Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να στείλει τη Λυδία Κονιόρδου στο υπουργείο Πολιτισμού αδειάζοντας τον ιδεολογικό μέντορά του, Αριστείδη Μπαλτά; Επιδιώκει να αποφορτίσει ένα υπουργείο τραυματισμένο από την πολιτεία Μπαλτά, τοποθετώντας ένα πρόσωπο που παραπέμπει στη Μελίνα Μερκούρη; Μια ηθοποιός, έστω αποδεκτή, όμως, θα μπορούσε υπό κανονικές συνθήκες να δώσει δανεική αίγλη σε ένα υπουργείο που επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει συνδυαστεί με αποτυχίες, λάθη, σκοτεινές διαδικασίες και, γενικώς, ήττες και απαξίωση;
Θα μπορούσε άραγε, όντως, η Λυδία Κονιόρδου να λειτουργήσει ανεξάρτητα από την κομματική καμαρίλα και τις επιδιώξεις των κομματικών, των συνδικάτων και της Ρένας Δούρου –που έχει κι αυτή τους δικούς της οικογενειακούς λόγους για να επιδιώκει τον επηρεασμό των τεκταινομένων στην οδό Μπουμπουλίνας; Υπό μία προϋπόθεση: ότι είναι διατεθειμένη να αγνοήσει όσους από προχθές της έχουν συστηθεί ως ευεργέτες της. Οτι είναι ανεξάρτητη και έχει όραμα.
Οι θεσμοί του ελληνικού πολιτισμού έχουν πληρώσει ακριβά τους ερασιτεχνισμούς και την κρυφή ατζέντα του Νίκου Ξυδάκη και του Αριστείδη Μπαλτά. Το Φεστιβάλ Αθηνών έχασε το κοινό του και τη διεθνή αίγλη του. Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης άνοιξε εσπευσμένα, κουτσά-στραβά και όπως όπως, για να προλάβει να δείξει ο υπουργός ότι κάνει έργο. Το Μέγαρο Μουσικής παρακμάζει –ένας ανώνυμος χορηγός φέρνει ακόμα ορχήστρες αξιώσεων, ενώ οι διαλέξεις του είναι παραδομένες στη μεταμοντέρνα φλυαρία του Κώστα Δουζίνα. Οι αρχαιολόγοι παραπονιούνται. Ενότητες άλλοτε ανθηρές όπως η κινηματογραφική παραγωγή ή οι εικαστικές δραστηριότητες έχουν πεθάνει, ό,τι αξίζει ή κινητοποιεί το ενδιαφέρον ψάχνει χρηματοδότηση στο εξωτερικό. Εντός, ακινησία, τέλμα και ανεργία.
Αλλάζει αυτό; Μόνο υπό μία προϋπόθεση: ότι η νέα υπουργός έχει αποφασίσει να συγκρουστεί. Να ρίξει μια μπαλταδιά στις κομματικές και άλλες πιέσεις και, με εμπνευσμένο, ανεξάρτητο επιτελείο, στο οποίο δεν θα συμμετέχουν ούτε συνδικαλιστές ούτε κομματικά ρουσφέτια, και με το βλέμμα στα φωτεινά παραδείγματα του εξωτερικού, θα αρχίσει να χτίζει απ’ την αρχή. Εχει τη θέληση και τα κότσια;
Δεν το πιστεύω…
