Tο πρωί φιστίκια, το βράδυ καραμέλες. Πρώτα τα αλμυρά, μετά τα γλυκά. Η μέρα ξεκίνησε με τον υπουργό Ενέργειας να χαρακτηρίζει «πίνατς» την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων για ΔΕΗ, ΕΛΠΕ και ΔΕΠΑ. Και τελείωσε με τη ζαχαρωμένη ομολογία πίστης στην ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε προηγηθεί επαφή με τον Πρωθυπουργό.

Επειδή όμως πρόκειται για κυβέρνηση και όχι για κατάστημα ξηρών καρπών, οφείλει κανείς να αναρωτηθεί τι συμβαίνει. Πρόκειται για πρόβλημα προσώπων ή πολιτικής. Με άλλα λόγια, ο υπουργός Ενέργειας κι από κοντά οι 53 έχουν την ανάγκη να εκδηλώνουν δημοσίως από καιρού εις καιρόν τη διαφορετικότητά τους ώστε να ικανοποιούνται τα κατάλοιπα ενός αριστερίζοντος ναρκισσισμού; Ή μήπως πρόκειται για ζήτημα ουσίας –δηλαδή έχουμε διαφωνίες στα θέματα ιδιωτικοποιήσεων που έχουν συνομολογηθεί με τους δανειστές και αποτελούν κοινό στοιχείο του προγράμματος;

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τη γνωστή οπερέτα του ΣΥΡΙΖΑ που παίχτηκε στο λιμάνι, στο αεροδρόμιο, χωρίς όμως να εμποδίσει τις αποκρατικοποιήσεις. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε διαφορές όπως αυτές που οδήγησαν τελικά εκτός του κυβερνώντος κόμματος τον Λαφαζάνη, τη Ζωή και διάφορους άλλους που κατέληξαν να πετούν φυλλάδια από τα θεωρεία.

Το τι από τα δύο ισχύει είναι καθοριστικό για την πορεία της κυβέρνησης. Αν και ώς τώρα τίποτε δεν μας έχει κάνει να πάψουμε να πιστεύουμε ότι η εξουσία είναι το όπιο όσων παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τελευταία Νέα