Στις 20 Δεκεμβρίου 2015, λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων που έφερναν το Λαϊκό Κόμμα να χάνει 63 έδρες και 2,5 εκατ. ψήφους, ο Μαριάνο Ραχόι έλαβε μια απόφαση: ό,τι και να γινόταν, αυτός θα παρέμενε στην πρωθυπουργία. Πίστευε περισσότερο στην αποτυχία της Αριστεράς παρά στον θρίαμβο του δικού του στρατοπέδου. Και θεωρούσε αδύνατη μια συμμαχία των Σοσιαλιστών, του Podemos και των Καταλανών εθνικιστών εναντίον του. Το μόνο που έπρεπε να κάνει λοιπόν ήταν να περιμένει.

Περίμενε δέκα μήνες, καθιστώντας σαφές ότι θα προκήρυσσε εκλογές όσες φορές χρειαζόταν για να αρθεί το αδιέξοδο. Χρειάστηκε να το κάνει μια φορά, τον περασμένο Ιούνιο, κατορθώνοντας να αυξήσει τις έδρες του κόμματός του από 123 σε 137. Και το περασμένο Σάββατο πέτυχε τον στόχο του: έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή χάρις στη στήριξη των 32 κεντρώων βουλευτών των Ciudadanos και την αποχή των περισσοτέρων βουλευτών του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Για την ακρίβεια, έλαβε 170 θετικές ψήφους και 111 αρνητικές, ενώ 68 βουλευτές απέσχον. «Δεν ζητώ λευκή επιταγή ούτε το φεγγάρι, αλλά μια σταθερή κυβέρνηση», είχε δηλώσει νωρίτερα.

Ο Ραχόι θα ηγείται πλέον μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. Και τα περιθώρια των κινήσεών του θα είναι μικρότερα από ποτέ. «Με 137 βουλευτές σε σύνολο 350, δεν έχει άλλη επιλογή από το να αλλάξει τρόπους», λέει στη «Μοντ» ο πολιτειολόγος Πάμπλο Σιμόν, μέλος του ιδρύματος Politikon. Και αλλαγή τρόπων σημαίνει συνεχή διαπραγμάτευση.

Ηδη, μερικά ηγετικά στελέχη του PSOE προειδοποίησαν τον Ραχόι ότι θα τον σταυρώσουν πολιτικά, εμποδίζοντάς τον να περάσει στο Κοινοβούλιο νέους νόμους, καθώς και τον προϋπολογισμό. «Δεν είμαι διατεθειμένος να γκρεμίσω όσα κτίσαμε», απάντησε εκείνος, απειλώντας τους Σοσιαλιστές ότι αν δεν ασκήσουν εποικοδομητική αντιπολίτευση θα προκηρύξει εκλογές τον ερχόμενο Μάιο και θα ζητήσει από τους ψηφοφόρους μια ισχυρότερη εντολή.

Ο ισπανός πρωθυπουργός έχει μπροστά του δύο άμεσες προκλήσεις: να συγκροτήσει νέα κυβέρνηση και να εκπονήσει έναν προϋπολογισμό που να εκπληρώνει τους όρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης θα ανακοινωθεί την ερχόμενη Πέμπτη. Και το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο Λουiς ντε Γκίντος θα παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών. Οσο για τον προϋπολογισμό, θα πρέπει να προβλέπει μέτρα ύψους 5,5 δισ. ευρώ που να εξασφαλίζουν τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3,1% του ΑΕΠ.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, πάλι, αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Δεκαπέντε βουλευτές του παράκουσαν τη γραμμή και καταψήφισαν το Σάββατο τον Ραχόι, αντιμετωπίζοντας τώρα είτε ποινή προστίμου 600 ευρώ είτε διαγραφή. Ο ίδιος ο πρώην γραμματέας του, ο Πέδρο Σάντσεθ, παραιτήθηκε από βουλευτής λίγο πριν την προχθεσινή ψηφοφορία και υπαινίχθηκε ότι θα διεκδικήσει και πάλι την ηγεσία του κόμματος. Ο Σάντσεθ, που ήταν κατηγορηματικά αντίθετος στο να επιτραπεί στον Ραχόι να κυβερνήσει, ανακοίνωσε ότι από σήμερα θα αρχίσει να περιοδεύει με το αυτοκίνητό του σε όλη την Ισπανία με στόχο την ανοικοδόμηση ενός ανεξάρτητου Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Στη διάρκεια της ψηφοφορίας του περασμένου Σαββάτου, 6.000 άνθρωποι διαδήλωσαν έξω από το Κοινοβούλιο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επιστροφή των Συντηρητικών στην εξουσία. Κρατώντας πανό που έγραφαν ΟΧΙ, οι διαδηλωτές κατήγγειλαν το «πραξικόπημα της Μαφίας», υπενθυμίζοντας τις υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες εμπλέκεται το Λαϊκό Κόμμα.

Το πρόβλημα της Καταλωνίας

Εκτός από την οικονομία, το πιο πιεστικό πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση είναι η Καταλωνία. Η κυβέρνηση της τελευταίας προτίθεται να προκηρύξει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της. Ο Ραχόι και οι Ciudadanos δεν θέλουν ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο. Οι Σοσιαλιστές ζητούν να δοθεί στους Καταλανούς μεγαλύτερη αυτονομία. Και η σύγκρουση δεν μπορεί να αποκλειστεί.