Το 1999 η αμερικανίδα φωτογράφος Ανι Λίμποβιτς παρουσίασε μια σειρά πορτρέτων στα οποία, όπως η ίδια έλεγε, θέλησε να συγκεντρώσει την «αταίριαστη δύναμη 200 γυναικών που έχουν συνεισφέρει στη σύγχρονη κουλτούρα». Η έκθεση «Women» παρουσιάστηκε έκτοτε σε απρόσμενους χώρους, όπως έναν σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας στο Λονδίνο και έναν σιδηροδρομικό σταθμό στη Σιγκαπούρη. Πρόσφατα οι «Γυναίκες» της Λίμποβιτς επανήλθαν σε έναν υπόγειο χώρο τέχνης στη Φρανκφούρτη. «Υπάρχει μια έλλειψη στην εικονογραφία του σήμερα μέσα στην οποία οι γυναίκες παρουσιάζονται ως συνολικά ανθρώπινες υπάρξεις. Είναι σημαντικό για τον κόσμο να δει ποιες είμαστε, στη διαφορετικότητά μας και στο έργο που επιτελούμε». Κατά την Ανι Λίμποβιτς τα λόγια τής θεωρητικού του φεμινισμού της δεκαετίας του 1970 Γκλόρια Στάινεμ υπογραμμίζουν την πρόθεσή της να φωτίσει τις πολλές πτυχές της γυναικείας προσωπικότητας. Και να συγκεντρώσει τις δουλειές της από τον κόσμο της μουσικής, της μόδας, της τέχνης, της λογοτεχνίας, της πολιτικής, του αθλητισμού και των μίντια.
ΡΟΚ ΞΕΚΙΝΗΜΑ. Η Λίμποβιτς ήταν 24 ετών όταν έγινε η σημαντικότερη φωτογράφος του μουσικού περιοδικού «Rolling Stone». Το 1975 περιόδευσε στην Αμερική συνοδεύοντας τους Rolling Stones και κατοχυρώνοντας ορισμένα από τα πιο εντυπωσιακά πορτρέτα του Μικ Τζάγκερ (όπως εκείνο με την ποζάτη γκριμάτσα του καθώς παλεύει με το μικρόφωνο τραγουδώντας το «Jumping Jack Flash»). Στον ίδιο ρυθμό των διάσημων στιγμών, το 1980 φωτογράφισε γυμνό τον Τζον Λένον, λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία του. Ετσι, όταν το 1983 μπήκε στο δυναμικό του περιοδικού «Vanity Fair» είχε ήδη δημιουργήσει γύρω από το όνομά της έναν κύκλο εκπληκτικών εξωφύλλων: τη γυμνή και έγκυο Ντέμι Μουρ, τον α λα Ροντέν Σκεπτόμενο Σιλβέστερ Σταλόνε, τη Σάρον Στόουν να καλύπτει με τα χέρια της το γυμνό στήθος της.
Το άλμπουμ της «Γυναίκες» («Women»), που κυκλοφόρησε το 1999, πήρε μεγάλη δημοσιότητα, κατά έναν λόγο και εξαιτίας της συνεργασίας της με τη Σούζαν Σόνταγκ. Η τελευταία έγραψε τότε ένα σύντομο δοκίμιο που συνόδευε τα πορτρέτα, ενώ η Λίμποβιτς υπαινίχθηκε στις συνεντεύξεις της την επιρροή που είχε η Σόνταγκ στη ζωή της λέγοντας: «Υπήρξε μεγάλη θαυμάστρια της δουλειάς μου. Την πρώτη φορά που τη συνάντησα μου είπε ότι μπορούσα να είμαι καλή. Από τότε προσπάθησα να μη την απογοητεύσω και να προσπαθώ να το πετυχαίνω».
ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΡΚΕΛ. «Η φωτογραφία είναι αυτή η συγκεκριμένη στιγμή που καταγράφεται σε ένα κλικ, όπως έλεγε ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν. Σε σύγκριση με τα πορτρέτα του 1999 παρατηρώ ότι οι μετέπειτα λήψεις αποκαλύπτουν πρόσωπα με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Με ενδιαφέρει λοιπόν στο μέλλον να φωτογραφίσω και άλλες ισχυρές γυναίκες. Ιδιαίτερα την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ» είπε η διάσημη φωτογράφος στη διάρκεια της δημοσιογραφικής παρουσίασης της έκθεσής της στη Φρανκφούρτη.
