Τα στοιχήματα στο γαλάζιο στερέωμα για μια πρωτιά του Αδωνη Γεωργιάδη στη Β’ Αθήνας έχουν ήδη αρχίσει να έχουν χαμηλή απόδοση. Αυτό προκαλεί εσωκομματικές έριδες και ίσως εξηγεί σε έναν βαθμό και τη ζέση με την οποία ο Γιώργος Κουμουτσάκος προχώρησε στο πολιτικό «άδειασμα» του αντιπροέδρου για τις αντικομμουνιστικές κορόνες. Η διαδικτυακή μπηχτή του Γεωργιάδη κατά του εκπροσώπου –ότι «ο εχθρός βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ» –δείχνει ότι ο εκ μεταγραφής αντιπρόεδρος του κόμματος δεν έχει πρόβλημα να δοκιμάζει τα όριά του, με τη βεβαιότητα ότι οι παρεμβάσεις του έχουν απήχηση στο συντηρητικό ακροατήριο και οι πιστοί του θα αυξηθούν όσο ο ίδιος εμφανίζεται προκλητικός και στην πρώτη γραμμή της αντιπολιτευτικής επίθεσης.
Με την ίδια βεβαιότητα δεν δίστασε να πάρει τον λόγο και στο τελευταίο Συντονιστικό του κόμματος, δικαιολογώντας τις θέσεις του και υπερασπιζόμενος εν πολλοίς τα δικαιώματα των παραδοσιακών δεξιών και την κυβερνητική θητεία του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι κινείται απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, απεναντίας ως «φιλελεύθερος δεξιός» θεωρεί ότι αποτελεί ενδεδειγμένη επιλογή για την ανανέωση του κόμματος και μια μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας. Στο μυαλό του Γεωργιάδη ο Κυριάκος είναι ήδη πρωθυπουργός. Η σχέση τού επιτρέπει να διεκδικήσει τον δικό του ζωτικό χώρο στη ΝΔ, παρά τις επιπλήξεις που δέχθηκε από τον αρχηγό. Η μοναδική παραχώρηση που προτίθεται να κάνει είναι μια πιο comme il faut πολιτική συμπεριφορά, ώστε να μη δυσαρεστείται και το «πολιτικώς ορθό» προσωπικό του κόμματος.
Το μήνυμα, που μάλλον απευθύνεται στους ίδιους αποδέκτες, είναι ότι ο Γεωργιάδης νιώθει σίγουρος επειδή γνωρίζει ότι το μεγαλύτερο προσόν στην πολιτική είναι να είσαι χρήσιμος. Και στην περίπτωσή του η χρησιμότητα για τη ΝΔ επιβεβαιώνεται καθημερινά στη Βουλή, στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χρησιμότητα, άλλωστε, ζυγίστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οδήγησε τον Αδωνη στην αντιπροεδρία του κόμματος. Ολα αυτά περιμένει και στα μαθήματα ρητορικής που θα παραδώσει προσεχώς στην Ελληνική Αγωγή, στην οποία μοιράζει επαγγελματικά τον χρόνο του, μετά τη Βουλή και τις τηλεπωλήσεις.
Ο αυτοδημιούργητος Γεωργιάδης χρησιμοποιηθεί χρόνια την τηλεοπτική κάμερα για να κάνει τη δουλειά του και πλέον είναι σε θέση να απολαμβάνει τους κόπους του. Από τον ΛΑΟΣ έφθασε στη ΝΔ δεύτερος, αλλά την ώρα που ο Μάκης Βορίδης, μέσα σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον, προσπαθεί να στρογγυλεύσει τον λόγο του, ο Αδωνις ανεβάζει κι άλλο τα ντεσιμπέλ προβάλλοντας μια πηγαία λαϊκότητα. Απέναντι σε παλαιά και νέα εσωκομματικά συστήματα, ο νεοφερμένος πήρε το ρίσκο και διεκδίκησε την αρχηγία, «χτυπώντας» διψήφιο ποσοστό. Με αυτή την προίκα, ξεκαθαρίζει ότι το «πακέτο» που προβάλλει δεν αλλάζει: Αν χρειάζεσαι τον Αδωνη Γεωργιάδη, τον παίρνεις μαζί με την τσιρίδα του.
…και απότην ανάποδη
Οι καραμανλικοί έχουν τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ από τον ιδρυτή της ΝΔ και το διαχρονικό φλερτ του ανιψιού με τον Περισσό. Σε μια κυκλωτική κίνηση που θα απομόνωνε το ΠΑΣΟΚ στο κέντρο του πολιτικού χάρτη, ο Κώστας Καραμανλής είχε πάρει πρώτος τον λόγο στο μνημόσυνο του Χαρίλαου Φλωράκη, ενώ παρακινούσε τα γαλάζια συστήματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους αγροτοσυνδικαλιστές για ανοικτές συμμαχίες με κάθε δηλωμένο κομμουνιστή χωρίς φόβο και πάθος.
Οι μητσοτακικοί έχουν τα τηγανόψωμα που σερβιρίστηκαν στον Φλωράκη και στον Κύρκο –ένα ζεστό βράδυ του Ιουνίου του 1989, δίπλα στο γκολφ της Γλυφάδας –και οδήγησαν στη συγκυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη και στην παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, ωστόσο, οι κομμουνιστές ήταν είδος προς εξαφάνιση, ενώ το κόμμα φρόντιζε να κλέβει τη δόξα από τους χρυσαυγίτες στις γιορτές ιδεολογικής καθαρότητας που ξεκινούσαν από του Μακρυγιάννη και απλώνονταν έως τον Μελιγαλά και τον Γράμμο. Συνεπώς, ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν έχει εικόνες που να υπερβαίνουν τις μετεμφυλιοπολεμικές συνθήκες, ούτε θεωρεί πως έχει χρωστούμενα που θα τον ανάγκαζαν να αγκαλιάσει το σφυροδρέπανο.
Σε τελική ανάλυση, είναι θέμα DNA. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ δεν επενδύει στην εικόνα του ακραιφνούς συντηρητικού, εκφράζει μια σύγχρονη εικόνα των σκληροπυρηνικών δεξιών επειδή έτσι γαλουχήθηκε. Στην εποχή της τηλεδημοκρατίας βρήκε απλώς τον τρόπο για να ξεφύγει από το πολιτικό περιθώριο, να στεγαστεί στο ρετιρέ της πολυκατοικίας και να απευθυνθεί από μεγαλύτερο μπαλκόνι σε ένα ευρύτερο κοινό. Η συνταγή τον οδήγησε από τις τηλεπωλήσεις στα βουλευτικά έδρανα και στα υπουργικά γραφεία και, προς το παρόν, δεν τον έχει διαψεύσει. Μέχρι το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης του ζήτησε χωρίς περιστροφές να αλλάξει κατεύθυνση επειδή δημιουργεί πρόβλημα, ο Γεωργιάδης μάλλον αισθανόταν αλώβητος. Η προεδρική δυσφορία και οι συνακόλουθες συστάσεις, ακόμη κι αν δεν ξέφυγαν από το πλαίσιο της αστικής ευγένειας του Κυριάκου, ήταν το πρώτο σαφές μήνυμα που έλαβε ο Αδωνις ότι είναι εκείνος που πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και στη γραμμή του κόμματος και όχι το κόμμα στη δική του κοσμοθεωρία και τον προσωπικό του σχεδιασμό. Η ανάλυση του προέδρου της ΝΔ στο Συντονιστικό της επομένης περί των σημείων ταύτισης δεξιών και κεντρώων είχε πρωτίστως τον Γεωργιάδη ως αποδέκτη.
Η απήχηση στο κομματικό ακροατήριο δεν αρκεί για μονιμότητα στην κομματική βιτρίνα. Αυτή κατοχυρώνεται μόνο μέσα από την αποδοχή των γαλάζιων συστημάτων. Το μήνυμα του καραμανλικού Γιώργου Βλάχου, που βρίσκει αταίριαστη τη θέση του Αδωνη στην αντιπροεδρία και τον παραπέμπει στο καταστατικό της ΝΔ, συνοδεύεται από πλούσιο παρασκήνιο που έχει ενεργοποίησει διαύλους από την Παναγή Κυριακού έως τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Η χρησιμότητα του Γεωργιάδη θα αμφισβητητεί εάν καταγραφούν αντισυσπειρώσεις στον πολιτικό χώρο που η νέα ηγεσία θέλει να στρέψει το κόμμα. Διαφορετικά, ο Κυριάκος θα άνοιγε τις πόρτες της ΝΔ και για τον Κασιδιάρη.
