«Πάντα έλεγα ότι οι αριστεροί δεν είναι δημοκράτες και με έλεγαν υπερβολικό. Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή. Στην Ελλάδα γίνεται το αντίθετο». Θα μπορούσε να είναι μια δήλωση αξιωματικού του Εθνικού Στρατού κατά την μέρα που αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση στη Βουλή. Θα μπορούσε να είναι μια δήλωση που θα ήταν δικαιολογημένη, αν εκπορευόταν από έναν άνθρωπο που μόλις βγήκε από το καμίνι του Εμφυλίου και, άρα, δεν έχει απαλλαγεί από τις πληγές και τα τραύματα.
Η δήλωση όμως έγινε εν έτει 2016. Από τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αδωνη Γεωργιάδη. Και στο εξής πλαίσιο: ο ΣΥΡΙΖΑ συνθηκολογώντας το καλοκαίρι του 2015 και επιλέγοντας να μετατραπεί σε δύναμη ευρωρεαλισμού, εξάτμισε τη διαίρεση «Μνημόνιο – αντιμνημόνιο».
Η ίδια υπαρκτή αντίθεση έχει μετακινηθεί με τρόπο παράδοξο εντός του μνημονιακού τόξου. Ο Σκουρλέτης διαφωνεί με το Μνημόνιο που εφαρμόζει, για παράδειγμα. Μια άλλη ανάγνωση βλέπει «απόσπαση κατακτήσεων» στο φόντο του Μνημονίου. Μέχρι όμως να προκύψει νέο κοινωνικό υποκείμενο, η αντιπαράθεση προς το παρόν εκτυλίσσεται εντός αστικού συστήματος.
Αυτό οφείλεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Η σημερινή μη δυναμική αντίσταση στην ΤΙΝΑ επιβεβαιώνει το μούδιασμα απ’ τα αριστερά. Η συνολική επαναφορά στον προσωρινό «ρεαλισμό» αποτελεί σήμερα τη μόνη εγγυήτρια σταθερά σε μια κοινωνία που αρχίζει να χάνει υλικά και ψυχολογικά αποθέματα.
Οι 20 μήνες που απομένουν μέχρι τη λήξη του προγράμματος είναι καλή ευκαιρία για τις δυνάμεις που (δεν) αντιπαλεύουν τον καπιταλισμό να συναινέσουν πάνω στον οδικό χάρτη και να οδηγήσουν τη χώρα σε ανάταξη. Εν μέρει αυτό έχει συμβεί. Σε επιμέρους ζητήματα του εποικοδομήματος, υπάρχει βέβαια τεράστια αντιπαράθεση. Και προφανείς διαιρετικές τομές.
Απ’ την άλλη, οι ταξικές διαιρέσεις υπαρκτές και υποβόσκουσες δεν έχουν λάβει πολιτικά χαρακτηριστικά. Αρα, παραμένουν στο πεδίο του κοινωνικού χωρίς να αναβαθμίζονται και, άρα, να οξύνονται (προς το παρόν). Και κάπου εδώ έρχεται ο Αδωνης Γεωργιάδης. Και με την παραπάνω δήλωση κάνει μία σειρά δώρων στον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ξανατοποθετεί αριστερά του πολιτικού φάσματος, σήμερα που η ταυτότητά του βρίσκεται σε αμφισβήτηση και περιγράφεται ως «μια απ’ τα ίδια». Ταυτόχρονα, το κάνει σε μια φάση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαράσσει γραμμή διεύρυνσης. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ έκανε μεγάλο αγώνα να περάσει στην κεντρική πολιτική αστική σκηνή από τις εσχατιές των μικρών καναλιών. Ας σκεφτεί με ψυχραιμία αν θέλει να παραμείνει.
