Πρόδρομος δείκτης πολιτικών εξελίξεων ήταν πάντα η ατμόσφαιρα στις εκλογές των εκπαιδευτικών. Ευαίσθητοι δέκτες μιας κοινωνίας σε κίνηση, οι λειτουργοί της Παιδείας, καθηγητές ή δάσκαλοι, έδειχναν πού πάνε τα πράγματα –αν και όχι πού θα καταλήξουν. Κάπως έτσι ο χώρος έδωσε έγκαιρα το μέτρο της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ –κάτι που επιβεβαιώθηκε αργότερα στις βουλευτικές εκλογές.

Αντίστοιχα, οι χθεσινές κάλπες των δασκάλων και των καθηγητών δείχνουν ότι η φάση ΣΥΡΙΖΑ πέρασε. Στους καθηγητές, οι προσκείμενες στην αξιωματική αντιπολίτευση δυνάμεις πήραν κεφάλι. Στους δασκάλους ήταν μπροστά, αλλά η διαφορά μεγαλώνει.

Το πρώτο, γρήγορο συμπέρασμα είναι ότι οι κυβερνώντες απέτυχαν και στην Παιδεία που ήταν πολιτικά προνομιακό πεδίο γι’ αυτούς. Αντί να εγκαθιδρύσουν εκεί μια μόνιμη πολιτική βάση, καταποντίζονται και μάλιστα γρήγορα.

Το δεύτερο, πιο αργό συμπέρασμα είναι ότι η εκπαιδευτική κοινότητα –και γύρω της η κοινωνία –γύρισε την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, αυτός παραμένει στην ίδια θέση. Δεν υπάρχουν εκλογές στον άμεσο ορίζοντα πριν από το 2019. Μια ιδιοτυπία του πολιτικού χρονοδιαγράμματος δίνει στους κυβερνώντες εκτεταμένο ορίζοντα χρόνου –κάτι που σημαίνει ότι η κοινωνία θα πρέπει να περάσει μια έρημο. Η αντίφαση αυτή θα δημιουργήσει –αν δεν έχει δημιουργήσει ήδη –συν τω χρόνω μια αφόρητη δημόσια ατμόσφαιρα.

Τελευταία Νέα