«Βάσιμους φόβους» ότι τελικά η Κύπρος θα πληρώσει τις επεκτατικές κορόνες Ερντογάν διετύπωσαν (ατύπως μεν, πλην σαφώς) αρμόδιοι της Λευκωσίας κατά τις επαφές τους με υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως αλλά και προς τα Ηνωμένα Εθνη. Κι αυτό γιατί εκτιμούν σχετικά ότι: δυστυχώς η Κύπρος αποτελεί τον «ανίσχυρο κρίκο» όσων διαλαμβάνονται στα επανοριοθετούμενα «σύνορα της καρδιάς» του τούρκου προέδρου. Του οποίου τα οθωμανικά σύνδρομα εκδηλώνονται με άκρως επιθετικές διαθέσεις και προς διάφορες κατευθύνσεις. Στοχοθετώντας όμως πρωταρχικά ελληνικές περιοχές. Με κύριο μοχλό –και ως πρώτο βήμα –την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Οι κυπριακοί φόβοι έχουν συζητηθεί και στην Αθήνα κατά τις προ μερικών μόλις ημερών επαφές του κύπριου προέδρου και του υπουργού Εξωτερικών με τους ελλαδίτες αρμοδίους. Οι οποίοι και τους συμμερίζονται απολύτως. Με το σκεπτικό ότι:
1. Βασικός στόχος του τουρκικού εθνικιστικού παραληρήματος είναι η προαγωγή συγκεκριμένων σχεδιασμών, που αφορούν σε πρώτη φάση την ίδια την Τουρκία. Απευθύνονται δηλαδή στο εσωτερικό ακροατήριο και σκοπούν βασικά: στην εκ βάθρων αποδόμηση του κεμαλικού ιδεολογήματος (και μαζί του πολιτικού κατεστημένου που το υιοθετεί και το εκφράζει) και την επαναδιατύπωση άλλου «νεοτουρκικού αφηγήματος». Πάνω στο οποίο και θα «επανασυσταθεί» το κράτος. Με όρους μεγαλοϊδεατισμού, στον αντίποδα της κεμαλικής συρρικνώσεως, όπως αυτή σηματοδοτείται (υποτίθεται) από τη Συνθήκη της Λωζάννης.
2. Αυτό το νέο εθνικιστικό αφήγημα χρειάζεται κάποια επαρκέστερα –πέραν των διακηρύξεων –αντικρίσματα. Και στο Κυπριακό ακριβώς (όπου τα γεωπολιτικά τετελεσμένα προσφέρουν χωρίς υπολογίσιμο κόστος την ευκαιρία) θα κατευθυνθούν οι επόμενες κινήσεις «επιβεβαιώσεως» των συναισθηματικών εκρήξεων που πυροδοτούν το τελευταίο διάστημα τα κηρύγματα του μεγαλοϊδεατισμού Ερντογάν. Κάτι που σχετίζεται με τον ήδη προαγόμενο επίλογο του προβλήματος.
n Είτε δηλαδή εκβιάζοντας λύση του προβλήματος (που υποτίθεται ότι επίκειται), η οποία να διασφαλίζει μόνιμη παρουσία της Αγκυρας στη μεγαλόνησο. Νομιμοποιώντας τη δηλαδή: α) Με νέες (εναλλακτικές) εγγυητικές φόρμουλες, οι οποίες ήδη κυκλοφορούν στο παρασκήνιο. β) Με δημογραφικές αλχημείες, που να δημιουργούν προοπτικές γεωστρατηγικής επικυριαρχίας στην κυπριακή επικράτεια. Οπου οι δομές του οιονεί ομοσπονδιακού μορφώματος (με σαφείς δυναμικές συνομοσπονδιακής κοπής) θα διασφαλίζουν ακριβώς τις επιθυμητές για την Αγκυρα προοπτικές εξαρτήσεως. Στο διηνεκές.
n Είτε –στην αντίθετη περίπτωση –με προσαρτησιακές διαδικασίες, εφόσον επαναπροκύψει αδιέξοδο. Κι επομένως μονομερής «λύση διά της μη λύσεως»! Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει την ενεργοποίηση σχεδιασμών που θα μεταβάλουν ευθέως τη γεωπολιτικά διαιρεμένη Κύπρο σε στρατηγικό προγεφύρωμα της Αγκυρας. Για έλεγχο της νομής (και διανομής) των ενεργειακών αποθεμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Γιατί σε αυτά τελικά «βρίσκεται το ψητό». Γι’ αυτά είναι ο «καβγάς». Και γι’ αυτά έχει συγκεκριμένα σχέδια η Αγκυρα. Η οποία σιωπηλά (και με δυστυχώς εκ των υστέρων κάτισχνες ελληνικές διαμαρτυρίες) έχει προσδέσει τα κατεχόμενα στην Τουρκία. α) Με υδραγωγούς που «επιλύουν για τα επόμενα πενήντα χρόνια» το υδατικό πρόβλημα και που δημιουργούν νέο γεωοικονομικό περιβάλλον. β) Με υποθαλάσσιο σύστημα καλωδίων –που ήδη ποντίζονται –για μεταφορά και ηλεκτρικής ενέργειας.
Δημογραφικός εμβολισμός. Ηδη (κι ενώ ο πρόεδρος της Κύπρου και ο κατοχικός ηγέτης ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για την Ελβετία, προκειμένου να συζητήσουν την κρίσιμη εδαφική πτυχή του προβλήματος) η Τουρκία επιταχύνει τον δημογραφικό εμβολισμό, για την ανατροπή των πληθυσμιακών μεγεθών, ενόψει ενδεχόμενης συμφωνίας. Με άρδην «πολιτογραφήσεις» υπηκόων της στο ψευδοκράτος, αλλά και την προαγωγή διαδικασιών αποδοχής άλλων, που συρρέουν ως εργατικό δυναμικό, με «προσωρινές –ή και αορίστου χρόνου –άδειες παραμονής». Κι αυτή τη στιγμή κανένας δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των εξ Ανατολίας εποίκων. Τους οποίους ακόμη και τουρκοκύπριοι παράγοντες υπολογίζουν έως και σε 400.000-500.000! Ενα στοιχείο πάντως που προσδιορίζει κάπως αυτά τα μεγέθη είναι ο αριθμός των συνδρομητών των δύο εταιρειών κινητής τηλεφωνίας που ενεργοποιούνται στα κατεχόμενα. Ο αριθμός τους λοιπόν προσεγγίζει τις 650.000. 648.000 κατ’ ακρίβειαν. Και αν ένας υπολογίσει ότι μπορεί να υπάρχουν κάποιοι με διπλά τηλέφωνα, όσο και αν αυτό το ενδεχόμενο μειώνει τους αριθμούς, εντούτοις το υπόλοιπό τους συνιστά εφιαλτικό δείκτη γι’ αυτό που συμβαίνει. Και ακόμη εφιαλτικότερο για όσα με βεβαιότητα θ’ αναπαραχθούν στη συνέχεια. Εφόσον δεν βρεθούν επαρκείς (και προπάντων αποτελεσματικοί) τρόποι απομειώσεως ή τουλάχιστον ανακοπής του εποικισμού.
Το Αιγαίο και ο εκβιασμός. Να λεχθεί όμως ότι: στους ελλαδοκυπριακούς φόβους συνεντάσσονται, στον ίδιο περίπου βαθμό, και οι διαφαινόμενοι κίνδυνοι για συγκεκριμένες αιγαιωτικές ζώνες. Τις οποίες η Τουρκία θα χρησιμοποιεί αναλόγως για εκβιασμό στο Κυπριακό. Οπως και αντιστρόφως. Κι αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί περισσότερο την Αθήνα για το αμέσως επόμενο διάστημα.
