Τα παραμύθια έχουν, κατά παράδοση, δράκους. Ή έστω λύκους. Πόσω μάλλον τα παραμυθιάσματα. Οταν όμως, κατά τη διάρκεια της αφήγησης, οι λύκοι εκλείπουν, οι αφηγητές πρέπει να τους εφεύρουν. Σε αναζήτηση λύκων λοιπόν βρίσκεται η κυβέρνηση καθώς το αφήγημα με τις τηλεοπτικές άδειες έχει πλέον αποσταθεροποιηθεί και ο κακός λύκος της διαπλοκής μοιάζει να μην πείθει ούτε καν αυτούς που τον εμπνεύστηκαν. Ετσι, λύκοι έγιναν πλέον οι υπερθεματιστές ενώ οι ίδιοι οι κυβερνώντες φόρεσαν τον σκούφο του λαϊκού ήρωα των Αγγλων και παριστάνουν τους Ρομπέν των Δασών που, έστω και αντισυνταγματικά, πήραν τα λεφτά από τους πλούσιους για να τα μοιράσουν στους φτωχούς. Το είπε εμμέσως πλην σαφώς ο Λευτέρης Κρέτσος, το επαναλαμβάνουν άλλα μέλη του κόμματος, το ξετίναξε από υπαινιγμούς ο βουλευτής Κώστας Ζαχαριάδης: «Ε, αυτοί που τους περισσεύουν πέντε, δέκα εκατομμύρια να μην τα σπρώχνουν στους οικονομικά αδύναμους;».

Πολύ ωραία αυτά που λέει ο κύριος Ζαχαριάδης αλλά για να τα διηγείται, γύρω από το τζάκι, ο παππούς στα εγγόνια μαζί με άλλες ιστορίες από τον Εμφύλιο. Πέραν του ότι τα χρήματα από τις άδειες μπορούν να δοθούν σε δράσεις αλληλεγγύης μόνο αν επιτευχθούν οι στόχοι, στην αστική δημοκρατία ο «καλός ληστής» που μοιράζει τα κλοπιμαία, ληστής παραμένει και ως εγκληματίας δικάζεται. Σε αυτό το πολίτευμα, εφόσον κάποιος αποδίδει τους φόρους που του αναλογούν, μόνο ο ίδιος αποφασίζει αν και πώς θα διαθέσει ό,τι του περισσεύει. Ολα τα άλλα είναι ρομπινχουντικά πράγματα. Οπως και να ‘χει, δύσκολοι καιροί για παραμυθάδες.

Τελευταία Νέα