Το όνομά της σημαίνει «γενναία». Και η Χαλιμά πραγματικά είναι. Εγκατέλειψε τη Χώρα του Ηλίου, όπου έχει σταματήσει να βρέχει, για να πάει στη Χώρα της Βροχής και να φέρει τα σύννεφα. Ταξίδεψε μέσα από τη Χώρα της Ερήμου, μπήκε στη βάρκα κι έφτασε στη Χώρα της Θάλασσας, πέρασε από τη Χώρα του Δάσους και κατέληξε στη Χώρα της Βροχής, όπου ζήτησε από τους «αρχηγούς» της να στείλουν σύννεφα στην πατρίδα της. Και με τις περιπέτειές της κρατάει συντροφιά στα προσφυγόπουλα κατά τη διάρκεια του δικού τους ταξιδιού.

Το βιβλίο «Το ταξίδι της Χαλιμάς» είναι ένα παραμύθι που δημιούργησε η μη κερδοσκοπική εταιρεία θεάτρου Mermiξ με έδρα τη Θεσσαλονίκη, για τα παιδιά πρόσφυγες προκειμένου να έχουν μια δημιουργική απασχόληση όσο βρίσκονται στον δρόμο για τις χώρες προορισμού τους. «Ολα ξεκίνησαν από την ιδέα ότι το τελευταίο πράγμα που θα είχαν μαζί τους τα παιδιά πρόσφυγες ήταν βιβλία. Είπαμε λοιπόν να φτιάξουμε κάτι που να έχουν στο ταξίδι τους για να τους εμψυχώνει και να ενισχύσει την παιδικότητά τους που έχει χαθεί λίγο» δηλώνει στα «Πρόσωπα» ο Νίκος Καλαϊτζίδης, ιθύνων νους του σχεδίου.

Κάνοντας ο ίδιος πολύμηνη έρευνα πάνω στα λαϊκά συριακά παραμύθια, κατέληξε στον σκελετό της ιστορίας κι έπειτα από αρκετή επεξεργασία του υλικού έστησε το μικρό εικονογραφημένο βιβλίο. «Είναι προσεκτικά γραμμένο ώστε μέσα από το παραμύθι τα παιδιά να γνωρίσουν νέα πολιτισμικά στοιχεία αλλά και να κρατήσουν κάποια από τη χώρα προέλευσής τους. Οι χαρακτήρες έχουν ιδιότητες ανθρώπων που θα συναντήσουν στη Δύση και τα παιδιά κάποια μικρά ψεγάδια που δεν σχολιάζονται όμως παραπάνω. Δεν γίνονται ταξικές ή σεξιστικές αναφορές ούτε σχόλια θρησκευτικού ή πολεμικού τύπου» αναφέρει ο δημιουργός του.

Προκειμένου να είναι προσιτό σε όλες τις εθνοτικές κοινότητες προσφύγων, το βιβλίο έχει σχεδιαστεί ώστε στην έντυπη μορφή του, που θα μοιραστεί στα κέντρα φιλοξενίας, να έχει διαλόγους στα αραβικά, τα περσικά και τα ελληνικά. Μέσα από την ηλεκτρονική του σελίδα, ωστόσο, μπορεί κάποιος να βρει τα αντίστοιχα κείμενα μεταφρασμένα σε 7 γλώσσες που σύντομα θα γίνουν 20. «Το τρίγλωσσο βιβλίο δίνει την ευκαιρία στους γονείς να αφηγηθούν το παραμύθι και να συζητήσουν για το ταξίδι τους χωρίς να χρειάζεται η παρέμβαση μεταφραστή. Δένει τους ανθρώπους» τονίζει ο Καλαϊτζίδης. Το πλεονέκτημα της πολυγλωσσικής παρουσίασης της ιστορίας μπορεί να αποκτήσει και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον αν το παραμύθι μπει στις σχολικές αίθουσες μαζί με τα προσφυγόπουλα. «Τα παιδιά μπορούν να μοιραστούν την ιστορία τους με τους μη πρόσφυγες συμμαθητές τους. Κι αυτοί να καταλάβουν καλύτερα πώς βρέθηκαν οι πρόσφυγες στη χώρα τους. Ακόμα, αποδαιμονοποιείται η αραβική γλώσσα που το τελευταίο διάστημα μέσω της δράσης των τζιχαντιστών είχε γίνει φόντο σε σκηνές βίας» υποστηρίζει ο δημιουργός του.

Αν και η ιδέα για το παραμύθι ήταν ελληνική, η παραγωγή του έγινε με εθελοντές συνεργάτες από πολλές χώρες. Το κέντρο μεταφράσεων ήταν στη Στοκχόλμη, το βιβλίο σχεδιάστηκε στο Μιλάνο και η εικονογράφηση των πέντε κεφαλαίων έχει τη σφραγίδα της Θεσσαλονίκης. Το επόμενο στάδιο της προώθησής του προβλέπει την εκτύπωσή του σε 15.000 αντίτυπα στις εγκαταστάσεις του ΚΕΘΕΑ ώστε να μοιραστεί στα παιδιά που περνούν από την Ελλάδα. Το κόστος κατά προσέγγιση ανέρχεται στα 50.000 ευρώ, με τη χρηματοδότηση να γίνεται εξ ολοκλήρου από δωρεές, ένα εγχείρημα διόλου εύκολο. Για τον λόγο αυτόν ο Νίκος Καλαϊτζίδης έχει ξεκινήσει εκστρατεία crowdfunding μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του παραμυθιού, όπου επίσης το έργο διατίθεται δωρεάν για κατέβασμα.

Μέχρι να βρει πάντως τους απαραίτητους πόρους, πραγματοποιεί θεατρικές παρουσιάσεις της «Χαλιμάς» στους χώρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, όπου τα παιδιά πρόσφυγες συμμετέχουν στις ειδικές βραδιές. Φιλοδοξία του είναι μόλις πάρει τις απαραίτητες άδειες να επεκταθούν οι αναγνώσεις και στα κέντρα φιλοξενίας τους, όπου ήδη κάποιοι εργαζόμενοι στήνουν αυτοσχέδιες αφηγήσεις με ασπρόμαυρες φωτοτυπίες του κειμένου και προβολές των έγχρωμων σελίδων μέσω προτζέκτορα. «Μέσω της οργάνωσης Αρσις, ετοιμάζουμε και πρόγραμμα για ασυνόδευτα παιδιά ώστε να μάθουν πώς να λένε τις ιστορίες και να ενταχθούν στο σύνολο των camps κάνοντας αφηγήσεις» καταλήγει ο Καλαϊτζίδης.