Φθινόπωρο του μακρινού 1995. Ο Χρήστος Κωστής, στα ντουζένια του τότε, κάνει άνω κάτω την άμυνα του Ολυμπιακού και μολονότι η ΑΕΚ δεν νίκησε και το ντέρμπι έληξε ισόπαλο, στο (τότε) Μέμπερς Κλαμπ της Νέας Φιλαδέλφειας μεγαλοσχήμονες παράγοντες είπαν με στόμφο: «Τι έκανες ρε παικταρά, υδραυλικός είσαι»!
Εκτοτε, το «υδραυλικός» μπήκε στην ποδοσφαιρική αργκό και σημαίνει τον άσο με την ικανότητα να κάνει ντρίμπλες και να διεισδύει, προκαλώντας ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Στη νεοελληνική έχουν ενταχθεί κατά καιρούς και άλλες λέξεις και αξίζει να τις δούμε ή να τις προσεγγίσουμε.
Τι λέμε στην καθομιλουμένη με τη λέξη «ταγάρι»; Στις ανδροπαρέες και όχι μόνο, αποκαλούν την ατημέλητη γυναίκα με το εντελώς απεριποίητο ντύσιμο και ίσως με τσάντα που κρέμεται. Στα γήπεδα ο όρος σχετίζεται με τον άσχετο ποδοσφαιριστή, που δεν βρίσκει την μπάλα κατά πώς υποστηρίζουν στις κερκίδες. Κάτι ανάλογο είναι το «τσολιάς», ο άτεχνος παίκτης που πάει για πάσα και κάνει «μυτιές»!
Οσο για την «καμινάδα», γίνεται αντιληπτό πως αναφερόμαστε στις σέντρες που πάνε ψηλά όχι ακριβώς από επιλογή αλλά από κακή εκτίμηση του πρωταγωνιστή. Οταν ακούει ένας για παίκτη-σκυλί, ασφαλώς πρέπει να φέρνει στον νου του έναν δυναμικό άσο, με διάθεση να τρέξει, να μαρκάρει τον αντίπαλο, γενικά το μέλος της ομάδας που αναλαμβάνει ρόλο εξολοθρευτή.
Τον φοβητσιάρη τον λέμε «κότα» και τον ψευτόμαγκα «κόκορα», ενώ σε περιπτώσεις που ένας ποδοσφαιριστής επιχειρεί και καταφέρνει κάτι εντυπωσιακό επί αντιπάλου στο χορτάρι, το φιλοθέαμον κοινό αναφωνεί ότι «τον έστειλε αδιάβαστο»! Ή, αν προτιμάτε, ορισμένοι λένε «ακόμη τον κυνηγάει ο αμυντικός» ή τον προτρέπουν να «πάρει ταξί»! Και βέβαια, δεν πρέπει να λησμονούμε τις «ζεϊμπεκιές» ή τις «ποδιές», με τον επιτιθέμενο να περνά την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια του μπακ, κάτι που ισοδυναμεί με ρεζίλεμα.
Φυσικά, υπάρχουν και εκφράσεις που προκύπτουν από τις μακροσκελείς ενίοτε κουβέντες των αποδυτηρίων. Για παράδειγμα, την εποχή που μεσουρανούσαν οι έλληνες προπονητές και απευθύνονταν σε γηγενείς παίκτες, καλούσαν τους εξτρέμ όχι να αγωνιστούν πάνω στη γραμμή, αλλά να «παίξουν στον ασβέστη»! Τόσο πλάγια προκειμένου να πάρει πλάτος η ομάδα. Πριν από τη σέντρα, οι ψαγμένοι έλεγαν «η μπάλα στο κουλούρι», επειδή στο κέντρο του γηπέδου το σκηνικό είναι ο κύκλος.
Να πάμε και στους τερματοφύλακες, γιατί και κει συναντάμε εκφράσεις που κάνουν ντόρο; Η «έξοδος του Μεσολογγίου» αφορά έξοδο γκολκίπερ που πιάνει αέρα και όχι την μπάλα, με αποτέλεσμα να δεχθεί γκολ η ομάδα του. Κάποιοι μιλάνε και για «πνίχτη», για «κίπερ» που δεν πιάνει ούτε βαλσαμωμένο πουλί ή «βρεγμένη πετσέτα», ενώ όταν η κακή απόδοση συνεχίζεται και μετά, του κολλάνε την ταμπέλα «άσος με χέρια καρούλια»!
Και πολλά ακόμη, γιατί είπαμε, το λεξιλόγιο των γηπέδων είνα ανεξάντλητο!
