Προφανώς το στιγμιότυπο αποτυπώθηκε φωτογραφικά για επικοινωνιακούς λόγους. Μόνο που, αν και ο στόχος ήταν να τονισθεί η συμμετοχή νέων ηλικιακά ανθρώπων στο κυβερνητικό σχήμα, ανέδυε αποφορά παλαιοκομματικής συντήρησης. Μετά την ορκωμοσία, ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε με τους νεότερους σε ηλικία συνεργάτες του, τους εκπροσώπους της δρακογενιάς του δηλαδή, που άραξαν στους καναπέδες του Μαξίμου με ένα body language αμφιθεατρικής ραστώνης. Μόνο ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας –όσο να ‘ναι πιο εκπαιδευμένος πια –είχε γείρει το σώμα του προς τα εμπρός. Φαντάζομαι όχι γιατί τον πονούσε η μέση του αλλά για να υπαινιχθεί, έστω σωματικά, ότι συζητούσαν σοβαρά και δεν μαζεύτηκαν για να γιορτάσουν την επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ με ουίσκι δωδεκάρι και ξηροκάρπια.

Η νεότητα όμως είναι ψυχική κατάσταση, όχι χρονική περίοδος. Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσο «νέοι» είναι στ’ αλήθεια οι νέοι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ που, σε μόνιμη μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα, αντί να παραδεχθούν με νεανική λεβεντιά και ειλικρίνεια την αναγκαιότητα της συνθηκολόγησης, γραπώνονται μανιασμένα από το βόλεμα της εξουσίας κουνώντας το τρύπιο λάβαρο της ιδεολογίας τους. Με σβησμένα tweets και την καραμέλα του εμφυλιοπολεμικού τακτικισμού να έχει γίνει κάτι σαν placebo χάπι ενάντια στην πολιτική άνοια. Με μουτρωμένη επιθετικότητα απέναντι σε ό,τι δεν γνωρίζουν ή δεν μπορούν να χειριστούν. Ακούγοντας, για παράδειγμα, τον κύριο Παππά να επικαλείται με τέτοια λύσσα την ανάγκη επιβολής τάξης, αναρωτιέμαι ποιος είναι νεότερος. Ο 40χρονος υπουργός ή ο Οδυσσέας Ελύτης όταν στα 65 του έλεγε: «Οταν ακούς τάξη ανθρώπινο κρέας μυρίζει».

Τελευταία Νέα