Διεύρυνση με το τηλεκοντρόλ στο χέρι

Το απόλυτο κυβερνητικό φιάσκο με τον νόμο Παππά και το «χαστούκι» στο Μαξίμου από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας δημιουργούν νέα δεδομένα για την Πειραιώς, που δεν περιορίζονται στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών και το ανοικτό πεδίο για μια αντιπολιτευτική επίθεση, αλλά επηρεάζουν και τον σχεδιασμό του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη γαλάζια διεύρυνση.

Οι σπασμωδικές αντιδράσεις της κυβέρνησης, με αποκορύφωμα τη θεσμική αμφισβήτηση του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου, αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως αναγνωρίζουν και στο γαλάζιο επιτελείο, καθώς της επιτρέπουν να θέσει σε νέα βάση το αίτημα για εκλογές –και να επιμείνει σε αυτό με μεγαλύτερη ένταση. Η συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που ζήτησε για την προσεχή Δευτέρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποτελεί την αφετηρία μιας σφοδρής αντεπίθεσης, παράλληλα με την πρόταση νόμου που καταθέτει η ΝΔ για τη ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, με το τηλεκοντρόλ στο χέρι η γαλάζια ηγεσία αντιλαμβάνεται τη σύγκρουση για τις τηλεοπτικές άδειες και ως εξαιρετική ευκαιρία για την προσέγγιση ευρύτερων κοινωνικών ομάδων και μετριοπαθών πολιτικών στελεχών, που επίσης προκρίνουν μια οργανωμένη αντίδραση απέναντι στον «αυταρχισμό» και τις «αντιδημοκρατικές κινήσεις» της κυβέρνησης. Η «δημοκρατική εγρήγορση» που ζήτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι προφανές ότι αποβλέπει να βάλει τη ΝΔ στη θέση του οδηγού μιας γενικότερης αντίδρασης –με χαρακτηριστικά εθνικού συναγερμού. Η κίνηση ενδεχομένως θα άρεσε στον Θόδωρο Πάγκαλο που σε κάθε ευκαιρία προτείνει τη συγκρότηση ενός νέου συμμαχικού μετώπου απέναντι στη συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις περί των τηλεοπτικών αδειών επιτρέπουν στη ΝΔ να επενδύσει σε ένα νέο πεδίο πολιτικών συμμαχιών που θα αναζωογονήσει την εικόνα της και θα αντικαταστήσει το λεγόμενο ευρωπαϊκό μέτωπο που συγκροτήθηκε τον Ιούλιο του 2015 –υπέρ του Ναι στο δημοψήφισμα. Το μήνυμα είναι ότι πάνω στο νέο πολιτικό αφήγημα μπορεί να οικοδομηθεί ένα σχέδιο γαλάζιας κυριαρχίας που θα προσελκύσει στελέχη και ψηφοφόρους που δεν είχαν πολιτική ή οργανωτική σχέση με τη ΝΔ.

Πρόκειται για σχεδιασμό που μπορεί να συμβαδίσει με το γενικότερο σχέδιο Μητσοτάκη για μια διεύρυνση της ΝΔ από κάτω, από την κοινωνική βάση, πριν επεκταθεί στα ανώτερα και ανώτατα επίπεδα της κομματικής πυραμίδας. Η κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς είναι προφανές ότι υπηρετούσε την ίδια στρατηγική –εξού και η έντονη αντίδραση στην παρεμβολή του Αδωνη Γεωργιάδη που αλλοίωνε το προεδρικό σήμα.

Κυβερνητική ώθηση. Περισσότερο από κάθε άλλη παράμετρο, ωστόσο, ο πρόεδρος της ΝΔ καταστρώνει ένα σχέδιο διεύρυνσης με το βλέμμα σε ένα μετεκλογικό σκηνικό και όχι με όρους προεκλογικής αριθμητικής. Οπως διαμηνύουν στενοί συνεργάτες του, το ζητούμενο δεν είναι η προσθήκη στα γαλάζια ψηφοδέλτια στελεχών από άλλους κομματικούς χώρους, με στόχο ένα καλύτερο αποτέλεσμα στην κάλπη, αλλά η προσέγγιση και συνεργασία με στελέχη που θα μπορούσαν να δώσουν κυβερνητική ώθηση στη ΝΔ και να διευρύνουν τη μετεκλογική απήχησή της. Συνεπώς, η διεύρυνση θα αποβλέπει να αποκτήσει μια κυβέρνηση Μητσοτάκη γερά θεμέλια και, συνακόλουθα, πολιτικά αντισώματα και μεγαλύτερες αντοχές, ώστε να αποφύγει τον κύκλο ταχείας φθοράς στον οποίο έχουν εγκλωβιστεί όλες οι κυβερνήσεις της μνημονιακής εποχής.

Το σχέδιο της γαλάζιας διεύρυνσης δεν είναι καινούργιο, αλλά στο κομματικό επιτελείο έχουν καταλήξει ότι μέχρι τώρα δεν απέδιδε ιδιαίτερα οφέλη, κυρίως επειδή γινόταν με εκλογικούς όρους. Η αμφίπλευρη διεύρυνση που επεδίωξε στο τέλος του 2014 ο Αντώνης Σαμαράς είχε περιοριστεί στις μεταγραφές της Αντζελας Γκερέκου, του Βασίλη Οικονόμου και μερικών στελεχών από τη Δράση. Εκείνη η απόπειρα έγινε υπό την πίεση της προεδρικής εκλογής και με τη ΝΔ στο κυβερνητικό τιμόνι, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τον χρόνο για μελετημένες κινήσεις μέσα σε ένα σκηνικό δημοσκοπικής υπεροχής.

Η λίστα των μεταγραφών. Οι διαχρονικοί δίαυλοι με την Αννα Διαμαντοπούλου και τα ιδιαίτερα θετικά σχόλιά του για τον Τάσο Γιαννίτση δείχνουν μια κατεύθυνση για τα πρόσωπα που ο ίδιος θεωρεί ότι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν έναν μεταρρυθμιστικό σχεδιασμό.

Οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ δεν είναι οι μόνοι στη λίστα Μητσοτάκη –και ο Γιώργος Φλωρίδης ή ο Αλέκος Παπαδόπουλος περιλαμβάνονται σε αυτήν. Με αφορμή και την προσχώρηση Καλλιάνου από το κόμμα Λεβέντη, η μεταγραφολογία έχει φουντώσει στη ΝΔ, αλλά επιτελικά στελέχη διαβεβαιώνουν ότι κάθε υποψήφιος θα κριθεί κατά περίπτωση –και οι εσωκομματικές ισορροπίες προεξοφλείται ότι θα παίξουν τον δικό τους, μικρό ή μεγαλύτερο, ρόλο. Το βέτο του καραμανλικού συστήματος για στελέχη που συνδέονται στενά με τον Κώστα Σημίτη έχει καταγραφεί και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις. Στον αντίποδα καταγράφονται αντιρρήσεις των σαμαρικών για τον άστεγο πολιτικά Χάρη Θεοχάρη, οι οποίοι ωστόσο δεν έχουν επιφυλάξεις για στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, ιδίως για όσα συνδέονται με τον Βαγγέλη Βενιζέλο.

Η περίπτωση Λεωνίδα Γρηγοράκου, ωστόσο, δεν απασχολεί τη γαλάζια ηγεσία, λόγω και αναταράξεων που καταγράφονται στη Λακωνία, ενώ αδιάφορος για μια προσέγγιση με τη ΝΔ εμφανίζεται και ο βουλευτής. Μια προσχώρηση του Ιάσονα Φωτήλα επίσης δεν θεωρείται άμεσης προτεραιότητας, αν και οι δίαυλοι έχουν ανοίξει. Ο καθηγητής Πλάτων Τήνιος και η σύζυγός του Αντιγόνη Λυμπεράκη μάλλον θα προηγηθούν στον δρόμο από Το Ποτάμι προς την Πειραιώς.