Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ένα πρόσωπο που έκανε τις μέρες μας ευχάριστες. Ελεγε στομφώδη ρητά στα λατινικά (τα οποία περιείχαν πληθώρα λαθών –το έχω καρατσεκάρει), παρίστανε τον έλληνα σαμουράι, μετέφρασε Τζον Κιτς βάζοντας το όνομά του στην κορυφή του βιβλίου, απέδιδε τις πυρκαγιές που γίνονταν όταν προΐστατο πολιτικά της Πυροσβεστικής στον στρατηγό άνεμο, ήταν μπροστάρης του αγώνα κατά της νέας γραμματικής που υποτίθεται ότι καταργεί τα φωνήεντα και, γενικώς, έχει προσφέρει στους μερακλήδες του πολιτικού trash άφθονο γέλιο.
Ο Βύρων Πολύδωρας είναι ένα από τα πιο φθαρμένα πρόσωπα από τα παλιά, επειδή ως στέλεχος της ΝΔ ήταν από εκείνους που έσυραν το κόμμα στον πελατειακό κρατισμό και συγκαταλέγεται στους εξουσιαστές διά της παραδοξολογίας και των θεωριών συνωμοσίας. Εθνικόφρων, δεν ήθελε και πολύ να γίνει υπερεθνικιστής –γι’ αυτό, άλλωστε, εκφράστηκε θετικά για τη Χρυσή Αυγή -, άρα και αντιμνημονιακός. Τον Ιανουάριο του 2014, μάλιστα, ψάχνοντας στον ήλιο μοίρα, άρχισε νέες παρέες από τη Θεσσαλονίκη, στη γιορτή γενεθλίων του Στέλιου Παπαθεμελή, όπου είχε την ευκαιρία να εκφράσει την έχθρα του προς τους δανειστές και να συζητήσει με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή για έναν «ευρύτατο πατριωτισμό». Δεν βρήκε μεγάλο μαγαζί για να τον εκφράσει, τακίμιασε με Νικολόπουλο, Ψωμιάδη και σία και παρέμεινε χρυσή εφεδρεία.
Αλλά, όντως, μπορούσε να είναι ο Βύρων Πολύδωρας χρυσή εφεδρεία μιας κυβέρνησης, έστω κατ’ όνομα αριστερής; Ως φαίνεται, ο Αλέξης Τσίπρας και οι φίλοι του δεν έχουν ιδέα πού ζουν. Πίστεψαν στ’ αλήθεια κάτι που κάποιος τους είπε, ότι ο Πολύδωρας θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στη ΝΔ –και επιχείρησαν μέσω αυτού να πάρουν την πολιτική συζήτηση από το φιάσκο του νόμου Παππά.
Τι κατάφεραν; Να γελοιοποιηθούν πλέον και στους πιο φανατικούς οπαδούς τους. Μόνο ο Παπαδημούλης από τους κομματικούς φαίνεται ότι επιδοκιμάζει. Οι υπόλοιποι κρύβονται.
Πώς το έλεγαν στα παλιά ελεύθερα Εξάρχεια; Ενα γέλιο θα τους θάψει.
