδόσφαιρο είναι μεταβλητά, σαν την κίνηση του νερού μέσα σε μπαλόνι. Αυτό που για κάποιους θεωρείται ανήθικο, όπως το να κλέψεις τη γυναίκα του φίλου, για άλλους μπορεί να είναι ανεκτό, αρκεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ομάδας.

Η πρόσφατη κόντρα του αρχηγού της Ιντερ Μάουρο Ικάρντι με τους φανατικούς της Curva Nord είναι αρκετά διδακτική για το πώς σκέφτονται οι οπαδοί.

Οι Τιφόζι δεν έδειξαν να ενοχλούνται όταν ο νεαρός Aργεντινός έκλεψε τη γυναίκα του φίλου του Μάξι Λόπες. Οσο καιρό μάλιστα έβαζε γκολ, τον αποθέωναν φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του.

Oταν ο Ικάρντι αποφάσισε να κλέψει και τη δύναμη των Τιφόζι γράφοντας στην αυτοβιογραφία του για ένα περιστατικό με τον αρχηγό των Ούλτρας, τον οποίο ο Αργεντινός δεν φοβήθηκε με αποτέλεσμα να γίνει ήρωας στα μάτια των συμπαικτών του, τα σύνορα της ηθικής μετακινήθηκαν επικίνδυνα.

Οι Ούλτρας απαίτησαν να βγάλει ο Ικάρντι το περιβραχιόνιο. Ενα αίτημα που δεν έγινε δεκτό ούτε από τον παίκτη αλλά ούτε από τη διοίκηση, στοιχείο που καταδεικνύει πως η εποχή που οι οπαδοί ήταν τα αφεντικά των συλλόγων έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ. Παρά την εμφανή μείωση της δύναμής τους στα κέντρα αποφάσεων, οι οπαδοί των ομάδων εξακολουθούν να ασκούν πιέσεις κυρίως μέσω των πιο ευάλωτων, σε τέτοιες περιπτώσεις, ποδοσφαιριστών. Αλλωστε, οι παίκτες θεωρούνται αναλώσιμο προϊόν και μπορούν να δώσουν λύσεις και στα πιο ακραία αδιέξοδα.

Συνήθως η ενεργοποίηση των οπαδών προκαλείται από τη μείωση της αγωνιστικής απόδοσης ολόκληρης της ομάδας.

Είναι οι στιγμές που λειτουργούν ως μετρονόμοι και έρχονται να ρυθμίσουν ξανά την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου. Το πώς το πετυχαίνουν αυτό αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.

Στη χώρα μας για παράδειγμα έχει περάσει στη σφαίρα του καλτ η ιστορία με τα κορνέ που εκτόξευσαν οι οπαδοί των Ολυμπιακού εναντίον των ποδοσφαιριστών και του νεοφερμένου αλλά ανεπιθύμητου προπονητή Αντώνη Γεωργιάδη στου Ρέντη, τον Ιανουάριο του 1993.

Από τη ζαχαροπλαστική πέρυσι περάσαμε στη μαναβική. Για να διαμαρτυρηθούν οι οπαδοί της Ρόμα για την κακή αγωνιστική εικόνα της ομάδας τους μετέφεραν 50 κιλά καρότα στο προπονητικό κέντρο στην Τριγκόρια και ένα τεράστιο πανό που απευθυνόταν στους παίκτες: «καλή όρεξη κουνέλια» ήταν η ευχή…

Οι φανατικοί της Μαρσέιγ προτίμησαν να ακολουθήσουν τον δρόμο της ειρωνείας συνδυασμένης με χιούμορ.

Βλέποντας την περασμένη άνοιξη τη χωρίς σταματημό κατρακύλα της Ολιμπίκ στην άβυσσο, ανέλαβαν πρωτοβουλία ώστε τα μεγάφωνα του Βελοντρόμ να παίζουν το μουσικό θέμα του «Μπένι Χιλ», το γνωστό «Yakety Sax» κάθε φορά που είχε την μπάλα στα πόδια του παίκτης της Μαρσέιγ.

Το χιούμορ επιστράτευσαν και οι οπαδοί της πολωνικής ομάδας Ζάβιτσα, αλλά με στοιχεία που έκαναν τους παίκτες και τον πρόεδρο να ανατριχιάσουν. Καμιά δεκαριά οπαδοί μπήκαν τα ξημερώματα στο γήπεδο της ομάδας και έστησαν στον αγωνιστικό χώρο 16 τάφους με σταυρούς που είχαν πάνω τους γραμμένα τα αρχικά των παικτών του και του προέδρου. Οι «νεκροί» είχαν κάνει το ίδιο λάθος με τον Ικάρντι: στοχοποίησαν τους οπαδούς.

Η ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, βέβαια, η ωμή βία αποτελεί το βασικό επιχείρημα συνετισμού των παικτών.

Τα πιο σοβαρά περιστατικά σημειώνονται στη Λατινική Αμερική και στην Ανατολική Ευρώπη.

Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις των τελευταίων ετών ήταν η εισβολή των οπαδών της Κορίνθιανς στα αποδυτήρια της ομάδας τους και το ξυλοφόρτωμα των παικτών στο περιθώριο της προπόνησής τους. Το έγκλημα των ποδοσφαιριστών ήταν η βαριά ήττα 5-1 από τη Σάντος.

Οι οπαδοί δεν περιορίστηκαν στον ξυλοδαρμό. Οι ποδοσφαιριστές κατήγγειλαν πως τους έκλεψαν χρήματα και κινητά τηλέφωνα.

Το 2012 οπαδοί της Ντιναμό Μόσχας θέλοντας να διαμαρτυρηθούν και να προειδοποιήσουν τους παίκτες της ομάδας τους για τα αρνητικά αποτελέσματα, έσπευσαν στο προπονητικό κέντρο και άνοιξαν πυρ με όπλα paintball.

ΛΑΪΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ. Βεβαίως τα λαϊκά δικαστήρια παραμένουν σταθερή αξία και κάθε πιστός οπαδός που σέβεται τον εαυτό του αλλά κυρίως αγαπάει την ομάδα, είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει σε αυτά.

Αν οι παίκτες που κάθονται στο σκαμνί του κατηγορουμένου κάνουν το λάθος να διαφωνήσουν με τους «δικαστές» τους, τότε θα πρέπει να έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους πως οι μέρες τους στην ομάδα είναι πια μετρημένες. Γιατί κανένας ιδιοκτήτης συλλόγου δεν θέλει δυσαρεστημένους πελάτες στο μαγαζί του.