Ποια ήταν η Ρόζα Εσκενάζυ; Σύμβολο επιτυχίας ή αστέρι που βούλιαξε στην παρακμή και στη λήθη; «Μια πολύ μεγάλη καλλιτέχνις, μεγάλη αρτίστα, χορεύτρια μοναδική, φωνή καναρίνι, χαριτωμένη και σκερτσόζα, πρώτη σε όλα, μυαλό προχωρημένο με τεράστιες δυνατότητες, ταλέντο μοναδικό» είναι η άποψη της Νεφέλης Ορφανού (φωτογραφία), που ετοιμάζεται να ενσαρκώσει τη θρυλική σμυρνιά ρεμπέτισσα, τη «Ρόζα τη ναζιάρα με τα σγουρά μαλλιά», που λέει και το τραγούδι, στην Αθηναΐδα, από αύριο, στο έργο του Παναγιώτη Μέντη «Ρόζα Εσκενάζυ», σε σκηνοθεσία Αντώνη Λουδάρου. «Την ανακάλυψα και τη θαύμασα ακόμα περισσότερο. Πάντα πίστευα ότι τα τόσο προσοντούχα άτομα δεν πεθαίνουν, δεν βουλιάζουν ποτέ. Εμείς βουλιάζουμε, βλέπουμε θολά. Εμείς» προσθέτει η Νεφέλη Ορφανού. Θυμίζει, βέβαια, τη γνωστή ρήση: «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της». Και εξηγεί: «Αν η Ρόζα είχε άλλη εθνικότητα θα μιλούσαν εσαεί γι’ αυτήν. Η ζωή της, η πορεία της, η πίστη της σε ό,τι έκανε είναι ο φάρος, το φως που μας οδηγεί σε δρόμους δύσκολους, σε μονοπάτια δύσβατα, αλλά λυτρωτικά. Γιατί ακολουθεί τα πιστεύω της, τις δικές της αλήθειες σε όλη της τη ζωή». Η Νεφέλη Ορφανού επιλέγει δύο φράσεις της Ρόζας από την παράσταση: «Τον δρόμο που περπάτησα θα ξαναπερπατούσα» και «Αν μ’ αγαπάς, αγάπα με, έτσι, ελεύθερη». «Πιστεύω», καταλήγει η πρωταγωνίστρια, «ότι αυτός είναι ο ορισμός της αγάπης».
