Αναζήτηση
Πιθανολογώ ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν κόψει τα τηλέφωνα. Δεν εξηγείται διαφορετικά πως για να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο βγαίνουν στον φωταγωγό και φωνάζουν τον γείτονα Προκόπη.
Διότι, αν δούλευαν τα τηλέφωνα, αποκλείεται να ανακαλούσαν από την αποστρατεία τα ρετάλια της παλαιάς Δεξιάς.
Θα σήκωνε το ακουστικό ο Πρωθυπουργός ή ο Πρόεδρος της Βουλής και θα μιλούσαν απευθείας με τους αρχηγούς των κομμάτων –δεν λέω για τον Παππά, επειδή πλέον είναι μη υπαρκτό πρόσωπο…
Η άλλη εξήγηση είναι η κουτοπονηριά.
Κάποιος τους έχει πείσει ότι στη ΝΔ υπάρχει κάτι που λέγεται «καραμανλικοί» και γουστάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οτι ο Μητσοτάκης τραβάει μεγάλο ζόρι μαζί τους. Κι ότι μαγκιά της κυβέρνησης είναι να χρησιμοποιήσει τους «καραμανλικούς» για να τη φέρει στον Μητσοτάκη.
Μιλάμε για μεγαλύτερο παραμύθι κι από την «Κοκκινοσκουφίτσα».
Αφενός επειδή ο Μητσοτάκης προηγείται δέκα, δώδεκα μονάδες στις δημοσκοπήσεις, στη ΝΔ βλέπουν ήδη το τρέιλερ της εξουσίας και κομματικό πρόβλημα δεν μπορεί να του δημιουργήσει ούτε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ακόμη κι αν κατορθώσει να αναστηθεί.
Αφετέρου επειδή το καλαμπούρι ότι ο Προκόπης θα κοντρολάρει τη ΝΔ για λογαριασμό της κυβέρνησης τελείωσε τον περασμένο Ιανουάριο με την εκλογή του Κυριάκου.
Εκτοτε είναι σαφές ότι ο Μητσοτάκης αναγνωρίζει στον Πρόεδρο ό,τι του αναθέτει το Σύνταγμα και τέλος. Κανένα μεσολαβητικό, συμβουλευτικό ή παρεμβατικό ρόλο, ακόμη λιγότερο ρόλο εκπροσώπου σε οιοδήποτε θέμα.
Τα υπόλοιπα είναι λογαριασμοί επιπέδου Καμμένου.
Εχουν όμως νόημα; Εχουν νόημα οι κομπίνες, οι μεθοδεύσεις κι οι κουτοπονηριές; Εχει περιθώρια η κυβέρνηση μετά τα αλλεπάλληλα στραπάτσα να κάνει μικροπολιτική ανώφελου είδους;
Ε, λοιπόν, δεν έχει. Κρέμεται από μια κλωστή. Κανέναν δεν μπορεί πια να στριμώξει. Κι αν έχει κάποια πιθανότητα επιβίωσης, αυτή μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από στοιχειώδη συνεννόηση με την αντιπολίτευση.
Την οποία δεν φρόντισε να κατακτήσει όταν είχε το πάνω χέρι. Και την οποία θα πρέπει να εκμαιεύσει τώρα που βρίσκεται από κάτω. Με κόστος και παραχωρήσεις.
Ξεκινώντας από το συμμάζεμα διάφορων αγράμματων ή ανόητων συριζαίων (πολιτικών και δημοσιογράφων) που περιφέρουν την πίκρα τους για τους δικαστές και τα άστεγα της Γεροβασίλη.
Λες και χρειάζεται «μιντιακή τρομοκρατία» (που λέει ο σπινθηροβόλος Κρέτσος…) για να αποφανθεί το ΣτΕ ότι «αποκλειστική αρμοδιότητα» σημαίνει «αποκλειστική αρμοδιότητα».
Κι ύστερα προχωρώντας σε συνεννόηση για άρση του αδιεξόδου –θεσμική συνεννόηση με την αντιπολίτευση φυσικά κι όχι με παράκεντρα, παρατρεχάμενους ή απόστρατους νταραβεριτζήδες.
Το παιχνίδι το έχασαν. Η ήττα είναι βαριά. Ας μην προσθέσουν τουλάχιστον την γελοιοποίηση στον εξευτελισμό.
