Ενας από τους σπουδαιότερους χορευτές του 20ού και 21ου αιώνα, ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, ερμηνεύει τα βασανισμένα λόγια ενός άλλου σπουδαίου χορευτή, του Βάτσλαβ Νιζίνσκι. Ο συνδυασμός αυτός αρκεί για να φέρει στην πλατεία της Μουσικής Ακαδημίας του Μπρούκλιν (το περιβόητο BAM) εκατοντάδες θεατές που σπεύδουν να παρακολουθήσουν το «Γράμμα σε έναν άντρα» με τη σκηνοθετική υπογραφή – έκπληξη του Μπομπ Ουίλσον! Η παράσταση αναφέρεται στα τελευταία χρόνια της ζωής του Νιζίνσκι, όταν εκδηλώθηκε η σχιζοφρένειά του και ο ίδιος έγραφε το ημερολόγιό του, το οποίο εξέδωσε ο συγγραφέας και δημιουργός ντοκιμαντέρ Κριστιάν Ντουμέ – Λιουόφσκι.

Η παράσταση είναι ένα μείγμα συγκεχυμένων σκέψεων γύρω από διαφορετικά θέματα: το μίσος του Νιζίνσκι για τη μητριά του, οι παραισθήσεις μεγαλείου, οι ενοχές του για το σεξ, το θυελλώδες παρελθόν του με τον ιμπρεσάριό του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, ο οποίος τον έκανε διάσημο με τα Ρωσικά Μπαλέτα. Μία από τις επιστολές που του είχε στείλει άλλωστε δίνει και τον τίτλο στην παράσταση. Ο Μπαρίσνικοφ, ντυμένος με λευκό σμόκιν και με το πρόσωπο μακιγιαρισμένο με άσπρο χρώμα και τονισμένα μαύρα φρύδια α λα Ουίλσον αντιστέκεται στον χαρακτηριστικό ψυχρό και αργόσυρτο ρυθμό του σκηνοθέτη του. Υπάρχει ένα σπινθηροβόλο πέταγμα στον βηματισμό του παρά τα 68 του χρόνια, παρατηρεί ο κριτικός των «New York Times». Φυσικά δεν κάνει καμία προσπάθεια να χορέψει ή να μιμηθεί το στυλ του Νιζίνσκι και ιδιαίτερα το θρυλικό του άλμα που τον κρατούσε στον αέρα. Αλλωστε ο Μπαρίσνικοφ αποτελεί από μόνος του συναρπαστική παρουσία. Η φωνή του ακούγεται ηχογραφημένη, να μιλά άλλοτε αγγλικά και άλλοτε ρωσικά, ενώ παρεμβάλλονται οι φωνές του Ουίλσον και της σπουδαίας χορογράφου Λουσίντα Τσάιλντς που έχει επιμεληθεί την κινησιολογία της παράστασης.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ. Παρά τις προσπάθειες του Μπαρίσνικοφ, σημειώνεται στην κριτική της αμερικανικής εφημερίδας, το «Γράμμα σε έναν άντρα» δεν απογειώνεται καλλιτεχνικά ούτε και με την επιλογή των μουσικών κομματιών από εκλεκτικά έργα των Αρβο Παρτ, Τομ Γουέιτς και Μπέσι Σμιθ. Προφανώς οι σκόρπιες σκέψεις ενός ανθρώπου στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας ακόμη και αν διακρίνονται σε κάποια σημεία για την ποιητική γοητεία τους δεν βγάζουν νόημα. Οποιος δεν έχει διαβάσει σελίδες από το ημερολόγιο του Νιζίνσκι θα νιώσει πρώτα ενθουσιασμό και στη συνέχεια ανία από αυτήν την παράσταση. Το «Γράμμα σε έναν άντρα» δεν κατορθώνει να τιμήσει τον Νιζίνσκι παρά τις προσπάθειες του Μπαρίσνικοφ. Η αληθινή τέχνη του Νιζίνσκι είναι χαμένη πια μέσα στην Ιστορία.