Αν κρίνει κανείς τον ανασχηματισμό ως απάντηση στις δυσκολίες της κυβέρνησης δεν πρόκειται να βγάλει νόημα.
Στο επίπεδο των εντυπώσεων κάηκε στο ζέσταμα.
Στο επίπεδο της ουσίας είναι προφανές ότι η κατάρρευση της κυβέρνησης δεν οφειλόταν στην απουσία της Αχτσιόγλου και της Παπανάτσιου.
Αντιθέτως ο ανασχηματισμός αποκτά νόημα στα πλαίσια μιας προσπάθειας του σημερινού Πρωθυπουργού να επιβιώσει μετά τις εκλογές.
Ουσιαστικά πέταξε πετσέτα. Προσοχή. Δεν εννοώ ότι ετοιμάζεται να φύγει –θα το παλέψει μέχρι τέλους με όλους τους τρόπους και όλες τις μεθόδους…
Απλώς ενσωματώνει στη στρατηγική του το διαφαινόμενο και μάλλον αναπόδραστο εκλογικό αποτέλεσμα. Και επιχειρεί να οικοδομήσει τις συνθήκες μιας επόμενης μέρας που θα τον κρατήσουν στο παιχνίδι.
Η αναζήτηση αυτή είχε διαφανεί από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε ο Πρωθυπουργός είχε υποστείλει τα ανεδαφικά σχέδια περί μακρόχρονης ηγεμονίας και περιόρισε τις φιλοδοξίες του στην προσπάθεια να καταστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ένας από τους δύο ισχυρούς πόλους της πολιτικής.
Από πρώτο κεφάλαιο μιας «νέας Μεταπολίτευσης», η διακυβέρνηση Τσίπρα εξελίσσεται στο τελευταίο της παλιάς.
Σε αυτήν την οπτική, ο ανασχηματισμός αποκτά και νόημα και λογική.
Ο Πρωθυπουργός καθάρισε τα υπολείμματα του παλαιού ΠΑΣΟΚ που ναρκοθετούν το παρόν χωρίς να προσφέρουν κάτι για το μέλλον –άλλωστε και τα τριάκοντα αργύρια ξοδεύονται γρήγορα…
Τζάκρη, Μπόλαρης, Μάρδας, Αλεξιάδης πήγαν σπίτι τους. Ο Σπίρτζης έχασε το μισό υπουργείο. Ο Κουρουμπλής έφαγε κλωτσιά προς τα κάτω. Και η Μαριλίζα έμεινε με το ακουστικό στο χέρι. ΠΑΣΟΚ γιοκ!
Ταυτοχρόνως απέφυγε τα ανοίγματα σε πρόσωπα παλαιοτέρας κοπής, όπως ο Κουβέλης. Η δόση αναπαλαίωσης εξαντλήθηκε στο υπουργείο Παιδείας, όπου η νέα ηγεσία αθροίζει αισίως τη θαλερή ηλικία των 147 ετών και έχει τελειώσει σχολείο τη δεκαετία του ’50!..
Επέλεξε μια ομάδα νεότερων στελεχών των οποίων ουδείς γνωρίζει τις ικανότητες ή τις αδυναμίες αλλά στα οποία δίνει την ευκαιρία να χτίσουν ένα προφίλ ανθρώπων που θα επιζήσουν πολιτικά και μετά την εκλογική ήττα.
Η προσωπική μαγιά του!..
Για να τονίσει την προσδοκία αυτή τους συνάντησε κατ’ ιδίαν μετά την ορκωμοσία: δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση Πρωθυπουργού με αναγνωρισμένη φράξια μέσα στην κυβέρνησή του.
Με άλλα λόγια, είναι ίσως ο πρώτος ανασχηματισμός που έγινε με τα μάτια στραμμένα στη Δευτέρα μετά τις εκλογές, των οποίων βεβαίως αγνοούμε ακόμη την ημερομηνία.
Και είναι σίγουρα ο πρώτος Πρωθυπουργός που από τα μέσα της θητείας του βάζει στόχο αν δεν κερδίσει τουλάχιστον να επιζήσει.
Αυτό δείχνει μια αυτογνωσία στην οποία ο Τσίπρας δεν μας είχε έως τώρα συνηθίσει.