Αναζήτηση
Είχε προηγηθεί, για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, δήλωση του υπουργού Παππά ότι στη Βενεζουέλα «πήγαμε» (αυτός και ο Αρτεμίου δηλαδή) για την προμήθεια αγροτικών προϊόντων από τα κρατικά σουπερμάρκετ της Βενεζουέλας.
Γιατί κάνω όλον αυτό τον πρόλογο; Για έναν και μόνο λόγο: γιατί με όσα αφηγούμαι εν συνεχεία θα… δικαιώσω τον άγνωστό μου (τόσο πολύ γνωστό στο σύστημα Μαξίμου αλλά και πέραν αυτού) Κύπριο την καταγωγή, δικηγόρο κύριο Αρτεμίου.
Πράγματι, έχει δίκιο ο άνθρωπος. Ούτε για πιπεριές ούτε για φασολάκια ούτε για μαρούλια ούτε για κρεμμύδια πήγαν στη Βενεζουέλα. Για την ακρίβεια, ούτε για κανένα άλλο ζαρζαβατικό. Πολύ περισσότερο, δεν πήγαν εκεί για να προετοιμάσουν μια επίσκεψη του Τσίπρα στη χώρα της μεγάλης Μπολιβαριανής Επανάστασης –άλλωστε ο Τσίπρας είχε επισκεφθεί ήδη τη Βενεζουέλα, στην κηδεία του Τσάβες που έγινε τον Φεβρουάριο του 2013, ενώ η επίμαχη επίσκεψη των Παππά – Αρτεμίου και ορισμένων άλλων πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2013. Γιατί πήγαν λοιπόν;
Για πετρέλαια πήγαν –για πετρέλαια!
Αλλά είναι κάπως δύσκολο να το αφηγηθούν. Εως και αδύνατον, όπως θα φανεί στη συνέχεια, διότι θα περιπλέξει πολύ τα πράγματα. Θα το κάνω εγώ για λογαριασμό τους, αφού πρώτα εξηγήσω ότι εκείνη την περίοδο ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, γιος του Θεού Ούγκο (Τσάβες), είχε βάλει μπροστά ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που είχε τον τίτλο «Πετρέλαιο για τρόφιμα». Στόχος του σχεδίου ήταν να παρακαμφθούν τα προβλήματα τροφοδοσίας σε βασικά προϊόντα που αντιμετώπιζε η Βενεζουέλα, και στη βάση του ήταν περίπου ανταλλακτικό εμπόριο: σας δίνουμε πετρέλαιο σε τιμή εκτός αγοράς, μας δίνετε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Ο Τσίπρας γοητευμένος (και κατά κάποιο τρόπο «υποχρεωμένος»…) από την επαναστατικότητα της κυβέρνησης της χώρας της μεγάλης Μπολιβαριανής Επανάστασης, ανέλαβε να βοηθήσει. Ανέθεσε στον Νίκο Παππά, τον διευθυντή του γραφείου του, και στον Κώστα Ησυχο που ήταν τότε υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του κόμματος να κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Ο δεύτερος ανέλαβε τα οργανωτικά. Ο Νίκος που είχε πια ανοίξει περπατησιά στον υπέροχο και τόσο αστραφτερό κόσμο της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας, ανέλαβε τα υπόλοιπα.
Απευθύνθηκε στον Ομιλο Βαρδινογιάννη, που κατέχει την πλειοψηφία της Μότορ Οϊλ. Και απευθύνθηκε εκεί όχι μόνο γιατί είναι ο μόνος που διαθέτει καθετοποιημένο διυλιστήριο καυσίμων, αλλά και γιατί ο πατριάρχης της οικογένειας ο κύριος Βαρδής θεωρούσε πια τον «μικρό» Αλέξη κάτι σαν ανιψιό του. Απολάμβανε τις συζητήσεις μαζί του και κυρίως τη δίψα του «μικρού» να αντλεί σταγόνες από τη σοφία του. Επίσης ο Αλέξης ήταν πια φίλος και με τον Γιάννη, τον γιο του κυρίου Βαρδή –ώς και Champions League έβλεπαν μαζί τις κρύες νύχτες του χειμώνα και στα ημίχρονα συζητούσαν για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση.
Ο Ομιλος προμηθευόταν που προμηθευόταν πετρέλαιο από «διάφορες» πηγές, γιατί όχι και από τη Βενεζουέλα; Αν μάλιστα είχε και περιθώρια κέρδους μεγαλύτερα από αυτά που άφηναν οι τρέχουσες τιμές του πετρελαίου, ακόμη καλύτερα. Μην τα πολυλογώ, οι του Ομίλου το βρήκαν σπουδαίο το σχέδιο «πετρέλαιο για τρόφιμα». Και ανθρωπιστικό. Διότι έχουν και μια έφεση στις ευεργεσίες. Δεν επρόκειτο για μια απλή «μπίζνα»…
–Θα μιλήσεις με τον δικηγόρο μας, του είπαν.
Και του έστειλαν τον δικηγόρο τους, όχι για το… διαζύγιο (αυτό ήρθε πολύ αργότερα…) αλλά για να χτιστεί μια ωραία σχέση, και μέσω αυτής να γίνει και η «δουλίτσα» με τη Βενεζουέλα.
Ο δικηγόρος άκουγε στο όνομα (σωστά μαντέψατε…) Αρτέμης Αρτεμίου! Και εκπροσωπούσε τον Ομιλο σε πολλά και διάφορα εμπιστευτικά, μεταξύ άλλων και στις (άπειρες…) κυπριακές εταιρείες του Ομίλου.
Αλλά το σχέδιο δεν ήταν εύκολο να προχωρήσει: οι Βαρδινογιάννηδες είχαν (και έχουν) εξαιρετικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο, αν γινόταν ανοιχτά, θα μπορούσε να προκαλέσει ρήξη στις σχέσεις αυτές λόγω της έντασης στις διακρατικές σχέσεις των ΗΠΑ με τη Βενεζουέλα. Εξού και βρέθηκε η λύση να το μεταφέρουν το πετρέλαιο μικροεφοπλιστές (κάτοχοι δύο – τριών καραβιών) για να μη δίνουν στόχο.
Οταν λύθηκαν και αυτά τα ζητήματα (βρέθηκαν δηλαδή περί τους δέκα μικροεφοπλιστές, ιδιοκτήτες μικρών τάνκερ), αποφασίστηκε να γίνει το ταξίδι στη Βενεζουέλα. Μετείχαν ο Παππάς, ο Ησυχος, ο Αρτεμίου, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου Βαρδινογιάννη (γνωρίζω το όνομα, αλλά δεν έχει σημασία –δουλειά έκανε ο άνθρωπος) και περί τους δέκα μικροεφοπλιστές. Συναντήθηκαν με αξιωματούχους της Βενεζουέλας, τα είπαν, συνάντησαν και Ελληνες που δραστηριοποιούνταν (ακόμη…) στο Καράκας, πήγαν σε σπίτια τους, έβγαλαν και φωτογραφίες (και φωτογραφίες, λέω…) και κάποια στιγμή επέστρεψαν Αθήνα.
Το πρώτο ταξίδι αποδείχθηκε διερευνητικού χαρακτήρα, διότι συμφωνία δεν επετεύχθη, κυρίως επειδή δεν τα βρήκαν στην τιμολόγηση του «μαύρου» πετρελαίου.
Υστερα από μερικούς μήνες και με τη μεσολάβηση του τότε πρεσβευτή της Βενεζουέλας στη Γερμανία, που είχε ρόλο συντονιστή των διπλωματικών αντιπροσωπειών της χώρας στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και προφανώς επειδή είχαν «φάει πόρτα» από άλλες χώρες που κλήθηκαν να μετάσχουν στο πρόγραμμα, η αποστολή επανελήφθη με μικρότερη σύνθεση, με τον Αρτεμίου όμως παρόντα, αλλά με άγνωστο σε μένα αποτέλεσμα.
Και πραγματοποιήθηκε και μια τρίτη, όταν πια ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανέβει στην κυβέρνηση, μόνο που αυτή τη φορά επικεφαλής της αντιπροσωπείας κυρίως υπηρεσιακών παραγόντων, ήταν ο πρωθυπουργικός ξάδερφος Γιώργος Τσίπρας.
Πριν κλείσω αυτή την ωραία ιστορία για την οποία φυσικά θα αναμένω κάποιες απαντήσεις της κυβέρνησης, επιθυμώ να αναφέρω ότι όπως με ενημέρωσαν εγκύρως –πιο έγκυρα δεν γίνεται –ο Ομιλος Βαρδινογιάννη διέκοψε προ εβδομάδων τις σχέσεις του με τον δικηγόρο κύριο Αρτέμη Αρτεμίου.
Και δεσμεύομαι ότι σε πρώτη ευκαιρία θα αναφερθώ σε μια παράμετρο αυτής της υπόθεσης, την οποία επιγραμματικά θα ονομάσω ως «Μότορ Οϊλ – Βενεζουέλα», εξαιρετικά επίσης ενδιαφέρουσα, διότι πλην των άλλων εμπλέκεται και με το Plan Β Βαρουφάκη…
Εκκωφαντική σιωπή
Τέλος, οφείλω να μεταφέρω και την έντονη διάψευση της Σοφίας Σακοράφα ότι είχε οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια από το καθεστώς Τσάβες όταν είχε κατέλθει ως υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής. Ακολουθεί εκείνη, την ανάλογη, του Αλέξη Μητρόπουλου. Προφανώς οι άνθρωποι δεν είχαν ιδέα από τέτοια θέματα. Υπενθυμίζω σχετικά ότι η εφημερίδα «El Universal» του Καράκας είχε ισχυριστεί στο φύλλο της 3ης Φεβρουαρίου 2015 ότι είναι τόσο ισχυροί οι δεσμοί του ΣΥΡΙΖΑ με το καθεστώς της Βενεζουέλας ώστε ο επί γης ΘΕΟΣ Ούγκο Τσάβες είχε «βοηθήσει» οικονομικά την εκστρατεία το 2010 του Αλέξη Μητρόπουλου, της Σοφίας Σακοράφα και της Νάντιας Βαλαβάνη για τις αυτοδιοικητικές εκλογές εκείνης της χρονιάς. Και έγραφε επιπλέον ότι το καθεστώς «είχε ενισχύσει οικονομικά» τις διαμαρτυρίες λέει του ΣΥΡΙΖΑ κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ευρώ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Διαθέτω το φύλλο της εφημερίδας, αν και υπάρχει και στην ηλεκτρονική έκδοση της «El Universal». Τι λέει εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ επ’ αυτού; Οι αναφερόμενοι στο δημοσίευμα το διαψεύδουν διαρρήδην. Το κόμμα θα πει τίποτε; Η κυβέρνηση;
