Οι σφυγμοί εκτοξεύονται, οι σταγόνες του ιδρώτα κυλούν στο μέτωπο, η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο.
Οι νευρώνες του εγκεφάλου των πρωταγωνιστών της διαφήμισης αδυνατούν να ξεχωρίσουν την εικονική πραγματικότητα που τους προσφέρουν οι μάσκες προσομοίωσης, από τις φυσικές συνθήκες.
Οι χρήστες γίνονται μέρος ενός συνθετικού περιβάλλοντος, αξιοποιώντας το πλεονέκτημα να καθορίζουν αυτοί τους όρους του παιχνιδιού.
Ο αμερικανός συγγραφέας Γουίλιαμ Φορντ Γκίμπσον υποστηρίζει στο βιβλίο του «Κυβερνοχώρος» πως θα έρθει το τέλος του κόσμου όταν ο άνθρωπος θα προτιμά να ζει μόνιμα σε εικονικό περιβάλλον.
Σε μεμονωμένα περιστατικά, όπως στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, φαίνεται πως αυτό επετεύχθη πολύ πιο γρήγορα.
Είναι παγκοίνως γνωστό πως το Τριφύλλι και οι ανοητολόγοι του επένδυσαν όλα τα επιχειρήματά τους για την αγωνιστική αδυναμία των Πρασίνων σε εγκληματικές οργανώσεις, παράγκες, στημένες διαιτησίες.
Δανείστηκαν κομμάτια της πραγματικότητας και τα τοποθέτησαν στον εικονικό κόσμο τους για να πεισθεί και ο τελευταίος φίλος τους για την ορθότητα των πρωτοβουλιών τους. Η εικόνα που παρουσίασαν οι Πράσινοι χθες στο Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για όσους οικοδόμησαν τις απόψεις τους πάνω στην κοινή λογική.
Οι πρωτομάστορες της δοκησισοφίας κατέστρεψαν τη νοοτροπία του νικητή που είχε χτίσει με τόσο κόπο ο Παναθηναϊκός λιθαράκι λιθαράκι εδώ και έναν αιώνα και τώρα σφυρίζουν αδιάφορα.
