Η στόφα του δυνάμει πρωταθλητή και η δύναμη της έδρας είναι τα δύο σημεία που κρατούν μόνο πρωτοπόρο τον Ολυμπιακό, ο οποίος όχι μόνο δεν είναι ακόμα έτοιμος αλλά έχει και σοβαρές ελλείψεις (ιδιαίτερα στα μετόπισθεν) που τον παρουσιάζουν αναντίρρητα πολύ πιο αδύναμο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Τη στιγμή μάλιστα που οι αντίπαλοί του έχουν ενισχυθεί σημαντικά στην προσπάθεια να τον εκθρονίσουν. Και όμως, αυτός ο Ολυμπιακός που ουσιαστικά έστησε την ομάδα του τον Αύγουστο και άλλαξε δυο φορές προπονητή μέσα σε πολύ μικρό διάστημα καταφέρνει να είναι πρώτος εκμεταλλευόμενος πρώτα απ’ όλα την έδρα του. Είναι η μοναδική ομάδα από τους τέσσερις διεκδικητές του τίτλου που δεν έχει γκελάρει στο γήπεδό του και μάλιστα έχοντας φιλοξενήσει και τα δύο από τα τρία ντέρμπι τη στιγμή που οι βασικοί του αντίπαλοι δεν έχουν παίξει ακόμα ούτε ένα στην έδρα τους.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι η ομάδα του Πάουλο Μπέντο έχει το know how (ξέρει τον τρόπο δηλαδή) να παίρνει τα παιχνίδια που πρέπει.

Απλά κόντρα στον ΠΑΟΚ ο Πορτογάλος τεχνικός αν και γνώριζε τη δύναμη του αντιπάλου του στα άκρα εμπνεύστηκε να βάλει τον ανέτοιμο (και σε λάθος θέση) Βιάνα ως αριστερό μπακ, ο οποίος έκανε τον Τζάλμα Κάμπος να μοιάζει με τον αείμνηστο Τζάλμα Σάντος ή ακόμα καλύτερα με τον επίσης συχωρεμένο Γκαρίντσα, αμφότεροι στη μεγάλη Βραζιλία των πρώτων παγκοσμίων Κυπέλλων της, του 1958 (κυρίως) και του 1962 με τις απίστευτες εμπνεύσεις και επελάσεις από τα άκρα.

Ηταν ο 6ος διαφορετικός αριστερός μπακ που έχει χρησιμοποιήσει ο Μπέντο σε ισάριθμα ματς πρωταθλήματος (με μόνο τον Τσιμίκα και τον Ντε Λα Μπέγια να είναι κλασικοί σε αυτή τη θέση). Ο Μπέντο είχε κάνει πειράματα και στη Λάρισα (έπαιξε χωρίς οργανωτή) και το πλήρωσε η ομάδα του. Εδώ τη γλίτωσε κυρίως λόγω της αδυναμίας του ΠΑΟΚ στο σκοράρισμα ακόμα και σε ευκαιρίες κλασικές που πρόσφερε απλόχερα η ερυθρόλευκη άμυνα. Αντίθετα, τον Ολυμπιακό τον σταμάτησε ο εκπληκτικός Γλύκος σε τρεις περιπτώσεις και όχι η χαρακτηριστική αστοχία των επιθετικών του όπως συνέβη στους φιλοξενούμενους που σούταραν στα… πουλιά.